Oj tam achinger , przeca wiadomo że co kraj to obyczaj i "wszędzie dobrze gdzie nas nie ma" . Jedno mnie w opinii autora artykułu razi: nie wiem gdzie on widział ten humanizm. Może on i był u niektórych władców, ale zaprzęgnięcie do budowy muru Chińskiego setek tysiący własnych poddanych na całe życie, tłumienie buntowników i uciekinierów od edyktu cesarskiego wyrżnięciem całej rodziny to chyba nie humanizm. Z resztą w dzisiejszych komunistycznych Chinach prawdziwego humanizmu i humanitaryzmu ze świecą szukać - często np. traktuje się kobiety jak przedmiot, że o regulacji urodzin metodami z epoki króla Ćwieczka tylko wspomnę. Kiedyś celem zweryfikowania mojego polskiego wpisu w książeczce zdrowia skierowano mnie do chińskiej przychodni, było to dla mnie całkiem nowe, choć nie do końca miłe doswiadczenie. Wprawdzie nie było tak do końca źle, ale jak pani doktor nerwowo przerzuciła mnie własnymi rękami z leżenia na brzuchu do leżenia na plecach, poczułem się tak jakoś dziwnie. Pozdrowienia

Taki tekst o Chinach może napisać tylko ktoś, kto nigdy w Chinach nie był. Większość z tego, co tam jest to prawda, ale entuzjazm opada w momencie, gdy na buta spada plwocina współpasażera autobusu miejskiego lub metra... ci, co byli wiedzą o czym mówię :D