Chciałbym pogratulować Panu znakomitego eseju.
Trudno się nie zgodzić z Pana wywodami, przynajmniej w części. Ta druga część dotyczy łaciny i dialektu mandaryńskiego.
Nie potrafię sobie wyobrazić renesansu języka łacińskiego. Język już wymarł. Pozostaje tylko językiem urzędowym kościoła katolickiego i jego znajomość w wykształconych elitach spada.
Paradoksalnie ciosem dla żywego do prawie końća XVI wieku języka łacinskiego stał sie ruch neocyceroński; który chciał przywrócić łacinie tamtego kresu piękno oryginalnej mowy Cecerona.
Jeśli mielibyśmy kontynuować ten atak na łacinę; to ważny przeciw łacinie jest odejście od zasad pisowni łacińskiej w większości języków. Niezależnie od rozwiązań zapisywania nieznanych w łacinie glosek, to nastąpieło odejście nawet od znaczęń znaków literowych. Proszę się choćby spytać anglika o czytanie samogłosek. Poza tym; jeśli mielibyśmy wracac do zasady wymowy łacińskiej musielibyśmy sie nauczyć wymowy przełosów gardłowych H i K ( wyrazy obce) ; które zanikły w łacinie już w okresie wczesnego cesarstwa. ( patrz Wyznania św/ Augstyna: I mówiłem humanum z przegłosem...)
Co do języka mandaryńskiego nie wspomniał Pan, że jest to jedyny sztuczny język, który został zaadaptowany na świecie. Język mandaryński został stworzony na rozkaz pierwszego cesarza, aby urzędnicy cesarski swobodnie komunikowali się ze sobą. Co ciekawe, jest on przede wszystkim językiem pisanym. Tak więc mógł ulegać procesom naturlanej ewolucji podczas gdy pismo pozostawało niezmienne. Mimo swojej złożoności, jest to do pewnego stopnia wynalazek genialny. Np. Nie wiemy jak autorzy języka mówili w okresie dynastii Chin; ale dokładnie rozumiemy co chcieli nam przekazać. O ile ten zapis nie wyjdzie z użycie, nasi potomkowie będą potrafili zrozumiec zapis języka mandarynskiego; podczas gdy w językach bazujących na łacinie nie potrafimy nawet odczytać zapisów sprzed kilkuset lat.

Pytanie jest rzeczywiście dramatyczne. Ale, wbrew pozorom, nie tak znowu trudno na nie odpowiedzieć: tak jak kiedyś na Dunaju był limes i dalej na północ to już była tylko Barbaria, gdzie zapuścić się było strach a nieliczni śmiałkowie dawali sobie 5% na powrót, więc co tu mówić o wpływach, tysiąca lat trzeba było, żeby się zaczęły, tak i teraz, patrząc na naszą odległość od Państwa Środka, Singapur jest o rzut beretką (poza tym Chińczyków jest tam chyba tak czy inaczej najwięcej wśród innych narodów) a my o tysiąc lat przedzierania się przez puszcze i knieje i niechęć do nauki obcych języków nawet tak nam potrzebnych jak angielski w Anglii. Teraz my jesteśmy wobec centrum świata krainą gdzie pieprz rośnie, więc tylko po egzotyczne korzenie nieliczni się do nas zapuszczą, a w takiej sytuacji lepiej, żeby oni znali polski, bo znacznie im to może podnieść procenty na przeżycie.

ave ;)