Chciałabym odnieść się do następującego fragmentu artykułu pana Borowskiego: "Udział w pielgrzymkach nie świadczy bynajmniej o wysokich wartościach ich uczestników, którzy, jak to się mówi, „modlą się nogami" i nie przybliżają w ten sposób do pogłębiania istotnych treści swej wiary."
Stanowczo się z tym nie zgadzam. Dla Chrześcijan, którzy od wieków praktykują pielgrzymkowanie, stanowią one JEDEN (dla jasności z wielu!) sposobów pogłębiania wiary. Są przeproszeniem za grzechy, próbą walki z ziemskimi namietnościami, przyzwyczajeniami, uzależnieniami, czyli hartowaniem, rozwijaniem własnego ja. O takim rozwoju pisał, chociażby Aleksander Kamiński  - jeden z najwybitniejszych polskich pedagogów. Pielgrzymki umożliwiają zaparcie się siebie na rzecz Boga (a jest to element niesłychanie istotny), rozwijają asertywność, wytrwałość w postanowieniach. Umożliwiają spotkania z osobami konsekrowanymi, innymi Chrześcijanami, wymianę pogladów, doświadczeń.
Dziekuję, Beata

Poprzez uczestnictwo w pielgrzymce człowiek "spotyka się" z Bogiem - dosłownie, bo w sobie samym, oraz bardziej pośrednio, bo w innych ludziach (aczkolwiek nie zawsze na pierwszy "rzut oka" można to stwierdzić). 
I to nie jest pogłębianie istotnych treści swojej wiary? Ponieważ wypowiadając słowo "treść" nie można mieć na myśli jedynie np. znajomości 7 grzechów głównych czy świadomości w jakim okresie śpiewa się Gorzkie żale. Owa treść jest czymś więcej - wartościami. A jeśli nawet upierając się co do śłowa "treść", podczas pielgrzymowania również można posiąść wiedzę dotyczącą zasad, obrzędów, przykazań, znajomości modlitw itp. Owszem, nie każdy uczestnik pielgrzymki może świadczyć o wysokich wartościach - to fakt, dobrze jeśli świadomy człowiek ów faktu, poprzez pielgrzymowanie chce dążyć do pewnej doskonałości - do wartości wysokich.
Z całym szacunkiem dla pana Borowskiego, jednak mam poczucie, iż to zdanie mógł zbudować ktoś, kto nie zna podstaw Chrześcijaństwa, nie wiem jak to się "je" nawet teoretycznie.
Dziękuję Beata