Podobne poglądy głosił bibliotekarz w Imieniu Róży. On do rozśmieszaczy zaliczył jeszcze Arystotelesa i ocenzurował mu książkę.

Jakże łatwo zaszufladkować paru aktorów na podstawie masowo emitowanych produkcji telewizyjnych. Andrzej G. (bo jak przypuszczam o nim m.in. mowa) wykreował prócz powszechnie znanej roli Ferdynanda Kiepskiego wiele znakomitych ról teatralnych występując głównie na deskach teatru im. J. Słowackiego(m.in. w sztukach Bogusława Schaeffera). Jest laureatem wielu nagród, min.: Grand Prix Toruń '86, główne nagrody w Szczecinie 1987, 1988, nagrody w Kaliszu 1988, 1990. Ma jednak to nieszczęście, że w powszechnej świadomości polskiego społeczeństwa pozostanie na długo jako "Kiepski".

Cóż za uzurpatorska postawa i powierzchowne ujęcie problemu humoru i śmiechu! Proszę poczytać najpierw trochę literatury naukowej i filozoficznej na ten temat, a dopiero później się wypowiadać. Polecam przede wszystkim artykuł Hewitta-Gleesona "O humorze trochę serio" (http://www.l-earn.net/index.php?id=67). Nie bez znaczenia jest też tekst Bergsona "Śmiech. Esej o komizmie".

Śmiech, jak się okazuje, jest zdrowy i twórczy, a może być też metafizyczny, jeżeli spojrzymy nań oczami "Wilka stepowego" (Hesse). Pozdrawiam i życzę więcej poczucia humoru!