Zdecydowanie nie nazwałbym Izraela państwem wyznaniowym - to nie jest teokracja i nie rabini rządzą Izraelem. Teokracją jest Iran, Arabia Saudyjska, w kierunku teokracji zmierza Egipt i kilka innych krajów. Izrael jest demokracją parlamentarną, która (jak wiele innych demokracji parlamentarnych) robi skandaliczne ustępstwa wobec partii religijnych. Dotyczy to głównie prawa rodzinnego i innych sfer prawa cywilnego, ale już na polu szkolnictwa państwowego Polska w tych skandalicznych ustępstwach idzie znacznie dalej niż Izrael.     

O wyznaniowym charakterze państwa Izrael - prócz aspektów podanych przez autora - świadczą także jego godło(gwiazda dawida symbol judaizmu) oraz hymn Hatikva, w którym są radykalne odniesienia do syjonizmu. I jedno i drugie to policzek na odlew wymierzony w społeczność palestyńską Izraela, która stanowi - bagatela - 20% jego mieszkańców. Wyobraźmy sobie sytuację, w której w Polsce mieszka 7 mln Żydów, a godłem jej jest krucyfiks, hymnem zaś "Z dawna Polski tyś królowo".  Ale wizja!
Pan Czarnecki właśnie opublikował artykuł, w którym - slusznie - obawia się krzyża w miejscach publicznych w Polsce. Wyobraźmy więc sobie w jak koszmarnej sytuacji są Palestyńczycy, którzy gdzie się nie obrócą widzą gwaizdę Dawida?

Izrael rzeczywiście ma problemy z religijnymi żydami. Jak się szacuje, w 2014 roku 30% pierwszoklasitów w Izraelu będzie uczęszczać do ultraortodoksyjnych szkół. Knesset zmienia prawo by zachędzić haredim do odbywania krótkiej (4-miesięcznej) służby w wojsku, ale efektów nie widać.
Natomiast o tym, że Izrael ociera się o teokrację może świadczyć fakt, że nie istnieje w tym państwie coś takiego jak ślub cywilny dla Żydów. Slub cywilny zawrzeć mogą tylko osoby nie uznawane przez Naczelny Rabinat za wystarczająco żydowskie (jeśli ktoś może potwierdzić tę informację to bardzo proszę, ponieważ przeczytałem ostatnio informację, że ślubów w Izraelu mogą udzielać jedynie zarejestrowane związki wyznaniowe)

Tymczasem jedna uwaga do Autora. Patrząc na żołnierkę w autobusie zastanawia się pan czy będzie miała wystarczająco dużo szczęścia by nie brać udziału w regularnej bitwie. Nie sądzę by pan akurat trafił na przedstawicielkę kobiecej jednostki bojowej. Nie ma ich w Izraelu więcej niż w innych krajach. Choć powszechny obowiązek służby obejmuje także płeć piękną, kobiety z reguły nie walczą . Zatem uspakajam pana, jestem prawie pewien, że ominie ją ten honor.
Negev - dumny ojciec oficerki IDF :-)

W koszmarnej sytuacji to są czytelnicy Racjonalisty, by muszą znosić pokrętne, oślizłe komentarze derdidasa.

Skąd u Pana tyle złości, agresji i toksycznych emocji? Posypywanie kogoś proszkiem DDT nieodmiennie kojarzy się z truciem kogoś. Mnie Pana komentarze też się nie podobają ale obiecuję ze żadną trucizną Pana nie potraktuję. A wracając do meritum, na czym polega pokrętność i oślizłość informacji o izraelskim godle i hymnie?

Nie wchodzę w dyskusję o wyznaniowym charakterze państwa odnoszę się jedynie do pańskich argumentów. Nie bardzo zrozumiałem jak syjonistyczna HaTikva miałaby o nim świadczyć. Zgadzam się co do godła ale nie jest nim jak pan sądzi gwiazda Dawida tylko siedmioramienny świecznik zwany menorą. Tak, ma on kon.otację religijną w przeciwieństwie do gwiazdy (czy też tarczy jak zwana jest w oryginale) Dawida . Do religii nawiązują z kolei dwa poziome pasy w fladze państwowej. Ośmielam się zatem stwierdzić, że ma pan właściwe odczucie i intuicję, Izrael ma wiele cech państwa wyznaniowego ale niewłaściwie pan to argumentuje.

