jako chłopiec oglądałem po wojnie aż do początku lat 60. Najczęściej obozowali nad rzekami. Lubiłem patrzeć na obóz ; widziałem wielki kocioł nad ogniskiem , w którym gotowano strawę dla wszystkich Cyganów a wodę do niej pobierano z rzeki . Zawsze widziałem cyganiątka brudne i zasmarkane . Pamiętam kobiety cygańskie , zawsze ubrane kolorowo i w złotych ozdobach , chodzące po domach "daj wróżyć" . Pamiętam też próbę rozwiązania nomadzkiej społeczności przez ekipę Gomółki. Matka moja śpiewała kilka pieśni cygańskich i lubiłem je słuchać.

Bardzo dobra analiza relacji miedzyludzkich na przestrzeni czasu.

CHOLEWA napisales bardzo obrazowy komentarz.

Pzdr

Obejrzalem kilka lat temu w Belgii reportaz zrobiony przez Belgijke, ktora odkryla w rumunskich gorach straszliwie nedzne obozowisko romskie. Odkryla tez wyjatkowo duza plodnosc kobiet. Matki skarzyly sie na wrogosc rumunskich dzieci w stosunku do dzieci romskich: brudnych, bosych, nie znajacych dobrze jezyka rumunskiego, co uniemozliwialo ich skolaryzacje. Belgijka zebrala dwie ciezarowki odziezy, srodkow higienicznych, zeszytow i przyborow do pisania, aby calkowicie zaspokoic potrzeby tej populacji. Przyjechala miesiac pozniej druga ciezarowka i zastala dzieci tak samo brudne, zle ubrane i bose. Na targu w miasteczku zobaczyla ich matki sprzedajace te wszystkie produkty, aby miec pieniadze na alkohol.
   Bez czynnego udzialu Romow niewiele mozna dokonac. Ich priorytetem musi byc ksztalcenie mlodziezy. Pozytywne przyklady istnieja. Sa wegierscy Cyganie, ktorzy juz od pokolen studiuja w konserwatoriach i zyja bardzo dostatnio. Pozwala to na zachowanie ich kultury, jezyka i przepieknej tradycji.
  Niekiedy spotykam zebrzace Romki (rumunskie ?) z dziecmi. Nie dawajcie im jalmuzny ! Czyniac to naklaniacie je (i ich dzieci !) do kontynuacji zycia w ponizeniu.  

Moje pierwsze spotkanie z cyganami nie było niestety pozytywne. Miałem może z 11 lat, byliśmy z kolegami na jakimś konkursie szkolnym w centrum miasta i wyszliśmy z budynku w czasie przerwy. Podeszło do nas dwóch o wiele starszych cyganów, spytali o drobne, niestety jeden z nas nie miał przy sobie żadnych pieniędzy. Został przez o 5-6 lat starszych chłopaków pobity. Reszta moich spotkań z cyganami nie była lepsza.

Nie teskniłęm za nimi gdy kilka lat później znikli z miasta.(podejrzewam że ktoś im wypersfadował mieszkanie w okolicy)

i nic do Cyganów ani innych narodowości nie mam, niemniej jest sporo smutnej prawdy w krytycznych o nich uwagach. Przykład z własnego życia wzięty - parę lat temu szedłem centrum miasta i kupiłem sobie 2 paszteciki. Patrzę, stara Cyganka z dwoma małymi, brudnymi dziećmi żebrze, przed nią tacka na której było kilka groszy. Zrobiło mi się ich jakoś żal, mimo że zazwyczaj mam tego typu przypadki w nosie. Nie miałem już jednak pieniędzy, dałem więc jednemu z dzieci paszteciki. Dziecko wzięło, podbiegło do matki, pokazało jej, ona coś tam warknęła po cygańsku, spojrzała na mnie z prawdziwym gniewem, wzięła pasztecika i wyrzuciła do pobliskiego kosza. Krew mnie zalała i już mi ich nie żal - jak nie chcą jedzenia, tylko pieniądze na alkohol lub prochy, niech zdychają w rynsztoku. Sami sobie taki los gotują. Trzeba pomagać tym, którzy naprawdę walczą i starają się o lepsze życie, nie tym co żebrzą na ulicach.

kocham muzyke i kulture cyganska od dziecka, wiem ze moze jak tutaj opisuja  "brudne dzieci" to nie tylko sie zdaza u cyganow, prosze sie popatrzec na ta rodziny katolickch pijakow jak oni i ich dzieci wygladaja i do tego nauczona nienawisc do miejszosci narodowych prze kler katolicki wychodzi przez pogromy i zazdrosc i nienawisc.Tolerancja to nie jest slowo znane w Polsce niestety...

Prawda jest taka,że cyganie są zaprzeczeniem systemu wartości zachodu.

Przypuszczam, że opinia co niektórych Cyganów o nas może być lustrzanym odbiciem :) Nie ma więc sensu tego wzajemnie zaostrzać. Natomiast warto pomyśleć, jak można konflikt złagodzić, a z czasem wyciszyć. I podejrzewam, że nie ma innego wyjścia, jak tylko kształcenie i podnoszenie wiedzy tych ludzi. Żeby nie było wśród nich analfabetów i osób wykluczonych ze współczesnego społeczeństwa. Innej chyba drogi nie ma. A ta nie jest łatwa ani szybka. Ale nieunikniona...