..jeszcze walczę i będę dalej to robić... Tak czasem łatwiej walczyć niż uciec...

Chciałam czegoś się dowiedzieć o Żydach Sefaradyjskich ale tu tego nieznalazłam.
Co do ucieczki to nie mogę nigdzie uciec - stoję w miejscu .Stałam ,stoję i będę stać .Zwiększam tylko swoją objetość "horyzontalną", sorki:)

Przeczytałem z przyjemnością... świetny, tak mi bliski...

Paradoksalne pisać tekst o ucieczce jeśli nigdy nie było sie uciekinierem, domniemam bowiem że autor tekstu nie był. To czysta filozofia, nauka jednak pojąć tego nie może ponieważ najwięcej do powiedzenia w tej kwestii ma serce. Ucieczka jest sprawą indywidualną, to właśnie jedna z istot wolności. Nie starajcie sie tego zrozumieć, wsadzić w ramy, każdy ma swoje powody ucieczki! racjonalista nigdy nie będzie wolny! jeżeli pozwolimy aby naszym życiem rządził rozsądek wówczas utracimy cały potencjał życia!!!

był taki jeden, co nie chciał już uciekać, zwano go Jezusem Ch......:)

to samo,jakby rzekł zgrzybiały hegel, ale melodyjnie:

Maryla Rodowicz - Remedium

Światem zaczęła rządzić jesień,
Topi go w żółci i czerwieni,
A ja tak pragnę czemu nie wiem,
Uciec pociągiem od jesieni.

Uciec pociągiem od przyjaciół,
Wrogów, rachunków, telefonów.
Nie trzeba długo się namyślać,
Wystarczy tylko wybiec z domu.

Wsiąść do pociągu byle jakiego,
Nie dbać o bagaż, nie dbać o bilet,
Ściskając w ręku kamyk zielony,
Patrzeć jak wszystko zostaje w tyle

W taką podróż chcę wyruszyć,
Gdy podły nastrój i pogoda
Zostawić łóżko, ciebie, szafę,
Niczego mi nie będzie szkoda.

Zegary staną niepotrzebne,
Pogubię wszystkie kalendarze.
W taką podróż chcę wyruszyć,
Nie wiem czy kiedyś się odważę

pozdro

ja,ty,my oni też,
znowu gdzieś widzą sny,
o przyszłości przyjdź już... uwierzą tu ...roztaczając nowy szczyt...widmo goni Ciebie znów....śmieci więcej ich...potańcz ze mną choć ten raz..zbliża się ...pusty grzech...wyrzuty ze strumyka wzgórz...płyń łososiu... płyń...widzisz sny...majacząc strumień...pod prąd...ikra świeci już .... horyzont zbliża się....pluszowy miś atakuje Cie....chroni sen ...panta rei....piasek sypie się...błyszczy słońce znów...burza przyjdzie w nów...człowiek na amen zamuruje sie...ze strachu przed nią....któż śmie nie bać się...te nieliczne...brzeg grzeje im grzbiet....tlen i śmiech...promień suszy ich...płyna znów...z prądem gdzieś...własnych snów...wierza w coś...coś jak nic...płynac tam....zagubią tu..

ciemna woda....głęboka jak my ...nie ja i ty...wbrew rzece słów...zalewamy skrzela swe...tlen i śmiech...znowu gdzieś majaczy sen..płyń kochana płyń, wbrew strachu w nim... pluszowy miś atakuje Cie...płyne gdzieś obok twej... łuska błyszczy się...jak wojownik w gromie łez...znowu sciera sie...oglupieli - ogrom mórz...burza przyszła w nów...chmura pojawiła sie się...umieraj...umieraj na...sen...nowy brzeg..słońce tlen...piasek smiech...znowu gdzieś... zamajaczyła chęć...ja i ja...oni nie....

ja i ja płyne gdzieś...pecherz milczy...droga ciemna wiedzie tam...gdzie nikt nie odważył sie...panta rei...znowu gdzieś zagub sie....zimno marźnie krew....płynna ciemność jest ...narcyz woła ja i ja...ego niesie się...odrzuć grzech...oczyść się....
łosoś widzi je...coś wydarzyło sie....woda byłem nią...byłem też...wielkim psem....panem snów...chamem głów...dobrem raz...złością wciąż....ciemnym dnem...nurtem w myśli ...pyłem w nim. Duma kwiatów... juz śnie...gdzieś tam zamurowalem się...przed nią... którz śmie nie bać się... te nieliczne.... grzeje ich śmiech...zalewając płuca swe...tlen i sen..wiara wnet...błyszczy się....piasek obmywa sen...horyzont zbliża się....płyń łososiu... płyń.
ja i ty, my i oni też...gwieździ słońce znów...nie bój się...w sercu wiara..zbrodnia .. .kara...piasek płynie...w skrzela żre...płyńmy tam...gdzie droga mknie...naszych snów...o przyszłości przypłyń znów.

Dzięki za ten artykuł. Dla mnie to bardzo zgrabne i rzeczowe wytłumaczenie motywów i sposobu postrzegania świata przez osobę często myślącą o samobójstwie. Jeśli zdecyduję się kiedyś na "ucieczkę" to pozwolę sobie zaczerpnąć niektóre cytaty do listu pożegnalnego.

1. Genialne.
2. Daje nadzieję. Gdy stanie się tak, że poczucie obowiązku może doprowadzić do zatraty, do samounicestwienia, to trzeba zrejterować. Wszak nikt nie urodził się po to aby uszczęśliwić drugiego człowieka, lecz każdy urodził się dla siebie. Artykuł takie sytuacje tłumaczy i usprawiedliwia.
3. Z drugiej strony samotność zamiast gniazdka, które wszak sami wiliśmy na swój wymiar... I przeglądanie się w lustrze wody chyba jednak nie zastąpi odbicia w oczach drugiego człowieka.
4. Ze względów społecznych zmuszona jestem zaprotestować. Gdyby tak wszyscy zmotywowani artykułem i zniechęceni trudnościami nagle uciekli to ten płacz powszechny byłby nie do zniesienia.

Ja także uważam, że artykuł jest świetny oraz że odzwierciedla moje przemyślenia. Dziękuje za niego - był dla mnie ucieczką :)(od dylematu "uciec? ale dokąd").

Bardzo dziękuje za artykuł. Zgrabnie opisane to nad czym rozmyślam od dwóch miesięcy. Czytałem to jakby ktoś czytał mi w myślach :) I w podsumowaniu znalazłem to czego właśnie oczekuje od uczieczki, choć chwili wolności, dla której mimo wielu nieprzyjemnych rzeczy (wymienionych w tekście) czasami warto się jej podjąć.

Pozdrawiam.

Bardzo ciekawy i głęboki tekst. Doskonale wyraża sprzeczności życia jakie myślę, że rządzą nami wszystkimi. Czekam na kolejne świetne artykuły;)

Bardzo ciekawie i ladnie napisany artykul. Taka wspolczesna ikona czlowieka. Z przyjemnoscie go przeczytalam. Dziekuje.
Pozdrowiena