Moralność głoszoną przez chrześcijan cechuje niespójność logiczna, co grozi konfliktem sumienia. Ludzki umysł wykazuje tu dużą elastyczność - komputer załadowany błędnymi kodami zawiesi się, lub morze wywołać katastrofę - człowiek często to ignoruje.  
Człowiek myślący ma świadomość, że popełnia błędy, podejmowanie złożonych decyzji moralnych wiąże się z intelektualnym wysiłkiem i zmęczeniem.
Mesjasze, patrioci i inni wybawcy oferują moralność, która ma dać całkowite wyłączenie poczucia winy - kapelani wojskowi już od dawna mówią - żołnierz strzela, a bóg kieruje kule.
Wydaje się mi, że hipokryzja w moralności wyłącza konflikt sumienia, co skutkuje dobrym samopoczuciem.

Co do władzy: zawsze denerwowało mnie to, że większą szansę na zdobycie poparcia, zwłaszcza wśród "prostego ludu" mają politycy, którzy ich dowartościowują i pocieszają, a nie ludzie, którzy faktycznie potrafią - myśleć, zmieniać, dyskutować. I najlepiej jak najmniej się wychylać.
Moralność związana z religią ma to do siebie, że można całkowicie "wyłączyć" sumienie (i myślenie) - zasady do przestrzegania mamy podane na tacy. Trzeba tylko bezwarunkowo przyjąć to wszystko, co nie jest trudne, bo nasz umysł jest w końcu dość elastyczny.
Zawsze przerażało mnie to, że sumienie można zwyczajnie zaprogramować. Mówię tutaj choćby o czasach Hitlera czy innych dyktatorów, kiedy to ludziom od dziecka wpajano coś, co dla nas jest jasnym złem, a oni to przyjmowali.

Używanie mózgu przez liderów partii jest rzeczą nad wyraz niebezpieczną, o czym przekonał się wspomniany Janusz Palikot formułując kolejnych 21 postulatów. Unikałbym takich odniesień, tym bardziej, że nikt już nie pamięta treści pierwowzoru a nawet tego, że ich realizacja doprowadziła do zniweczenia wymowy ich idei. Nadto okazało się, że nowe 21 postulatów to zbiór nośnych - w zamierzeniu - haseł, których realizacja wprost jest wykluczona. Szybko to obnażono. Jeśli więc cała koncepcja polityczna RPP zasadza się na wycieczkach osobistych, to czarno widzę przyszłość tego ugrupowania. Niczym nie różni się ono od już istniejących partii - bezrefleksyjnego szermowania hasłami, mającymi jedynie wnieść polityków na szczebel władzy państwowej - i jakoś to będzie. Jakie jest więc intelektualne zaplecze wszystkich partii, skoro nie są w stanie sformułować spójnego programu? Dokąd powinni udać się po rozum tak liderzy, jak i ich doradcy? Wychodzi na to, że w Polsce nie ma wystarczająco sprawnych zespołów doradczych, a politycy sami nie są w stanie niczego wykoncypować. W tym świetle należałoby już pakować walizki, albo liczyć na to, że śmierć przyjdzie jednak tuż przed katastrofą. Ja mam swoje lata, ale zdaje się, że większość jest młodsza.

Palikot wyrósł na ideach uwalniania przedsiębiorczości oraz idei wolności. Z dużym smutkiem obserwuję socjalistyczne hasła (np: niech państwo buduje fabryki), które po pierwsze trenowaliśmy przez kilkadziesiąt lat realnego komunizmu (i gdyby nie te permanentne przejściowe trudności...) a po drugie: rzeczywistość pokazuje, że państwo kupuje usługi drogo, niewydolnie i często niepotrzebnie.