"Warto walczyć przede wszystkim o przywrócenie wartości nauce,..."
Ale nauka nie stoi w miejscu. Żeby być z nią na bieżąco, trzeba się starać. A to wysiłek. Prościej klikać pilotem i popijać browarek. A me(r)dia, jak sama nazwa wskazuje, produkują to, na co jest zapotrzebowanie. I co tam Wielki Brat, czy jakiś Taniec z Gwiazdami? Nawet Discovery wciska taki BS, że najlepiej pozbyć się telewizora.
No i ta naturalna chęć zrozumienia wszystkiego (lub raczej umiejętność wytłumaczenie) przy totalnej niechęci do wysiłku umysłowego prowadzi do tych wszystkich pseudo-coś-tam. Jedni poszukują nieistniejących meridianów, inni nieistniejących duchów.
Ale kto myślącemu człowiekowi każe się zadawać z tymi, którym tylko wydaje się, że myślą?

Media są coraz bardziej niezależne, czy może raczej: dzięki internetowi coraz więcej osób może publikować bez niczyjej zgody i niskim kosztem. Władza poprzez instytucjonalną religię już nie zadziała, potrzebny jest przymus (np. podatki płacone przez wszystkich na edukację religijną, czy sądowa ochrona uczuć religijnych). Sądzę, że trzeba edukować (by każdy miał wiedzę do dokonania wyboru) i żądać równych praw dla wszystkich (by wyboru mógł dokonać).

Media stanowią jedynie instrument propagandy władzy, a ta widocznie czuje się niezbyt pewnie w świecie, gdzie emancypuje się coraz więcej grup społecznych. Poczucie własnej godności nie sprzyja bezkrytycznemu podporządkowywaniu się odgórnie narzuconym autorytetom, więc tu w sukurs przychodzi religia - najstarsze i najskuteczniejsze narzędzie socjotechniczne. Dzięki zręcznej psychomanipulacji religia potrafi przywrócić (nie)naturalny porządek rzeczy, czyli tak wpłynąć na wychowanie, że człowiek akceptuje swoją podrzędną pozycję społeczną. Przykład? - Chociażby walka fundamentalistek religijnych z feminizmem, zarówno w krajach islamu, jak i w naszym.
Jednak wątpię, że sama edukacja jest w stanie zmienić mentalność. Religia oferuje coś jeszcze - poczucie wyjątkowości z uwagi na fakt obcowania z sacrum. Może czas odrzucić systematykę Durkheima i przywrócić pojęcie świętości temu, co jest po prostu wyjątkowe - przywrócić wymiar duchowy obcowania ze sztuką. Innymi słowy kultura* głupcze!  
* Oczywiście kultura w znaczeniu potocznym, a nie antropologicznym.

Dziwny ten swiat .gdzie bratem gardzi brat.. (wybaczcie z komorki pisze)

     "No i edukacja, edukacja, edukacja. We wszystkich (możliwie) regionach świata — przede wszystkim za pomocą globalnych mediów. ..."     Jeżeli chodzi o edukację , to w programie Discovery - Nauka , reklamowane są "żywoty świętych" z jakiegoś pisemka... brrr! ( wczoraj, wieczorem podczas "Wizjonerów SF" ).

Świetny i ważny tekst Radku! Po wizycie Sanala Edamaruku znamy też lepiej sytuację w Indiach. Choć Sanal jest optymistą i osiąga duże sukcesy (choć obecnie jest na wygnaniu, uciekając przed aresztowaniem za bluźnierstwo), również zauważa, że laicko już było. Bardzo istotne jest też Twoje zwrócenie uwagi na postmodernizm jako de facto powrót do fundamentalizmu, do złotych wieków mitycznej narracji, które (o czym postmoderniści zapomnieli) bywały znacznie brutalniejsze niż lata 40-e w Europie.