Gorąco polecam. Co prawda nie zakończyłem jeszcze lektury, ale wyrobiłem już sobie ogólny obraz, wgłębiłem się też w parę rozdziałów. Drewermann - w ślad za Nietzschem, chciałoby się powiedzieć - ujawnia skrzętnie ukrywany fakt, że ideały chrześcijańskie i "wyrzeczenia" członków stanu duchownego nie są efektem umiłowania niebios, lecz wynikają ze złego resentymentu. Zrywa sztuczną zasłonę świętości, ujawnia mechanizmy manipulacji i odczłowieczania.

Poruszająca książka. Autor dokonuje psychologicznej analizy obrazu kapłana od tzw. powołania, do stadium nieuchronnego marazmu i zniechęcenia, któremu winna jest nieludzka zdaniem autora ideologia, na której opiera się katolickie kapłaństwo. Autor śmiało polemizuje z wypowiedziami Jana Pawła II. W konserwatywnych poglądach kościoła na celibat i wręcz chorym stosunku do ludzkiej seksualności upatruje upadku ideału postaci kapłana, nie będącego w stanie podźwignać narzuconego mu jażma i widzi w nim osobę nieszczęśliwą, ubezwłasnowolnioną, samotną i sfrustrowaną