Rozumiem ze każdy katolik (członek KK) jest nim dlatego ze jego rodzice kiedyż tam podjęli taka decyzję za niego. Potem poprzez kolejne etapy (komunia, bierzmowanie) potwierdzał on już z pełną świadomością wcześniejszy (nieświadomy) wybór. 1.Problem w tym na ile dla 8 i 16 latka niemal całkowicie zależnego jeszcze od rodziny można uznać tę decyzje za w pełni świadomy i niezależny wybór?    2.Czy KK nie powinien wprowadzić dodatkowego dokumentu potwierdzającego światopogląd którego nie podpisanie po 18 roku życia było by równoznaczne z utratą członkostwa w KK? Na podstawie takiego dokumentu można by niemal bezspornie ustalić liczbę rzeczywistych katolików identyfikujących się z nauczaniem pana papieża.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

wpisać któregoś z filetowych do stowarzyszenia Nieidiotów , gdyby chciał wystąpić musiałby udowodnić , że nie jest nieidiotą tylko wprost przeciwnie.

Pomysł raczej średni, skoro jesteśmy przeciwnikami zaliczania do osób wierzących ludzi, którzy chrzest przyjęli w wieku w, którym sami nie mogli o sobie decydować to dlaczego mamy zniżać się do poziomu ludzi, których krytykujemy, poza tym jak to się mówi nie dyskutuj z głupcem bo najpierw sprowadzi Cię do swojego poziomu, a potem pokona doświadczeniem, w tym wypadku mamy sytuację analogiczną, chociaż faktycznie jest to całkiem ciekawy sposób na pokazanie irracjonalności wpisywania na listy katolików kilkutygodniowych dzieci.

Brawo brawo brawo
Wyśmienite. Pocieszne i pouczające, odpowiednio obrazuje otaczającą nas rzeczywistość.

Całkiem niezła prowokacja ale tak do rzeczy to rzeczywiście łatwiej i szybciej jest wstąpić się do PSR niż wypisać się z Kościoła kat.

1. Tomku, napisz jeszcze raz zgłoszenie pana G. do PSR, tym razem podszywając się pod swego dziadka - pan G. był wówczas dzieckiem i życzliwi mogli go zapisywać wszędzie tam, gdzie im wydawało się 'korzystne'.

2. Zapisz też do PSR - podszywając się tym razem pod swojego pradziadka - nie B16, ale JP2. On NA PEWNO JUŻ NIE DOKONA AKTU APOSTAZJI. Tylko komunistyczna partia w Chinach wykluczała pośmiertnie członków partii.

Trzeci wielki problem: przecież Jezus z Nazaretu stworzył kółko racjonalizujące religię żydowską. Należy widzieć w nim prekursora PSR - u, i nadać mu przynajmniej członkostwo honorowe.

Inną sprawą jest kwestia Ojca Jezusa. W uznaniu zasług - przecież Jezus robił wszystko z woli Ojca - i samego Jahwe należałoby zapisać do PSR - u.

Może wówczas Mariuszowi byłoby łatwiej zostać wybranym na szefa Ich kółka?

Drobner, nie bojący się daleko idących wniosków, choćby żartobliwych.
(Pozdrowienia dla Mariusza - Papasiewicza, Chrystusiewicza, Jahwisiewicza - bo przed ingresem trzeba koniecznie wybrać nowe imię.)

Aż mi głupio, że sam na to nie wpadłem:) Może by tak mały skecz kiedyś urządzić - "Apostazja Biskupa".

Nie podoba mi się ten pomysł. Jest jakiś niesmaczny, pomijając już grubość nici z jakich go uszyto. Przedmówca Tomek wskazał słuszną rzecz, którą rozwinę w innym kierunku: trzeba podejmować za małe dziecko pewne decyzje. Jeśli się one komuś nie podobają, może mieć pretensje tylko do rodziców. Podejmowanie decyzji za jednostkę w pełni świadomą jest już zupełnie czymś innym. To właśnie było źródłem mojego zniesmaczenia.

Muszę jednak przyznać, że nagłośnienie takich akcji mogłoby zwrócić uwagę ludzi na dwie sprawy:
1. monopol kościoła, który uważa za naturalne wchłanianie każdego narodzonego człowieka
2. wyjątkowo dziwne i utrudniające procedury apostazji.

Biorąc to pod uwagę, również popieram.

Niestety tego pomysłu nie da się zrealizować, gdyż dorosłego człowieka nie można zapisać do żadnej organizacji bez jego wiedzy. Te przysłowiowe 97 procent polskich Katolików zostało zapisanych do KK w formie chrztu i wpisu do ksiąg parafialnych przez swoich rodziców którzy byli wówczas ich przedstawicielami ustawowymi i mieli prawo to zrobić.

Pozdrawiam

Po cóż od razu rozwiązywać? Papa Mariusz I mógłby z mroków wyprowadzić miliony ludzi! Generalissimus Franco mówił, że gdy cztery kolumny jego armii maszerują na Madryt, piąta już w nim jest. Mariusz mógłby być tą piątą :-) . Fajnie est tak sobie czasem pożartować, choć rzeczywistość nie skłania do radości.

Wówczas po prostu rozwiązałby organizację (i nie mówię w tym momencie o PSR...) i przekazał jej majątek na cele charytatywne :)

Należałoby chyba zacząć od góry, czyli od B16. Musimy jednak z tym pomysłem uważać - z dwóch powodów. Po pierwsze, primo :), jak ich za dużo zapiszemy to nas przegłosują na następnym zjeździe, to są jednak sprytne bestie. Staniemy się wtedy kółkiem różańcowym. Po drugie, primo :), myśleliście co by się działo jakby Mariusz został wybrany na prezesa tego ich kółka purpuratów na następnym konklawe :D. I co sam Mariusz na to?

Na początek kardynałowie: Glemp i Dziwisz, potem biskupi, następnie Rydzyk, a potem cała reszta.

Brawo :) popieram ten pomysł. Kto mieczem wojuje od miecza ginie :)

...powinna być proceduralnie o wiele bardziej skomplikowana. prymas, jeśli chce się wypisać, powinien przeprowadzić to przez Europejski Trybunał Praw Człowieka, po skomplikowanym procesie, powoływaniu się na wiele własnych wypowiedzi i na tabuny świadków, wygra? - zgoda, można go wypisać. i, owszem, wygra na pewno, bo udowodni, że jest aracjonalny, tylko po co mu ułatwiać? apostazja jest zaporą, żeby się nie wypisywać z organizacji aracjonalnej, to wpiszmy _wszystkich_ jako że rodzą się z rozumem, do związku racjonalistów, utrudnijmy im procedury wystąpienia, a potem niech się martwią o wypisanie! ;P

ps. świetny pomysł :)

Po prostu fantastyczne ! Może wcielić to w życie ?
Byłoby to medialne wydarzenie roku.
pozdrawiam i gratuluję pomysłu

Tomku, jestem pod wrażeniem. Pomysł na happening jest doskonały, tylko trzeba by przemyślec i ocenic, jak to wygląda pod względem prawnym i odpowiednio go nagłośnic.

Świetny numer. Ciekawe, co na to polskie prawo. Gdyby można było tak postąpić, możnaby zapisać do nas samego Ojca Dyrektora i innych, co ważniejszych i bardziej popularnych klechów, a taka prowokacja z pewnością nie przeszłaby bez echa.

Jeden z ciekawszych antykatolickich pomysłów, jakie zdarzyło mi się uświadczyć. Gratuluję sprawnej wyobraźni.