Zupelnie nie zgadzam sie z autorem artykulu o religiach japonii.
1. Jako przyczyne tolerancji religijnej w Japoni autor przytacza "optymizm" bioracy sie z pieknego i lagodnego klimatu Japonii, 4 por roku itp. Prosze spojrzec na mape i powiedziec mi ktora czesc japonii autor ma na mysli? Tropikalna Okinawe (niemal przy rowniku), czy polnocne wyspy Hokkaido (kolopodbiegunowe)?
2. "Statystyki pokazują, że Japończycy nie są religijnym narodem. Składa się na to kilka przyczyn." Jakie statystyki? co to znaczy religijny narod? Oczywiscie ze nie sa religijni w sensie "zachodnim" pojmowania slowa religijnosc, poniewaz oni nie sa ludzmi zachodu!!!! Pytanie Japonczyka, jakiej religii jestes wyznawca jast troche bez sensu i wyrwane z kontekstu. Japonczycy przy urodzeniu niosa dziecko do najblizej swiatyni shinto a jak dziecko sie zeni to idzie do buddyjskiej bo taki jest zwyczaj. Przy czym nie ma znaczenia to ze jestr to buddyjska, lub nie. Znaczenie ma to ze jest LOKALNA (silne wiezi lokalne, wiele lokalnych organizacji mieszkancow - cos co nazwalibysmy spolecznoscia obywatelska z tymze tu w japonii jest to tradycyjna forma lokalnej organizacji siegajaca wieleset lat wstecz sic!)

ps. dyskutujac "religijnosc" azji pld-wsh warto rozwazyc sens uzywania slowa "religia", jako cos przeciwnego "filozofii" (logika 2 wartosciowa sie klania), w doktrynach takich jak konfucjanizm, shinto, buddyzm (ale nie ten z Indyjski, Birmanski, Tajski czy Laotanski) nie ma takiego podzialu! te dwie sfery prznikaja sie i proba ujecia ich za pomoca "logiki mysli zachodniej" jest z gory skazana na niepowodzenie hahahahaha.
Przyklad: Czy slyszeliscie panstwo o tym zeby w Azji pld Wsch byly rzezie czy wojny religijne? hmmm
dlaczego nie? Poniewaz "doktryny" te nie sa fundamentalne, tzn nie wykluczaja sie nawzajem, jak Judaizm i Katolicyzm, Religia i Filozofia Dzinizm i Buddyzm Indyjski(buddyzm indyjski jest o wiele bardziej podobny w sensie logiki do Islamu czy innych monoteizmow, niz do Buddyzmu chinskiego czy japonskiego sic!)
tzn. ze arystotelesowska logika: jezeli A to nie prawda ze B, nie dziela! x=x(Fichte?!)
Pozdrawiam serdecznie i sklaniam do korzystania z wiekszej ilosci zrodel.

Robert Bajek

No jeszcze jedna rzecz. Na Boga! publikacje z 1924 roku sa jak bardziej na miejscu, ale nie moga byc jedyne...

Jak na religię o tak szerokich wpływach poświęcono jej stosunkowo mało miejsca. Można mieć jedynie nadzieję, że stanie się ona tematem osobnego opracowania.

z tym chrześcijaństwem to przesada:) i autor sam sobie przeczy skoro 'nowe ruchy' religijne mają odpowiednio 17, 6 i 2,5 mln zwolenników to chrześcijaństwo z liczbą 1,5 mln można już śmiało nazwać MARGINESEM a nie wymieniać je na 3 miejscu!

"buddyzm indyjski jest o wiele bardziej podobny w sensie logiki do Islamu czy innych monoteizmow, niz do Buddyzmu chinskiego czy japonskiego sic!"
-takiego nonsensu to już dawno nie słyszałem:) wybacz ale obawiam się że to może być nominacja do 'bzdury roku' jeśli nie wszechczasów:))) żeby takie nonsensy podawać

Autor powinien wprowadzić bardzo dużo zmian do tego tekstu, ale lepiej by było, gdyby napisał go od nowa.
P.S
Popraw te błędy ortograficzne. Niby to nic takiego, ale jak puszcza się coś w sieć to lepiej gdyby było dobrze zrobione i poprawnie. Gdy piszesz dane statystyczne napisz ich źródło.

Popracuj nad pisownią... Pieszesz o Japonii to pokaż, że wiesz o czym piszesz... ŻADEN SZYNTOIZM tylko SHINTOIZM!! Albo spolszczona wersja SINTOIZM...

Artykuł, jak dla mnie interesujący, chociaż z dystansem traktowałbym   uwagi na temat „pogardliwego” stosunku chrześcijaństwa czy judaizmu do innych religii. Natomiast, jeśli chodzi o ruch fukko-shinto (odrodzone shinto), to jego przywódcami duchowymi byli Motori Norinaga (1730-1801), Kamo Mabuchi (1697-1796) i Hirata Atsutane (1776-1843). Norinaga napisał „Komentarz do Kojiki”, tekstu z ósmego wieku będacego zapisem dziejów Japonii od   „początku świata”, który miał także i wartość historyczną obok obecnych w nim wątków mitycznych. Stanowiło to podstawę do skonstruowania doktryny o szczególnej, wyższej pozycji Japonii wobec innych państw i podkreślało pozycję rodu cesarskiego, który w tamtym okresie był odsunięty od władzy politycznej przez dominujacych shogunów. Odwołując się do starożytnych tekstów, Norinaga, uzasadniał te poglądy i tworzył „ideologię”, jaka miała swój udział w wydarzeniach politycznych z drugiej połowy dziewiętnastego wieku, tj. przywrócenia   władzy cesarskiej po przewrocie Meiji. (1868).