Bardzo, bardzo proszę o wyrzucenie błędnych powtórzeń.Już będę się pilnowałPozdrowienia.

Szanowna Pani Profesor,tak rozumiem lewicowość i dlatego uważam się za człowieka lewicy.Andrzej.<

Szanowna Pani Profesor,tak rozumiem lewicowość i dlatego uważam się za człowieka lewicy.Andrzej.<

Szanowna Pani Profesor,Andrzej.<

Szanowna Pani Profesor,Andrzej.<

> Ale i on odciął się od błędów z przeszłości.
Jeśli, w przeciwnieństwie do mnie, uznajesz odcięcie się od błędów przeszłości bez zadośćuczynienia za wystarczajace do zamknięcia rozliczeń, to po przemówieniu Chruszczowa nie powinieneś już nigdy więcej oceniać KPZR w kontekście zbrodni stalinowskich. Trochę więcej powagi w dyskusji..

Wygląda na to, że autorka pani prof. Barbara Skarga nie zaszczyci nas swą obecnością w dyskusji. Szkoda.

Do luxforosa
Zgadzam się z tobą, że systemy tworzone przez Stalina i Mao w rzeczywistości były odejściem od wzniosłych, lewicowych i humanistycznych haseł. Podobnie jak zbrodnie popełnione przed wiekami pod religijnymi hasłami były zaprzeczeniem istoty chrześcijaństwa. Mimo to wartościujesz dwie wielkie idee (humanizm oraz chrześcijaństwo), w oparciu o czyny będące w istocie ich wypaczeniem, przy czym inną miarę przykładasz do zdrajców idei lewicowych (Stalina czy Mao - bo ostatecznie jak twierdzisz "z humanizmem, humanitaryzmem i właściwie pojętą lewicowością nie miały nic wspólnego"), a inną do zbrodni popełnionych przez pseudo-chrześcijan. W żadnym zakresie nie zamierzam tych zbrodni (popełnionych w imię chrześcijaństwa) umniejszać ani usprawiedliwiać, ale twierdzę, że obciążają one przede wszystkim tych, którzy ich dokonywali. Pragnę jednak podkreślić, że to nie nauczanie Jezusa inspirowało ich do zabijania i niszczenia innych ludzi - ich działanie było jego zaprzeczeniem.
Biblia grzechem nazywa potencjał czynienia zła drzemiący w ludzkiej naturze. Jeśli potrafisz nazwać to lepiej - zrób to. Jeśli jednak zignorujemy grzeszność natury człowieka, może okazać się, że przy następnej okazji znowu będziemy zaskoczeni tym, że ktoś używa szczytnych haseł dla zrealizowania własnych, egoistycznych celów.

Do Marka Brudki
To, że KPCh "ma się ku końcowi" oznacza jedynie, że chiński system zmienia swoje PR, bo nierówność wobec prawa, wyzysk i pogarda dla ludzkiego życia (tortury, wyroki śmierci ferowane z mało istotnych powodów i wykonywane publicznie) pozostają.
Wróćmy jednak do sedna. Kościół katolicki nie jest jedynym kościołem chrześcijańskim. Ale i on odciął się od błędów z przeszłości. Nie tylko w nim następowało jednak odchodzenie od głoszonych idei. Skoro komuniści mogą z łatwością przeformować się w socjaldemokratów (często ci sami ludzie, ale czują się uwolnieni od win poprzedniego systemu), skoro USA do lat 60-tych ubiegłego roku utrzymujący system segregacji rasowej - mogą obecnie wobec innych (np. w Iraku) występować "w obronie" wartości demokratycznych (a nasz kraj ich w tym wspiera), to wobec chrześcijaństwa wciąż używa się argumentu o jego winach sprzed setek lat.

Witam,

Podział na lewice i prawicę zrodził się w XVIII wieku we Francji. Ugrupowania prawicowe broniące interesu ancient regime charakteryzowały się przywiązaniem do tradycyjnych wartości religijnych i społecznych(Bóg, rodzina, państwo). W opozycji do nich funkcjonowała lewicowa formacja skłaniająca się ku antyklerykalizmowi oraz demokracji. XVIII- wieczna lewica była córą Rewolucji i francuskiego racjonalizmu krzewionego w narodzie przez Voltaire'a oraz encyklopedystów. Zatem prawica była konserwatywna, lewica postępowa. Pierwsza chciała utrwalenia starego ładu, druga chciała radykalnych reform.

