W książce nie ma wielu kobiet, np. kobiety
osiemdziesięcioletniej, biseksualistki, seksoholiczki, albo walczącej z
trądzikiem, czy anorektyczki. To bynajmniej nie świadczy o „granicach
tolerancji autorki” – jak to napisał Socki, a o tym, że ogromu różnorodności
nie sposób zmieścić na 153 stronach. Ba! Nie sposób tego zrobić nawet na
 
tysiącu...

No jasne. Zawsze trafi się ktoś niezadowolony. Ja cenię autorkę za to co zrobiła - to i tak dużo i należy to docenić. Nie wszystko na raz.

'W „Nagiej" znajdziemy nie tylko świętą, ale także kochankę, żonę, wdowę, matkę, córkę, lesbijkę, czy transseksualistkę.'
Noszącej burkę najwyraźniej tam nie ma. Tolerancja autorki też chyba ma swoje granice i ogranicza się do tego, co akceptuje współczesna kultura europejska.