Bardzo dobry tekst panie profesorze, ale obawiam się, że dla wielu naszych internetowych racjonalistów okaże się niestrawny. Proponuję go spopularyzować tzn. dodać Rydzyka, wyprawy krzyżowe itd. Oczywiście trudne słowa mogą pozostać - jak najbardziej nie widzę przeszkód epistemologiczno-metodologicznych.

Eduardeesso, owszem, przy pewnym samozaparciu tekst strawny dla racjonalistów i dyskusyjny: np. nie rozumiem pochodzenia wyrażonej jako pewnik tezy (pewnie za mało wiem), że "otumanienie subiektywizmem poznawczym" pochodzi z Oświecenia. Czyż może istnieć większy subiektywizm poznawczy niż w pseudonaukach typu astrologia czy teologia, zwłaszcza w porównaniu ze "szkiełkiem i okiem" empirii Oświecenia?
Punktów do polemiki jest więcej.
Niewątpliwie lektura byłaby strawniejsza bez nowomowy gazetowej (np. miast "opinia" czy "osąd" czy "zdanie" jest, na Boga - "narracja"). To odstrasza.

Jakbym czytał filozofów niemieckich, lub np. M. Fleischera,którego kariera naukowa, podobnie jak Pańska, wiedzie przez germański matecznik filozoficzny. Ale   z Fleischerem , podobnie jak z Habermasem, Luhmannem, Sloterdijkiem, czy naszym Stachniukiem tak się oswoiłem, że czytam do poduszki, gdy pragnę odegnać senność i rozgrzać umysł do nocnej pracy. Może to już masochizm? To wynurzenie wywołał termin hortatywny występujący w dyskutowanym tekście.
Trudno przecenić wartość sformułowania warunków, jakie powinna spełniać pożądana duża teoria filozoficzna. Pragnę jednak dopowiedzieć, że taka nawet już   istnieje. Jest to teoria mitu dziejotwórczego- systemowa teoria kultury w wersji roboczej dostępna
pod adresem: www.prawia.org/.
Może na tym gruncie duch   humanitarystycznego kondycjonalizmu wypełni nowa, ciekawa i pożyteczna ontologia?

Z wieży z kości słoniowej, którą, jak wiemy, zasiedlają najtęższe umysły planety - filozofowie - uciekło ptaszę, a jego los jest przewidywalny - zginie, jak papuga pośród wróbli. Wieża będzie trwać, a pożytki z niej będą takie, jak zawsze: można w niej znależć autorytet do podparcia dowolnej doktryny, jaka zalęgnie się w mózgach praktyków świata realnego - polityków.

Znakomicie ujęte. Ale  taka surowa ocena acz często  spotykana jest wielce niesprawiedliwa. Dla wielu dziedzin nauki, szczególnie nauk społecznych filozofia jako punkt wyjścia do formułowania koncepcji badawczej jest wręcz niezbędna. Filozofem na swój sposób jest też każdy z nas. Takie uzasadnienie dla likwidacji półki z dziełami filozofów spotkałem w dużej księgarni. To co proponuje się w zamian dopiero napawa lękiem, bo będzie kreowało mentalność przyszłych nauczycieli, polityków, księży itp, jeśli w ogóle będą sięgać do książek.
I jeszcze jedno zastrzeżenie: czy użycie siekiery dla dokonania zbrodni uzasadnia wycofanie takich narzędzi ze sprzedaży?

W żadnym wypadku nie postuluję likwidacji filozofii! Chciałem raczej wyrazić gorycz, spowodowaną powszechnym sprowadzeniem filozofii do roli narzędzia, wynajmowanego przez możnych tego świata. Atoli jednak ludzie parający się filozofią, powinni zdać sobie sprawę, że jej rola - kiedyś będąca nadrzędną wobec nauki - teraz jest pomocniczą. Może posłużę się analogią:
 
Alchemia stworzyła chemię, ale już nie jest królową żywiołów...
A trochę pokory nikomu nie zaszkodzi.

te idee mogłyby być rozpropagowane i realizowane?
Natomiast trochę zaniepokoiło mnie stwierdzenie: "Zarazem jednak przywiązuje wagę do prawd odkrytych przed tysiącleciami, takich jak ta, iż nie można służyć jednocześnie człowieczeństwu i mamonie". Czyli co? Albo dobry ale biedny, albo bogaty i zły. Czy takie postrzeganie rzeczywistości, jest zgodne z postulowanym w powyższym artykule?