tekst jest apetyczny znacznie bardziej niz ciezkie pismactwo Koraszewskiego

małe sprostowanie - chciałem napisać 'prymitywnymi'; człowiek szybciej pisze, niż myślii. :)

Wyrazy podziwu dla Autora i za kontestatorskie poglądy w tak młodym wieku, jak i za bardzo zgrabną umiejetność ich przedstawienia. Prawdziwe 'Sapere aude!' ,tak rzadkie z zasady, o młodym wieku nie wspominając.

I myślę także, że zakończenie wcale nie jest naiwne - co więcej, ta wiara ludów - nie wiedzieć czemu często z pogardą nazywanych 'pierwotnymi', w obowiązujący każdego człowieka szacunek dla natury, uznawanie (o czym też trzeba powiedzieć), że nawet zabite zwierzęta mają ducha - duszę? -, którego trzeba przebłagać... że i my ludzie jesteśmy tylko i wyłącznie częścią Natury, której musimy pozwolić współistnieć na RÓWNYCH prawach;
wiara, że wcale nie jesteśmy tacy wyjątkowi... to wszystko jest wg. mnie jednym z cenniejszych w dorobku ludzkości.

PS nie mam zwyczaju obrażania ludzi, ale jeśli ktoś twierdzi, że forma Twojego tekstu jest na poziomie gimnazjum, gada zwyczajne bzdury. niewiele lepszych nie tylko licealistów, ale i studentów (zwłaszcza Iszych lat) miałem okazję czytać; i mam nadzieję, że walczysz/powalczysz:)  co najmniej w olimpiadach z wosu i j.polskiego, tak by the way.
Pozdrowienia!!!

„Filozofia buddyjska nie uznaje poglądu o przyrodzonej
jedynie ludziom „duszy”, a co do zwierząt: „Studiując buddyjską myśl
filozoficzną łatwo znaleźć ideę, że zwierzęta są bliższe człowiekowi niż
rośliny (…) [bo] między zwierzętami i ludźmi nie ma żadnej różnicy w zdolności
odczuwania” a „ Na poziomie świadomości różnica między ludźmi a zwierzętami
jest kwestią złożoności, nie rodzaju”. JŚ Dalajlama, w: Wszechświat w atomie,
Poznań 2006, s. 90- 91

Myślę, że Autor mógłby tu śmiało wymienić aktualną i dobrze
się mającą myśl buddyjską, dowodzącą  współzależności
wszystkiego, co istnieje. Co do duszy zaś: „mam wrażenie, że w myśli zachodniej
przyjmuje się za rzecz oczywistą iż ewolucja nadała człowiekowi wyjątkowy
status egzystencjalny (…) [co tłumaczy się tym] „że jedynie ludzie są obdarzeni
„duszą” i „człowiek należy do zasadniczo odmiennej kategorii istot niż
zwierzęta i rośliny”(…)

Treść artykułu jak najbardziej odpowiada charakterowi portalu. Wiem, jak trudno jest wykorzenić baśniowe wizje otaczającego świata z umysłu więc brawo dla autora za pomysł i realizację. Poglądy prezentowane na łamach Racjonalisty i tak wydają się mnie być jedynie ułamkiem procenta w porównaniu do wszechobecnego bombardowania imaginacją religijną. Dlatego też sądzę, że wałkowanie tematu irracjonalnego myślenia jest ze wszech miar pożyteczną czynnością, a sposób, w jaki autor artykułu to robi, celuje w myślenie, lub jego początek u zindoktrynowanego biedaka wędrującego na klęczkach wkoło swoich wyobrażeń (podsycanych przez sprytnych guru, zresztą) .

Chyba nie do końca o to mi chodziło, a już na pewno nie chciałem sprawiać wrażenia że jestem jakimś geniuszem. Spróbuję wyrazić to precyzyjniej: uważam że teksty tego typu trafiają na łamy "Racjonalisty" z nadmierną częstotliwością. Wydaje mi się (podreślam - wydaje), że na Waszą stronę zaglądają we większości ludzie o raczej wyraźnie określonych poglądach, a poza tym bezustannie sami stajecie się, wobec włsnych redakcyjnych kolegów,, wtórni. Jestem Waszym czytelnikiem, gdyż "Racjonalista" pomaga mi się rozwijać, ale moim skromnym zdaniem strona mogłaby być ciekawsza, gdyby mniej na niej było powtarzania tych samych treści w coraz to nowych formach. Pozdrawiam.

Bajki są dla dzieci i są irracjonalne. Racjonalista kształtuje swoje dzieci także bajkami jak również może nie od razu definicjami naukowymi ale odpowiednim do wieku dziecka przekazem, który dziecko to jest w stanie przyswoić. Dziecko dorastając powinno samo zrozumieć, że bajki to bajki i przestać w nie wierzyć inaczej będzie poprostu infantylnym, naiwnym i śmiesznym dorosłym człowiekiem takim jak między innymi Ty drogi kolego.

Bardzo dziękuję za słowa uznania jak i za krytykę. Na pewno postaram się ją przemyśleć, gdy następnym razem zasiądę do pisania.

@obywatel x, wiesz, ciągle jednak żywię nadzieję, że ten portal czytają również nie tylko wszystkowiedy, dla których świat to truizm, ale też osoby, które spotyka się na codzień, a które ciągle starają sobie wyrobić opinię. Inaczej to wszystko nie ma większego sensu, owszem.

