Konstytucja z 17 maja 1814
uchwalona przez Zgromadzenie Konstytucyjne w Eidsvold z późniejszymi zmianami, ostatnia z 19 czerwca 1992 r., nr 463

A. O formie państwa i religii

§ 1 ^{[ 1 ]}

Królestwo Norwegii jest wolnym, niepodległym, niepodzielnym i niezbywalnym Królestwem. Jego formą rządu jest ograniczona i dziedziczna monarchia.

§ 2 ^{[ 2 ]}

Wszyscy mieszkańcy Królestwa mają swobodę praktyk religijnych.
Religia ewangelicko-augsburska pozostaje oficjalną religią państwa. Mieszkańcy ją wyznający są zobowiązani do wychowywania w niej swoich dzieci.

B. O WŁADZY WYKONAWCZEJ, KRÓLU I RODZINIE KRÓLEWSKIEJ

§ 4
Król powinien stale wyznawać religię ewangelicko-augsburską, popierać ją i ochraniać.

(...)

§ 12 [10]
(...)
Więcej niż połowa członków Rady Państwa powinna wyznawać oficjalną religię państwa.

(...)

§ 16
Król zarządza wszystkie publiczne nabożeństwa kościelne i praktyki religijne, wszystkie spotkania i zgromadzenia o charakterze religijnym i czuwa, aby publiczni nauczyciele religii przestrzegali ustalonych dla nich norm.

(...)

§ 27 [20]
(...)
Członek Rady Państwa, który nie wyznaje oficjalnej religii państwa, nie bierze udziału w dyskusjach nad sprawami, które dotyczą Kościoła Państwowego.

§ 100
Istnieje wolność prasy. Nikt nie może być ukarany za napisany tekst, niezależnie od jego treści, oddany do druku lub publikacji, chyba że świadomie i jawnie przejawia sam lub namawia innych do nieposłuszeństwa wobec prawa, lekceważenia religii, moralności lub konstytucyjnych władz, sprzeciwiania się ich nakazom albo wysuwa fałszywe i oszczercze oskarżenia przeciwko komukolwiek. Każdemu wolno wypowiadać własną opinię o administracji państwowej lub na jakikolwiek inny temat.