Oto drugi odcinek z cyklu Zenona Kalafaticza: Z kamerą wśród sekularystów. Rozpoczyna się od relacji z debaty i głosowania Kościoła anglikańskiego nad otwarciem kobietom drogi do funkcji biskupa (20 listopada 2012), którego wynik wprawił prymasa Anglii, Rowana Williamsa, w głęboki smutek. Tematem przewodnim dokumentu jest kampania angielskich sekularystów Londyn na rzecz Świeckiej Europy z 15 września 2012, która jest kwintesencją zagadnień, jakie podejmuje współczesny ruch humanistyczno-racjonalistyczny Europy. Szczególnie ciekawa jest rozmowa z liderami ruchu Survivors Voice Europe: Sue Cox i Tonem Leerschoolem. Materiał kończy polski wątek: ateistyczna kampania billbordowa Fundacji Wolność od Religii i jej partnerów. Wszystko zostało spojone błyskotliwymi i wyrazistymi komentarzami autora filmu.

Należy podkreślić, że choć materiał zawiera liczne fragmenty przemów publicznych, daleko wychodzi poza częste w takich okolicznościach banały i ogólniki. Jego dużą zaletą jest wyraziste, momentami poruszające wręcz ukazanie krytyki i sprzeciwu wobec religii jako sprawy nade wszystko moralnej a nie światopoglądowo-poznawczej. W wymiarze tym antyreligijność przestaje się jawić jako objaw „fundamentalistycznego ateizmu", a staje się sprawą sumienia, która nierzadko trafia nie tylko do ateistów. Widać to zarówno w wystąpieniu Sue Cox - jednej z „ocalałych" po katolickim molestowaniu seksualnym („katolickość" owego molestowania przejawia się w niezwykle silnym systemie protekcji wobec sprawców), które zniszczyło jej życie; jak i w wystąpieniu Anthony’ego Lemperta z Secular Medical Forum, które jest antyreligijnym wkładem środowiska medycznego w walkę o realną wolność sumienia i godność ludzką.

Kolejnym istotnym aspektem dokumentu jest ukazanie pozornie zdumiewającego zjawiska, kiedy wielowiekowe bariery między religiami i wyznaniami, podzielonymi między sobą górami trupów poległych często w walkach o niuanse teologiczne, cudownie potrafią zaniknąć we wspólnej walce o utrzymanie obyczajowego zniewolenia jednostek. Świecki lekarz opowiada o sojuszu protestantów z Watykanem przeciwko prawu do godnej śmierci; o tym, jak człowiek uwięziony w sparaliżowanym ciele, w którym utracił możliwość godnego i sensownego życia, nie ma możliwości innego zakończenia swoich katuszy, jak przez okrutną śmierć przez zagłodzenie się — na którą się decyduje. Ofiara molestowania opowiada o tym, jak od 10 do 13 roku życia była molestowana przez księdza, kiedy zaś w końcu jej mocno zaangażowana w Kościół macocha przyłapuje oprawcę córki na gorącym uczynku — nakazuje jej milczenie i modlitwę za zagubionego kapłana.

Osobnym, narastającym problemem jest ukazanie zagrożeń związanych z ekspansją islamu w Europie, który coraz śmielej przeszczepia na grunt zachodni barbarzyńską antykulturę prawną, czemu sprzyja straszak „islamofobii". I tak obecnie na terenie Wielkiej Brytanii na podobnych zasadach jak w Bangladeszu funkcjonuje aż 85 legalnych sądów szariatu! Sądów, w których zeznanie kobiety warte jest połowę zeznania mężczyzny. Pod naporem na razie tylko powarkującego islamu - obecnie wycofywane są programy krytyczne wobec tej religii.

Londyn na rzecz wolności słowa

Pomimo tych zagrożeń, sekularyści nie popadają w czarną rozpacz. Jeśli w coś wierzą, to nie jak głoszą apologeci — w „nieistnienie Boga", lecz w człowieka, jego sprawczość w ulepszaniu świata i zdolność do działań prospołecznych. Współczesny ruch antyreligijny nie dąży do dyskryminacji ludzi wierzących. Dąży jednak konsekwentnie do usunięcia resztek religijnego totalitaryzmu, by żaden niewierzący nie był zmuszany do zachowań, które wynikają z systemów religijnych. Państwo świeckie nie jest wymierzone w Jehowę czy Allaha, jak głoszą lokalni oraz przyjezdni hunwejbini, jest natomiast najbardziej inkluzywnym i otwartym projektem społecznym, w którym jest miejsce dla multiświatopoglądowego współistnienia.

Dlatego właśnie ruch sekularystów jest ruchem optymistycznym, co doskonale zostało podkreślone w materiale filmowym, kiedy wspólnie śpiewają oni Monty Pythona: Always Look on the Bright Side of Life…

Zapraszam za film! Mariusz Agnosiewicz