Mysle ze w naszym spoleczenstwie w wartstwie  pogardliwie nazywanej "wyksztalciuchami" panuje kompleks nizszosci.Szlachectwo zawsze nobilitowalo,dawalo status "lepszego".Stad inteligent jako kontynuacja warstwy szlacheckiej mial znamiona nobilitacji.W spoleczenstwie kapitalistycznym to wlasciciel srodka produkcji jest tym wartosciowym elementem spoleczenstwa ,to on decyduje o wielu podstawowych sprawach,to on wytwarza ,to on napedza postep.Czesto sa to ludzie bez wyksztalcenia ,"self made man".Inteligencja skupiona wokol szkolnictwa poczula sie zagrozona i stad te rozne nostalgie za "inteligencja".Mysle ze wzorem Szwcji czy Anglii i w Polsce ta sprawa umrze smiercia naturalna ,gdy okaze sie ze "inyeligent" moze laczyc funkcje pracy umuslowej z dzialalnoscia gospodarcza.Wielu juz tak czyni.Anglicy maja piekne okreslenie -"money talks" i to jest ten walec ktory nieublaganie zmiazdzy naszych "inteligentow" wraz z ich kompleksami 

Nie, to nie jest utopia. Zależy po prostu od tego, co jest celem. Jesteśmy zbytnio przywiązani do własnych instynktów. Ale one nie są niepodważalne.

To, co mówisz, to niestety mrzonki. Intrygi, manipulacja, plotki, pomówienia, konflikty itp. na dłuższą metę są nie do uniknięcia w żadnej ludzkiej sprawie. Trzeba brać rzeczywistość taką, jaka jest, a nie snuć utopijne wizje.

Nie o to mi chodziło. Uważam, iż politycy nawet powinni umieć walczyć ze sobą. Odniosłem się do środowisk akademickich, gdzie tematem przewodnim nie powinny być dworskie intrygi wokół małej niekiedy klitki z kawą i marzeniami, lecz nauka.

Dziekuje autorowi za "wskrzeszenie" tego filmu Zanussiego. Pamietam go jak przez mgle, moze nieco lepiej Strukture Krysztalu gdyz dotyczyla bezposrednio mojego srodowiska fizyki a i Zanussi wszak zaczynal od studiowania tej dyscypliny. Moze dlatego utrzymywal zywe kontakty ze srodowiskiem studenckim; w moim akademiku mialem okazje z nim ongis dyskutowac na tematy rozwijane wlasnie w jego pierwszych filmach. Duzo mial racji,  o czym sie przekonalem osobiscie gdy zostalem "wygryziony" z macierzystego instytutu i skonczylem (jeszcze niezupelnie) na emigracji. Pozdrowienia !

Filozofowie będą rządzić, jeżeli będą rządzić filozofowie. Jest to doskonała tautologia, nie do obalenia z punktu widzenia logiki. Państwo może tylko na tym skorzystać. Niestety, filozofowie ciągle nie mogą uwierzyć, że królową jest polityka, a nie filozofia.

To bodajże Platon [idealista!] w swojej wizji państwa filozofom [inteligencji]wyznaczył rolę przywódców. Nawet w praktyce starał się tę utopię zrealizować. Jego rządy [bądź co bądź wybitnego intelektualisty] skończyły się porażką i sromotną ucieczką.A spełniał wszystkie wymagania, jakie stawia się inteligentnemu politykowi. W którym momencie władza przybiera postać dyktatury?

Konkurencję dla koncepcji inteligencji, rozumianej jako zdolność ogólna, zaczynają stanowić mnożące się jak grzyby po deszczu koncepcje inteligencji wielorakich. Inteligencja społeczna pozwala na skuteczne realizowanie celów związanych z byciem w grupie, w tym przywództwo. Przywództwo, w tym przywództwo polityczne jest zaś potężnym narzędziem w ręku inteligentnego społecznie lidera, mogącym prowadzić zarówno do pożądanych, jak opłakanych skutków. Jeśli tzw. inteligencja, definiowana choćby tak, jak przez J. Tabisza,  zrezygnuje z walki o przywództwo polityczne lub choćby o zachowanie na nie znaczącego wpływu, istnieje ryzyko, że rządzić będą nami putiny albo inne bunga-bunga. Pod rozwagę. Giętki kręgosłup i twarda d**a jeszcze nikomu w życiu nie zaszkodziły; przeciwnie - mogą się okazać nad wyraz przydatne.

Dlatego warto być kimś inteligentnym a nie inteligenckim. Moim zdaniem człowiek inteligentny traktuje szympansie walenie w klatę swoich kolegów jako rzecz drugorzędną, starając się zrealizować swoje cele. Nie te dotyczące pozycji w dość urojonym często stadzie, ale te dotyczące astronomii, matematyki, poezji etc. Jak ma szczęście, dostrzegą go inne stada, jak nie będzie miał - cóż, zawsze można go nie mieć.