"każda jednostka ludzka różni się od siebie znacznie bardziej niż wcześniej sądzono"

Mnie się wydaje, że nie różnię się od siebie w ogóle, ponieważ jestem ze sobą tożsamy.
Mogę się różnić wyłącznie od innych.

"Wszystko to wydaje się tutaj kwestią temperamentu i uczuć. Wracamy zatem do prymitywnego, starego mózgu, który najwyraźniej nienajlepiej komunikuje się ze swoją większą i młodszą częścią." - niepotrzebna krytyka i zwrócenie uwagi na to, że przez "prymitywną" część mózgu tenże mądry człowiek wierzy w Boga. ;/
Człowiek wierzy w Boga, żeby mieć nadzieję. Odczuwa bezpieczeństwo.
Czy nie można tego pojąć, że nie każdy wielbi figurki, lecz jawi dołączenie części siebie. Pewnie wie Pan, że człowiek ma potrzeby i musi je zaspokoić.

No nie wiem? Nie przekonal mnie ten artykul. Zgadzam sie, ze ludzie roznia sie od siebie, ale nie jestesmy od siebie na tyle genetycznie rozni, aby takie "bycie ateista" bylo w duzej mierze podyktowane przez same geny. Uwazam, ze geny maja rozne ekspresje w roznych warunkach, a w dziecinstwie poprostu urwalaja zachowania i wiedze potrzebna w zyciu doroslym. Jezeli jest to wiedza religijna to trudno, ale trzena przyznac ze dalej odgrywa ona zanczace role w sukcesie rozrodczym i ogolnie przetrwaniu jednostek w pewnych rejonach swiata. Jest prawda, ze kazdy z nas jest mutantem, ale to sie ma nijak to tezy ktora podaje autor.