Przed Kapuścińskim podobną myśl wyraził ks.Tischner w przemówieniu na I zjeździe Solidarności w 1981 r. Mówił: druga osoba - inny, jest mi potrzebna bym poznał siebie przeglądając się w lustrze jego oczu, jak on na mnie patrzy. Ta sama myśl stoi m.in. za zakładaniem wewnątrz Kościoła małych wspólnot przełamujących anonimowość dużych parafii miejskich. Przypomnę, że znakomitą narracją o spotkaniu z Innym jest "Solaris" Lema o "myślącym" ocenie na innej planecie. Sfilmowano ją 2 razy. Pierwszy raz w ZSRR zrobił to Tarkowski, o której to ekranizacji Bergman powiedział nie wiem chwaląc czy krytykując jego hermetyczność, że Tarkowski jest już w pokoju, do którego on, Bergman dopiero puka. I druga ekranizacja Amerykanów z przed 10 lat, którą koncertowo spieprzyli czyniąc z oceanu/Innego Boga. Bo jak ten Inny jest Bogiem, to rzeczywiście zwalnia to człowieka z refleksji, "inność" nawet jeśli nierozumiana jest wtedy zrozumiała. Jestem takim religiantem, którego taka "propozycja" objaśnienia nieznanego odrzuca.

Z rzadka tylko ciekawość lub żądza władzy, sławy bądź pieniądza bierze górę nad ksenofobia, a i tak globalizacja z tego wyszła. Co by to było, gdyby ksenofobii nie było?