Syjonizm był w gruncie rzeczy ideologią odrzucającą tradycyjny judaizm, sam stając się niejednokrotnie rodzajem religii. Rzecz jednakże  w tym, iż w celach propagandowych, instrumentalnie sięgał(i to nawet ten syjonizm lewicowy i otwarcie sekularny) po wątki, tradycje i symbole religijne - uzasadniając - na przykład - prawo Żydów do kolonizacji Palestyny argumentami zaczerpniętymi z Biblii. Stąd symbole syjonizmu (gwiazda dawida i hatikva) mają głęboki podtekst religijny. Na Youtube jest film o Betarze(proszę wrzucić hasło "Betar" do wyszukiwarki), gdzie między innymi ta kwestia jest poruszona. Jeżeli uznać, że gwiazda Dawida nie jest symbolem religijnym judaizmu w Izraelu - to wówczas krzyż w Polsce można "neutralizować" podobnym argumentem, że to tylko dwie belki skrzyżowane i nic więcej, a przecież dobrze wiemy że tak nie jest. Pozdrawiam.

Teraz po wyborach nastapil ostry zwrot w prawo. Zorientowani w lewo i liberalowie rozwazaja opuszczenie kraju - 50 % tej grupy Izraelczykow planuje wyemigrowanie do Niemiec, do Berlina, wiec niewatpliwie odwiedza, moze nawet pomieszkaja w Polsce.
"Izraelska polityka stala sie czystym cyrkiem" wedlug ich opinii.

Pan Woroniecki dopatruje sie podobieństw między Izraelem i Polską, ale z tekstu pana Koraszewskiego jawi się jeszcze jeden wyraźny rys tego podobieństwa: obie państwowości  są wyjątkowo uwikłane w religijność swoich obywateli i trudno jest znaleźć trzeci taki przykład.
Zarówno ortodoksi z rabinami, jak i rodzina RM ze swym ojcem, stosując 'terroryzm' około wyborczy okaleczają te państwowości.
Jeżeli autor zakończenie konfliktu warunkuje odejściem Arabów od islamu, to znaczy, że przenosi to w czasy, gdy orkiestra Owsiaka przestanie grać. 

Może warto spojrzeć na rzeczywiste (choć wstępne) wyniki wyborów zamiast czytać wstępniaki Guardiana i pokrewnych mu gazet szwedzkich i izraelskich. Nie nastąpił żaden ostry zwrot w prawo. Kraj jest nadal mniej więcej podzielony między lewicę i prawice z dużą grupą tzw. centrystów. Nastąpiły niewielkie zmiany w stosunku do poprzednich wyborów, tyle że Netanhjahu sporo stracił. Niepokój o zwrot na prawo wśród europejskiej lewicy ogranicza się jednak tylko do Izraela. Fakt, że Abbas (demokratycznie wybrany 8 lat temu na 4 letnią kadencję) zawiązuje koalicję z Hamasem i Islamskim Dżihadem (dążącymi do pełnej teokracji, podporządkowania kobiet i ścisłej cenzury czyli, jak nie patrzeć, b. prawicowymi ugrupowaniami) jakoś nie spędza im snu z powiek.

Nawet rezygnacja z religii nie pomaga na wyjście z parafialnej mentalności. Pewien wybitny polski intelektualista przekonywał mnie kiedyś, że ogródki działkowe są tylko w Polsce. Panie zeno, świat jest większy niż parafia Najświętszej Marii Panny w Pikutkowie dolnym i  Wielki Izrael, którym parafianie NMP "interesują się" z powodu swojej plemiennej nienawiści. Jeśli się nic o świecie nie wie, to może lepiej nic nie mówić. Wielki katolicki przywódca brytyjskiej Partii Pracy, Tony Blair zrobił więcej ustępstw wobec religiantów niż jakikolwiek inny przywódca brytyjski w drugiej połowie ubiegłego wieku, otwierając na oścież drzwi oświaty dla szkolnictwa wyznaniowego. Ameryka pod rządami ojca i syna Bushów zakazywała badań nad komórkami macierzystymi i otwierała drzwi dla kreacjonizmu w szkołach. Lista tych ustępstw w różnych krajach jest przerażająca, ale rozumiem, że proboszcz w Pana parafii o nich nie mówił.      

Jaki proboszcz, jakie Pikutkowo: jestem z Torunia - więc Ojciec Tadeusz.