Odpowiadając na komentarz dotyczący tego czy w Polsce można mówić o istnieniu komunizmu czy nie, chciałbym przyznać że istotnie stosując takie sformułowanie powinienem jednocześnie zaznaczyć w jakim sensie mówię go używam. Jeżeli zastosujemy jednoznaczne rozróżnienie, zgodnie z którym komunizm będzie formą rządów totalitarnych, natomiast socjalizm formą rządów autorytarnych, to faktycznie w Polsce końca PRL mieliśmy do czynienia z socjalizmem a nie z komunizmem. Problem polega jednak na tym, że ujęcia modelowe choć wygodne i atrakcyjne, często nie przystają do konkretnej rzeczywistości. Czy można bowiem powiedzieć, wraz z którym dekretem w bolszewickiej Rosji zapanował totalitaryzm?   

A gdyby tak zadać pytanie inaczej... czy o SdRP powinno się mówić jako o partii "postkomunistycznej" czy "postsocjalistycznej"? to jaka byłaby odpowiedź większości pytanych? Jest to jak mówię sprawa dyskusyjna i prawdopodobnie zawsze znajdą się równie silne argumenty za jak i przeciw każdej kwestii. Osobiście jednak uważam, że byłoby pewną niesprawiedliwością wrzucanie do jednego worka członków politbiura PZPR chociażby z zachodnioeuropejskimi socjalistami.

Odnośnie uwagi wskazująceją na najnowsze wyniki badań, które informują nas o malejącym zaufaniu społeczeństwa do Kościoła jako instytucji społecznej, wyrażanym w postaci mniejszego zaufania wobec hierarchów i duchownych. Zauważam tylko iż w swoim tekście nie rozpatrywałem zależności zachodzących pomiędzy stosunkiem do duchowieństwa/Kościoła a postawami politycznymi, ale pomiędzy deklarowanymi postawami religijnymi a postawami politycznymi.
 
Jak wykazują wyniki badań, na które powołałem się w tekście, a które w czytelnej formie zostały przedstawione na końcu, deklarowana religijność jest wyraźnie powiązana z deklarowanymi preferencjami politycznymi. Innymi słowy można z dużo większym prawdopodobieństwem powiedzieć o osobie głęboko wierzącej, że jest wyborcą LPR bądź PiS, niż że jest wyborcą SLD. Oznacza to, że religijność (ta deklarowana rzecz jasna!) pozostaje istotną osią dzielącą polski elektorat. Całkiem osobną rzeczą jest jednak charakter tejże religijności polskiego społeczeństwa, co jest tematem na całkiem osobne opracowanie.

cytat: " w okresie komunizmu Kościół pozostawał jedyną ogólnopolską organizacją niezależną od państwa"- jeśli to był komunizm, to skąd tam był kościół? W komuniźmie z założenia nie mogło być kościoła. W Polsce był socjalizm.
cytat: " religia jest niezbędnym dla trwania społeczeństwa jako integralnej całości elementem"- a Francja ? a kraje skandynawskie ? tam religia nie jest niezbędnym elementem. To kraje laickie.
Czy w ruchu solidarnościowym były jakieś hasła religijne? O ile ja pamiętam, to domagano się by ceny nie szły w górę, by było więcej towarów w sklepach, by były wolne soboty. Pod tymi hasłami zgromadzono ludzi. Wielu z nich zdaje sobie dzisiaj sprawę jak zostali oszukani.

Warto jeszcze dopowiedziec, ze te postawy sa prawdopodobnie takze przyczyna skandalicznego zachowania wiekszosci mlodziezy polskich imigrantow, rzadziej mlodszych dzieci.
Pamietam pierwsze spotkanie z tym zjawiskiem, kiedy w gronie kolegow w pracy postawiono mi pytanie: dlaczego Polacy sa tak skoncentrowani na sobie? Czesto tlumaczylam, ze tozsamosc polska tak uksztaltowala historia i potrzebny jest czas, zeby przekroczyc granice mentalnej izolacji, wyjsc poza stereotypowe zachowania. Nauczyciele, personel szkolny uzywali roznych strategii, zeby zniwelowac nonszalancje i agresje, czasem uzycie sily mlodziezy polskiej w stosunku do imigrantow z biedniejszych panstw Europy (Rumunia, Bulgaria, byla Jugoslawia), czy innych czesci swiata, gdzie sa prowadzone wojny. Czasem chcialo mi sie smiac kiedy slyszalam ich slowa "Musisz XX zrozumiec, ze ja musze miec w sercu wszystkich uczniow, nie tylko ciebie. Ja musze pomagac wszystkim uczniom, nie tylko tobie" i takie tam. Czesto dochodzilo do rozmowy uczniow, czasem z rodzicami z psychologiem. Taka pomoc, zeby nauczyli sie budowac dialog z kazdym czlowiekiem w pluralizmie form myslenia i dzialania, kultury i cywilizacji. Wspolczesna, wielokulturowa szkola to nie dzungla. Problem sukcesywnie zmniejsza sie.

Według najnowszych badań (przeprowadzonych również przez socjologów z UKSW) z maja 2009 obserwujemy spadek zaufania do Kościola. Najbardziej widoczny jest spadek zaufania do papieża, bo aż o 28 procent mniejsze w porównaniu z rokiem 1998. Ciekawszy jednak jest spadekk zaufania do episkopatu (o blisko 7 procent) i podobny spadek zaufania do proboszczów. Bardzo trudno powiedziec jak się to będzie przekładać na zachowania wyborcze ponieważ arena polityczna nie odzwierciedla oczekiwań społeczeństwa. Politycy z lękliwości przed Kościołem jeszcze nie zaczęli sie leczyć.    

Hehe,

wszystko fajnie, Panie autorze, ale Weber zapewnie miał na myśli "Entzauberung der Welt".
Pozdrawiam serdecznie!

Światybór