Generalnie zgadzam się z autorką, co zaznaczyłem, ogólne przesłanie mi się podoba. Tym bardziej te błędy mnie raziły. To z sympatii, nie złośliwości.

Panie, a może by tak coś więcej Pan dał nam z siebie, poza wytykaniem, jak sądzę słusznie, czyichś pomyłek.

Ramon Llull nie żył w tych czasach co Bruno, ten drugi żył 300 lat później!

Zenon z Elei był obrońcą i aologetą filozofii eleatów, ale jej twórcą był Parmenides, nie Zenon! Przy mojej pozytywnej ocenie tego tekstu, pomieszanie Parmenidesa z Zenonem uważam za żenującą wpadkę.

Naukowcy, filozofowie, jedni i drudzy dążą do prawdy o świecie lub jego wycinku. Metoda naukowa jest jak nałożenie hełmu na głowę, jest dążeniem do prawdy w sensie teorii antyrealistycznych, nieźle się sprawdza w wąskich wycinkach rzeczywistości i jest zupełnie bezradna wobec najistotniejszych zagadnień i pytań. Filozofia natomiast może nas wyprowadzić w sprawach najistotniejszych na manowce, ale może też dać nam prawdziwą odpowiedź. Dlatego też, ja wolę mieć w sprawach najważniejszych, przynajmniej szansę na prawdę, niż chodzić w hełmie szczęśliwy, że mniej więcej wiem z czego składa się hełm.