Pan Daniel Krzewiński niesłusznie podaje się za autora tekstu. Pierwsza, znacząca połowa tekstu jest autorstwa znanego witkacologa, Anny Żakiewicz z książki: A. Żakiewicz, Witkacy (1885-1939), Warszawa 2006 (rzekomy autor podaje ją w bibliografii). Słowo w słowo. 100 % plagiatu. W drugiej połowie Pan Daniel Krzewiński kusi się na zmianę szyku zdań, użycie synonimów lecz to również nie uprawnia go do posługiwania się tytułem autora artykułu.

Gorąco polecam powieć Agnety Pleijel pt. "Lord Nevermore" opisującą burzliwą przyjaźń i życie Malinowskiego i Witkacego. Powiesć napisana dosyć prosto, jednak niezwykle erudycyjna i wciągająca.

w moim komentarzu.

Jak autor tekstu dziękuję za komentarz i dostrzeżenie osoby Witkacego. Dziękuję za własne doświadczenia opisane powyżej.

Nie bierzecie udziału w percepcji sztuki, bo tu nic, zero komentarzy? Nienteresujące? A dla mnie tak. W obrazie "Fantazja-bajka" mamy bezpośrednie wejście do tej innej przestrzeni, bez pośredników. Nowosielski mówił, że dziś dorośliśmy już do bezpośredniego udziału w przestrzeni określanej jako nierealistyczna, nadrealistyczna, równoległa, bytująca subtelnie,  rzeczywistości innego rzędu (ale jednak rzeczywistości), itde. Prawie pośrodku obrazu jest gałązka z czarnymi jagodami. Te czarne jagody widziałam po narkozie, po której dostałam kilkudniowych halucynacji. Czarne jagody były umiejscowione dokładnie tak, jak na tym obrazie: prawie pośrodku. Identycznie się nachylały, nie ustępując, podczas gdy przez moimi oczami (w mojej głowie) przesywały się filmy z "fantazjami-bajkami". W pewnym momencie pojawiły się białe konie. Galopowały. W innym momencie mialam ruchomy obraz tego obrazu: "Fantazji-bajki". Czarne jagody trwały - prawie pośrodku. Były nieruchome.