Amerykański fizyk teoretyk; od 1951 prof. California Institute of Technology w Pasadenie; czł. Nar. Akad. Nauk w Waszyngtonie; za stworzenie 1948 (niezależnie od J.S. Schwingera i Sh. Tomonagi) relatywistycznej elektrodynamiki kwantowej 1965 otrzymał (wspólnie z nimi) Nagrodę Nobla; 1949 po raz pierwszy zastosował metodę diagramów (tzw. diagramy Feynmana) do rozwiązywania zagadnień z oddziałującymi cząstkami; 1969 przedstawił model nukleonów złożonych z partonów; autor m.in. podręcznika Feynmana wykłady z fizyki (1963, wyd. pol. t. 1-3 1974). MNEP PWN 2000