Po czasie kiedy Francja stała się republiką z systemem parlamentarnym, na arenę dziejową wkroczyła ideologia marksistowska, a pierwotny antagonizm konserwatystów i liberałów został zastąpiony walką klas społecznych. Oświeceniowy racjonalizm był ideologią klasy średniej czyli burżuazji, na przeciw której stanął domagający się poprawy bytu proletariat. Interesem łączącym obie klasy był sprzeciw wobec ancient regime oraz polityce Kościoła(przecież marksizm to filozofia ateistyczna), różniło ich za to podejście do spraw gospodarki. Przedsiębiorcy chcieli kapitalizmu opartego z konieczności na nierównościach majątkowych, robotnicy i chłopi zniesienia własności środków produkcji i równego podziału dóbr. Obie frakcje połączyły się jedną wielką Lewicę przy czym, wewnętrzny podział na zwolenników socjalizmu i wolnego rynku, który dzisiaj ma odpowiednik w podziale na etatystów i liberałów, został trwale wpisany w dzieje ugrupowań lewicowych jak i prawicowych. Współczesna polska prawica prowadzi politykę bardziej etatystyczną, natomiast lewica jest raczej orędownikiem wolnego rynku i pobudzania przedsiębiorczości w sektorze prywatnym. Jakiś czas temu utarło się powiedzenie, że "co lewica zarobi, prawica wydaje". Choć wiadomo, że żaden obóz nie stanowi monolitu i w każdym z nich można zauważyć pęknięcia.

Utożsamianie lewicy z totalitarnymi systemami jest bronią obosieczną, ponieważ totalitaryzm może pojawić się także na gruncie prawicy. Faszyzm, który zyskał popularność w XX wiecznych Niemczech przeżywających kryzys gospodarczy spowodowany interwencjonistyczną polityką rządu Stanów Zjednoczonych, pod względem ideologicznym ma wszelkie znamiona konserwatywnej prawicy(Bóg, rasa, rodzina).

Rabarbar operuje pojęciem lewicy, które ma u nas totalitarne konotacje zapominając, że kult Stalina, gospodarki centralnie planowanej i przymusowej ateizacji mamy już za sobą. Współcześnie jesteśmy świadkami wydarzeń równie niebezpiecznych, tj. kultu Papieża i przymusowej religijności oraz restrykcyjnej etyki seksualnej, której skutkiem będzie wysyp frustratów i lustracyjny terror w skali sąsiedzkiej i medialnej. Ograniczanie swobód służy zatruwaniu ludzkich skroni poczuciem winy, na którym zarabiają spowiednicy, ale tracą obywatele, którzy popierając konserwatywne ugrupowania stosujące sztywną etykę, przygotowują sobie piekło. Jeśli rząd nie sprawdza się w sferze gospodarki, zaczyna szukać tematów zastępczych. Jak stało się stało, że od czasu rządów Kaczyńskich, nikt nie mówi o likwidacji wysokiej stopy bezrobocia i pobudzaniu prywatnej przedsiębiorczości? Ponieważ cała Polska szemrze o wartościach rodzinnych, wychowaniu w duchu patriotycznym oraz o tragicznych lesbijkach i gejach, których grzeszny seks jest niepoprawny politycznie.

To są tematy drugo- albo trzeciorzędne. Ważna jest gospodarka i poprawa losu milionów obywateli, którzy muszą klepać biedę tudzież emigrować do krajów rozwiniętych ekonomicznie i liberalnych w sferze obyczajowej. To nie przypadek, że kraje bogate gwarantują obywatelom więcej swobód.

Zgadzam się z autorką artykułu. Potrzeba nam nowego wizerunku lewicy, który nie będzie się kojarzył z widmem komunizmu. Korzeń lewicowości tkwi w antyklerykalizmie i sprzeciwie wobec tyrańskiej polityki państwa. Źródłowa, pierwotna lewica jest orędowniczką demokracji i racjonalizmu. Jest tworem ludzi rozumnych.

Pozdrawiam.