Nie bardzo cie rozumiem o co ci znowu chodzi. W czym sa dziury? niby jakie? czepiasz sie wieku? to są jakies limity wiekowe w pisaniu dojrzalych artykułów? chyba znowu cos brales

Co do przekazu popieram, co do formy nie wydała mi się jakoś szczególnie błyskotliwa. A w ogóle to wszystko takie oczywiste (mam na myśli treść komentowanego artykułu), że zastanawiam się czy warto o tym pisać...

Jeśli bajki dla dzieci są  irracjonalne, to racjonalista swoje dzieci naukowymi definicjami powinien kształtować. Czy autor artykułu te definicję za dziecka wkuwał, czy prosił mame o irracjonalną bajkę?  Jeśli wolał bajkę, to chyba coś w nich jest racjonalnego. Dlaczego nie ma tej racjonalności w bajkach dla dorosłych ? Czy dorosłość nie zależy od bajki jaką  się poznaję?Może negowanie tych bajek pozbawia człowieka dorosłości, tak jak negowanie bajek dziecka,pozbawia go dzieciństwa. Och ten racjonalizm, pełno dziur. 

Ładnie powiedziane: "(należy się szacunek) dla wszystkich innych
organizmów, nawet tych, które trzeba zabić dla pożywienia".
Możnaby jeszcze dodać: "i składanie zadośćuczynienia za tę nieubłaganą śmierć mniejszego brata".

Nie odnajduje w tych wspaniałych, acz krótkich trochę przemyśleniach, nic "dzicinnego". "Naiwne" tym bardziej nie są. Doskonale przekazane emocje, wręcz nostalgia, za czymś co w pogoni współczesnego świata nam uciekło. A coś, o czym nigdy nie powinniśmy byli zapomnieć; bo jest to naszą prawdziwą naturą. 
    ps. ...przy okazji to dowód, że  prawdziwa ludzka "Moralność" nie zna granić; wieku ni fakultetu. 

Jak w przypadku większości komentarzy, ja również poświęcę kilka słów na pochwalenie autora. Bardzo zgrabny tekst, napisany lekkim językiem, i jak już ktoś wspomniał, przewyższający w gruncie rzeczy artykuły ludzi z większym bagarzem doświadczenia. Mam jednakże dwa zastrzeżenia. Jedno odnonośi się do samej zakończenia tekstu, które, jak również ktoś zauważył, jest nijakie. Ponadto wydaje mi się, że zakończenie, pełniące w istocie formę morału (chyba, że się mylę), jest przeidealizowane. Co więcej drugie zastrzeżenie, do pewnych słów, rzutujących na dalszą część tekstu: "To,
że zostaliśmy obdarzeni przez naturę największym intelektem, oznacza, że to na
nas spada największa odpowiedzialność za otoczenie, planetę, współmieszkańców." - ładna teza, niestety brak na nią jakichkolwiek dowodów. Od razu przypomina mi ludzie, których autor w tekście krytykuje. Jest to jednak moje subiektywne odczucie, z którym nie trzeba się zgadzać. 

Jestem pełen uznania! Artykuł bardzo dojrzały, pomimo młodego wieku autora. Mam przeświadczenie, chociaż raczej przeczucie, że większość żaków ostatnich lat studiów, bez względu na ich profil, nie potrafiłaby zaproponować w formie pisanej, bądź ustnej podobnie merytorycznego i jasnego wywodu.   

Ciekawy artykuł lecz postulaty nierealne. Ile to już lat mija od słów "Przekujmy miecze na lemiesze". Wiadomym jest, iż w idealnym świecie lemiesze są korzystniejsze ale nie żyjemy w idealnym świecie! Cóż więc może zrobić każdy z nas? Można by zacząć od proponowanego karmnika dla ptaków, niewielki to krok ale zawszedo przodu.

Drogi Kolego!
Kiedy czytam takie teksty napisane przez tak młodych ludzi przepełnia mnie optymizm, że jeszcze nie całkiem nasz naród zgłupiał od dymu kadzidła.
Brawo, brawo, brawo. !

Lubię czytać takie artykuły aczkolwiek podobnych przeczytalem juz mnostwo. Napisany ładnym, czytelnym bezemocjonalnym językiem. Osobiście wolę bardziej gdy uwypukla sie w sposób bezkompromisowy bezsens szukania w naturze aktynowsci sil nadprzyrodzonych. Moze dlatego, że takie artykuly powinno sie adresowac do sceptykow, agnostyków i nie przekonanych. Mimo, ze wole otwartą i ostrą walkę z zabobonem to popieram kazdą formę uswiadamiania ludzkosci o naszym miejscu we wszechyswiecie.

Bardzo dobre, dziękuję.

Piękna zwięzła (za zwięzła) analiza.

Bardzo gimnazjalny komentarz. Znając autora wiem, że mimo młodego wieku nieźle znosi merytoryczną krytykę.

Świetny tekst - lekki i odcinający się od gatunkowizmu, wciąż obecnego w niektórych prądach humanizmu. Właśnie na coś takiego miałem od dłuższego czasu ochotę. Tylko sama końcówka taka jakaś... dziecinnie naiwna.

bardzo licealny tekst..

Dziekuje za kolejny wspanialy artykul.
Pzdr