Ja bym wziął pod lupę tego mutanta, który nic nie zapamiętał - najbardziej human!

Czlowiek bardzo lubi wyobrazac sobie swoja 'unikalnosc', a jesli fakty osmiela sie z tym nie zgadzac, tym gorzej dla faktow. Dwa dzikie delfiny, z ktorymi przyjaznilem sie przed laty, nie tylko rozpoznawaly mnie po rocznej nieobecnosci, co jest zupelnie wsrod zwierzat spolecznych normalne i nikogo nie powinno dziwic, zabieraly mnie tez na plywana wycieczke i pokazywaly mi, co sie pod woda zmienilo, odkad ostatnio plywalismy tu razem.   

Odkrycie pamięci epizodycznej u małp i zapewne istniejącej u innych zwierząt, przybliża je do człowieka. Inni badacze zauważyli u szympansów zachowania religijne, które przypisuje się tylko człowiekowi. Różnice nas dzielące okazują się coraz mniejsze, a genetycznie prawie żadne. Można powiedzieć, że człowiek i małpy to jedna rodzina, a dalsze zwierzęta to kuzyni. Dlaczego więc prawa stanowione odbierają przywileje pozostałym zwierzętom? Czy jesteśmy tacy dzicy, jak jeszcze niedawno czarnoskórzy nie zaliczali się do ludzi?
No tak, trzeba coś jeść i jak tu zabić, nawet humanitarnie, panią krowę? Albo pana świnię?
Jednak to byt określa świadomość i prawa.

Toć wiele zwierząt (jak np wiewiórki) mają zwyczaj chowania jedzenia w kryjówkach, pilnując nawet czy nie są podglądane. Nie wiem jak często odnajdują potem ukryte smakołyki, ale chyba by tego nie robiły gdyby nie posiadały elementów pamięci epizodycznej. Więc nie tylko człekokształne posiadają takie zdolności (?)

O tych badaniach trochę wiem, Mniej natomiast odnośnie badań ludzkiej pamięci pod tym kątem, dlatego skazany jestem na hipotezę. Bo choć sporo jest studiów ludzkiej pamięci, w tym kierunku skazani jesteśmy na "Ratatuja". A porównanie byłoby bardzo interesujące w kwestii różnic funkcji mózgu u człowieka i reszty fauny.

O pamięci słoni też krąży wiele opowieści. Potrafią być pamiętliwe i mściwe. A po stronie pozytywnej, to długo pamiętają swoich zmarłych i jakkolwiek nie robią im żadnego pochówku, to zawsze przechodząc koło miejsca, gdzie ich pobratymiec padł, zatrzymują się tam, przy jego kościach. Przypadkowe kości ich nie interesują.

Obserwacji na temat pamięci zwierząt jest całkiem sporo, systematycznych badań oczywiście mniej. O tym, że szympansy pamiętają swoich opiekunów po latach wiemy od dawna. (Zresztą podobnie jest z psami.) Systematyczne badania pomagają nam zrozumieć formy pamięci.    

Coś mi się zdaje, że człowiek wypadłby tutaj gorzej niż jego brat mniejszy.