Wspomniane przez Ciebie Rabarbar organizacje totalitarne albo już nie istnieją albo mają się ku końcowi jak np. KPCh. A KK, którego sumienie jest równie nieczyste ciągle ma się całkiem nieźle. Zdumienie i zniesmaczenie nad przebiegiem dziejów, które bezwstydnie przykładają podwójną miarę do tak przecież sobie podobnych nowotworów jak KK czy KPZR jest zatem bezpośrednią pochodną "przyzwoitości człowieka myślącego".

Po pierwsze: ja nie atakuję kościoła i ludzi prawicy, choć zazwyczaj można stawiać między nimi znak równości i na atak sobie zasłużyli. Historia już ich jednoznacznie oceniła, ukazując jak nieludzko zapisali się na jej kartach.Po drugie: jeśli ktoś nie zna historii bez prawicowo-kościelnych zafałszowań - to ja nic na to nie poradzę. Po trzecie: uważając Stalina czy Mao za ludzi lewicy, dowodzi się zwykłej ignorancji. Oni wypaczyli lewicowe idee tworząc z nich własne ideologie i na ich gruncie zbudowali totalitarne systemy, które z humanizmem, humanitaryzmem i właściwie pojętą lewicowością nie miały nic wspólnego. Proponuję zapoznać sie z odpowiednią literaturą wybitnych twórców idei lewicowych i ocenić je uczciwie, konfrontując je ze znanymi z historii ich zwynaturzeniami. No i zrobić bilans ofiar tych systemów i kościoła. Każdy, kto uważa się za człowieka uczciwego, będzie musiał przyznać, że nigdy nie było bardziej zbrodniczej i nieludzkiej organizacji niż ta watykańska. Choć i pozostała hałastra spod znaku krzyża też nie była święta. Na koniec pozwolę sobie zauważyć, że określenie człowieka jako "grzesznego" dobitnie świadczy o korzeniach poglądów "Rabarbara" i pozytywnych efektach indoktrynacji.

Jeśli po to, by zaatakować kościół i ludzi prawicy luxforos odwołuje się do zdarzeń sprzed wieków:
,
to warto przypomnieć sobie dokonania przywódców świata lewicy raptem sprzed lat kilkudziesięciu: Stalina, Mao Tse Tunga i innych, których systemy spowodowały śmierć milionów ludzi.
Proponuję jednak, by w podobnych wypowiedziach zrezygnować z wzajemnego obarczania się winą za minione zbrodnie. Większość ludzi w czasach, gdy zbrodnie te się dokonywały nie była ich winna - tym bardziej nie należy przypisywać winy - niezależnie od sympatii politycznych i światopoglądu - ludziom żyjącym teraz. Człowiek jest grzeszny, co oznacza, że niezależnie od tego, pod jak szczytnymi hasłami sprawuje władzę, ma tendencję, by instrumentalnie traktować zarówno innych ludzi i wielkie idee.

Ja jako leworęczny i lewostronny mam pozytywny stosunek do lewej strony. Choćby dlatego, że i słownictwo zdominowała wroga mi "prawość". Prawo, prawda i wszystkie "prawe" modyfikacje tego słowa, mają dla mnie pejoratywne konotacje. Jako "lewus" byłem izolowany i traktowany z politowaniem, jeśli tak można nazwać lanie po lewej łapie, w której zgodnie z fizyczną predyspozycją znajdowało się pióro. Ale ideologicznie w złej. Ale mniejsza o moje odczucia. "Lewych" było w historii wielu. Choć do dzisiaj różnie interpretuje się tą "lewość". Kościół (jakikolwiek) był zawsze "prawy". Głosił przecież prawdę, sprawiedliwość etc.. Mimo XXI wieku ciągle jest dramatycznie wielu ludzi, którzy w prawdy te wierzą. Twierdzą też, że bez wiary żyć nie podobna (nigdy nie widziałem, aby jakiś inny gatunek żywy chodził do swojego kościółka). Tacy bezmyślnie klepią za swymi pasterzami, że wiara to prawda, światło, życie. Światło stosów, prawda inkwizytorów i życie ulatujące wraz z dymem. Ewentualnie gnijące w lochach tych "prawych". Takie to ich prawdy i prawości. To ich lux veritatis, niech go grom z jasnego nieba. Pozdrawiam Panią Profesor i przepraszam, ale takie tematy wyzwalają we mnie agresję. Ale zgadzam się z treścią.