Jako stały (od ostatniego tłumaczenia) bywalec strony Duttona, bardzo się cieszę z jego obecności na stronie racjonalisty. Zwłaszcza że pisze o sprawach, które zawsze mnie interesowały, mimo że nie znam się na szuce.
Wittgenstein, Derrida, Foucault są bardzo dobrze określeni, jako przedstawiciele nurtu "antykulturowego". Wszystko, co w mniejszym lub większym stopniu z nich czerpie (postmodernizm, Lacan, Żiżek, gender studies, fanatyczny feminizm, polityczna poprawność itd) nadal zbiera swe żniwo w dniu dzisiejszym - wystarczy wspomnieć "wrażliwe kulturowo" obrony zwyczaju noszenia burki.

Swoją drogą, jak pisał Dutton w innym miejscu na swej stronie, zastanawia mnie tupet, który pozwala tym samozwańczym krytykom "kolonialnego reżimu białego człowieka" uważać, że rozumieją "z natury niezrozumiałe kultury" o wiele lepiej, niż rzeczywiście żyjący w nich od lat antropolodzy, władajacy biegle miejscowym językiem, znający na wskroś od wewnątrz historię, kulturę i sztukę danego plemienia/narodu. I pisać w swych dziełach kpiny o "iluzji poznania Innego" doswiadczanej przez takich w zasadzie "głupiutkich" antropologów, wierzących, że inną kulturę można jednak zrozumieć.
O ile racjonalniejsze, zdrowsze i mniej uwłaczające przedstawicielom innych kultur jest podejście Duttona i in.

Ten autor nic nie wie o zwierzętach.   Jak by on to wytłumaczył:
<cite> www.poetv.com/video.php?vid=7202 </cite>
<cite>h www.nsw.nationa(*)ndanoon/images/Bundanoon12.jpg <?xml:namespace> </cite>
<cite>Są też owady które to samo robią. </cite>

Z przykrością stwierdzam, może to być dla Pani szok, ale ... w porównaniu z wykładowcą filozofii, Pani wiedza na temat zwierząt i ewolucji jest doprawdy znikoma. Zachowanie altannika nie ma ABSOLUTNIE NIC wspólnego ze sztuką, podobnie jak nie mają z nią NICZEGO wspólnego tańce pszczół. Setki tysiecy pokoleń doboru naturalnego jest w stanie wykształcić najbardziej nawet wydawałoby się skomplikowane zachowania u istot nieposiadajacych mózgu w ogóle (owady - np pszczoły) jak i u tych posiadających tzw "ptasie móżdżki" ( altannik, wszystkie ptaki tokujące itd), a co za tym idzie, pozbawionych zupełnie jakichkolwiek przejawów świadomości.
Ciekawe, że w swoim poście stara się Pani podważyć wiedzę Duttona o zwierzętach, a posługuje się Pani przykładami zwierząt chyba najczęściej opisywanych w literaturze socjobiologicznej (Matt Ridley "Czerwona królowa", praktycznie każda socjobiologiczna książka Dawkinsa). Altanniki są wręcz leitmotivem socjobiologicznym. Doprawdy, gorzej trafić Pani nie mogła:)
Pozdrawiam serdecznie i liczę że w wypadku jakiejkolwiek riposty, sięgnie Pani najpierw po jakąś książkę z danego nurtu, albo przeczyta zamieszczony na racjonaliście doskonały artykuł o ewolucji tańca pszczół.

Są ludzie ćwierkający, pitpilitujący, jako te wróble czy szpaki. I gul gul jak indyki. Tańczą niektórzy jak cietrzewie. Co Ty, Marcinie, tak besztasz płeć żeńską? Niektóre ptaki śpiewają lepiej, niż niektórzy ludzie. Fantazji trochę poproszę.

Nie besztam płci pięknej ale wypowiedzi nielogiczne lub przekręcające znaczenie artykułów. Pani Barbara wyraźnie dała do zrozumienia, że zwierzęta rozumieją sztukę i mają jej własną odmianę, jako przykład podając altannika (w domyśle, przykład obalający socjobiologiczną argumentację na temat sztuki Duttona). Tymczasem jest to sztandarowy przykład z literatury socjobiologicznej, pokazujący do czego doprowadzić moze zwierzęta pozbawione elementarnej świadomości dobór naturalny (a w zasadzie dobór płciowy). Jest więc tak jak pisze Dutton - zwierzęta, nawet szympansy, nie posiadają wrażliwości na sztukę.

A to, że ludzie ją posiadający potrafią wydobywać z siebie słowicze trele, świadczy tylko o tym, że potrafimy odnajdować i kreować sztukę inspirując się naturą (chyba że rzeczone trele wydobywa się w jakimś "Mam talent", ale to inna historia :).

Wrażliwości na sztukę obecnie Polacy nie miewają, a jak miewają, to nie mogą znaleźć dzieła sztuki. Coś wcięło gdzieś krytyka, ukazało zwierzę. I mamy mamtalenty, i inne take ptake. Gaje rozćwierkane i roztrąbione mamy. Maszmaszmasz rację.