Dobre porównanie polityk-prorok,kapłan. Takich owiec, przeżuwaczy aż nad to w polskim internecie, ubolewam nad językiem wypowiedzi tychże zwierzaków. Nie raz próba nawiązania kontaktu z tą, moim zdaniem nową rasą pyszczatych troglodytów, spełzła na niczym. Napotkasz jednostki, ale i tak o całości świadczą stada beczące. Cóż można zrzucić to na karb naszej "młodej" demokracji, ale ile można? Postęp technologiczny jest nieubłagany. Pytanie, kiedy nasi politycy zaczną wychowywać swoich wyborców tak, żeby dyskusja z nimi nie przebiegała jak monolog?   

Czasami wydaje mi się, że polscy politycy uważają się za proroków i kapłanów, którzy starają się usilnie robić wrażenie, ze robią coś wyjątkowo tajemniczego, specjalnego i niesamowitego, a więc i nie do pojęcia dla zwyczajnego zjadacza chleba. No cóż, życzę powodzenia w odprawianiu magicznych obrzędów. ;) W końcu w polityce aktywni obywatele są elementem niepożądanym, zbędnym, a nawet szkodliwym. Co innego bierne owce, przeżuwające to, co im właśnie dadzą.

Myślę, że może nie tyle mentalność post sovieticus, ale nieufność polityków do społeczeństwa. Doświadczenia notabli ze społecznością wirtualną często są brutalne. Za sprawą komentarzy pod ich blogami, stronami i cokolwiek jeszcze innego przyjdzie im założyć. Kultura dyskursu pozostawia wiele do życzenia. Być może boją się reakcji jakie pojawią się po ich wpisach? Wszystko ma wpływ na ich wizerunek wyborczy. W Polsce, użycie internetu do walki politycznej i pokazania się jaki to ja jestem "hero" to wciąż nowość, nie tak dawno wyśmiewana przez przeciwników. Jednak co się odwlecze to nie uciecze. Przykład idzie z tak uwielbianego zachodu. Wirtualna integracja społeczna ma ten plus, że łączy o wiele szersze kręgi ludzi, niż się naszym zapyziałym włodarzom wydaje. 

Aby nowe narzędzia polityki informacyjnej mogły rzeczywiście wnieść nową jakość do polskiej polityki, polscy politycy powinni się przede wszystkim wyzbyć pewnych postkomunistycznych nawyków i innych resztkowych strzępów "czerwonej" mentalności. Chodzi tu między innymi o stosunek do jawność informacji. Zbyt wielu polskich polityków, i tych na szczeblu lokalnym, i tych na szczeblu centralnym, wciąż traktuje tajność posiadanej informacji jako istotny atrybut władzy. Skutki są kuriozalne. Na przykład ze strony Departamentu Stanu czy Departamentu Obrony USA można ściągnąć bez problemu dokumenty objęte, z niewiadomych powodów, klauzulą tajności w Polsce, a o szczegółach polskiej polityki zagranicznej łatwiej się dowiedzieć ze stron zagranicznych ministerstw i agencji niż z polskich portali rządowych. Polscy politycy nie chcą informacji narodowi ujawniać, bo w ten sposób tracą - we własnych oczach - jeden z nieodłącznych atrybutów władzy, czyli tajność posiadanej informacji, nawet w rzeczywistości błahej. Ostatni bój sądowy z kancelarią prezydenta RP o ujawnienie ekspertyz prawnych w sprawie OFE pokazuje, że homo sovieticus tkwi głęboko nawet w umysłowości przedstawicieli dawnego obozu antykomunistycznego. Taki urok zaścianka.