"Statystyka jest tutaj niezwykła: w ciągu ostatnich 100 lat
Amerykanie wybrali 26 prezydentów, w 24 przypadkach byli to ci kandydaci, na
których głosowała Polonia"

Czyli liczbowo dokładnie w tylu przypadkach w których głosowała również na niego większość Amerykanów ;-) (przypominam że w ostatnich 100 latach dwóch kandydatów wygrało uzyskując większość głosów elektorskich mimo mniejszej liczby głosów od wyborców).

Pytanie  - co tu niezwykłego? Wg mnie to przede wszystkim pokazuje że Polonia dość dobrze się wtopiła w społeczeństwo i statystycznie głosuje (plus minus) podobnie jak reszta Ameryki - ewentualnie biorąc oczywiście pod uwagę kolor skóry, wyznanie itd. Nie wiem czemu wnioskujesz stąd o byciu rozgrywającym. Raczej wręcz przeciwnie.

Typy Polonii nie są typami społeczeństwa. W 2000 większość głosów dostał Gore, który jednak poważnie naraził się Polonii - przegrał wybory bo przegrał w decydujących polskich stanach. Podobnie Trump: zdobył mniej głosów powszechnych, ale wygrał polskie stany więc wygrał wybory :)

Szanowny Panie Mariuszu,
Jestem czytelnikiem Pańskiego portalu od 2007 roku. Ma Pan lekkie pióro i jest Pan wnikliwy. Proszę. Gdyby zechciał Pan skierować swoje talenty do wewnątrz Naszych wspólnych problemów. Jednak rozważania polonijne nie pomogą w zatamowaniu fali straszliwego obskurantyzmu zalewającego Nas tutaj i teraz. Eksportowe ciemniactwo możemy sobie darować. Moje kontakty z elitą Polonii w Chicago były negatywne. Większość moich rozmówców poszukiwała we mnie uzasadnienia dla swojego pobytu w za granicą. Nikt nie był w stanie ogarnąć skali zmian jakie dokonały się na przestrzeni ostatniego dwudziestolecia. To nie jest ich wina. Jesteśmy tak skonstruowani, że niepowodzenia lubimy uzasadniać czynnikami zewnętrznymi a sukcesy przymiotom własnego charakteru. Raczej nie zbudujemy wielkiej siły lobbystycznej w Stanach Zjednoczonych. Wolę mówić o sytuacji miejscowej, która wydaje się dosyć rozpaczliwa. Zamiast budować dalej, postanowiliśmy podeptać babki z piasku i rozbijamy własną piaskownicę.
Mam do siebie i do Nas pretensję o oddanie pola ciemniactwu. Cóż za sławę przynoszą ciężkie teksty pisane hermetycznym językiem kiedy nie trafią do żadnego odbiorcy poza specjalistami i zawziętymi molami książkowymi. Piszmy. Jasno. Krotko. Merytorycznie.
Pozdrawiam
Jeremi Mizerski

Do tej pory 1608 smutnie mi się kojarzył. Dziękuję za opowieść o hucie szkła za Oceanem.
;-)

Po wyborach w USA, w Szwecji mamy wysiew szlachetnych rojalistow.