Z wielka przyjemnoscia przeczytalam Pana artykuly: Dogville i Dlaczego "Waiting undergroung" w opowiadaniu Nataszy Goerke.
To, ze Lars von Trier nakrecil film w Sztokholmie wydaje mi sie, ze potrzebowal wlasciwej atmosfery dramatu kobiety jaka jest "Panna Julia" Strindberga, sztuka grana przez caly rok i rezyserowana przez kazda generacje. Nie ogladalam filmu ale bedac w bibliotece zauwazylam instalacje o tematyce kobiecej i informacje na temat roznych odczytow. Poruszana problematyka to zranienie i "uszkodzenie kobiety przez wychowanie do wlasnej plci, rozkosz i bol erotyki - zatracenie sie w seksualnosci i stanie niewolnica, ofiarowanie kobiety, problem relacji, tematu zawsze aktualnego (patriarchat) mianowicie wojna plci itd. Bohaterka filmowa nie upadla za nisko, zeby stracic zycie jak Julia tylko odnalazla sie w tej historii. No coz, nie mozna wyrzec sie siebie i zyc cudzym zyciem. Dobrze ze film konczy sie pozytywnie. Musze go obejrzec.

Goerke. Moja gruntowna znajomosc literatury polskiej "wysokiej"zakonczyla sie z przelomem w 1989. Pracujac w bibliotece pod koniec lat 90- tych przeczytalam troche ksiazek mlodych pisarek polskich i uwazalam, ze byla to literatura interesujaca ale do poruszanej w niej problematyki odczuwalam dystans, czegos mi w nich brakowalo, to byl juz inny dla mnie swiat. Oczywiscie ja rozumie, ze ta problematyka byla wazna dla spoleczenstwa polskiego. Pisarki, ktore ja wyrozniam to Filipiak, Tokarczuk, czesciowo Gretkowska. Na temat tworczosci Goerke czytalam duzo pozytywnych artykulow wiec zamowilam jej ksiazki przez internet, ktore przyszly wczoraj, sa to Fraktale, 47 na odlew, Pozegnania plazmy wiec zabieram sie do czytania. Nie wiem czy to sa te najlepsze ksiazki, ale od czegos trzeba zaczac. Bardzo sie ciesze, ze mam do dyspozycji Pana analyze,bedzie mi sluzyla jako klucz do tworczosci pisarki.
Dziekuje za artykuly i pozdrawiam