Mam 56 lat i chociaż jeszcze nie umieram, to już od dawna przekazuję podobne życzenia rodzinie (córka jest najbardziej zdewociała). Teraz powiem jej to słowami tego wiersza.

Tekst przede wszystkim dobrze i zgrabnie napisany. W moim odczuciu jednak ostatnia strofa trochę go banalizuje... Czy bez niej nie byłoby lepiej? Pozdrawiam, czekając na kolejne teksty.

T e s t a m e n t szamana

Kiedy me oczy będą tylko szkłem,
a dusza jak wiatr stanie się wolna...
Gdy się pożegnam z tego świata złem,
a miłość zranić nie będzie zdolna:

Wówczas nie chcę wieńców ni pomników,
guseł nad grobem, mnichów i gadek.
Nie chcę mogiły, płaczów i krzyków,
i nie piszcie: "Tutaj leży dziadek".

Resztki me spalcie! Proch, co zostanie,
wsypcie do taniej i prostej urny.
Za epitafium chcę zawołanie:
"Co z życia miałeś człowiecze durny?"

Zakop synu urnę w głębi lasu!
Zapomnij gdzie! jako dobry omen.
Tam mi nikt nie będzie liczyć czasu;
a ja zobaczę co dalej...? Amen

Czy możecie zamieścić ten wiersz w oryginalnej wersji językowej? Hcubyrt