» Church law » »
Ustawa z 1950 o przejęciu dóbr martwej ręki
Dz. U.50.9.87
1950-03-30 sprost. Dz. U.50.10.111
1970-01-01 zm. Dz. U.69.13.95
1975-06-01 zm.wyn.z Dz. U.75.17.94
1989-05-23 zm.wyn.z Dz. U.89.29.154
1999-01-01 zm. Dz. U.98.137.887
USTAWA
z dnia 20 marca 1950 r.
o przejęciu przez Państwo dóbr martwej ręki, poręczeniu
proboszczom posiadania gospodarstw rolnych i utworzeniu Funduszu Kościelnego.*
(Dz. U. z dnia 23 marca 1950 r.)
Dekret Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września
1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej zapowiedział, że o położeniu
prawnym nieruchomości ziemskich, należących do Kościoła Katolickiego lub
gmin wyznaniowych innych wyznań, orzeknie Sejm Ustawodawczy.
W wykonaniu tej zapowiedzi, celem usunięcia pozostałości
przywilejów obszarniczo-feudalnych w dobrach martwej ręki oraz celem
materialnego zabezpieczenia duchowieństwa, stanowi się, co następuje:
Art. 1. 1. (1) Wszystkie
nieruchomości ziemskie związków wyznaniowych przejmuje się na własność Państwa.
2. Nie podlegają przejęciu kościelne nieruchomości
ziemskie, stanowiące gospodarstwa rolne proboszczów (art. 4 ust. 2 i 3), które
Państwo poręcza pełniącym te funkcje duchownym, jako podstawę ich
zaopatrzenia.
3. Rada Ministrów może postanowienia ust. 2 rozciągnąć w drodze wyjątku również na gospodarstwa rolne, nie objęte przepisami tego
ustępu.
4. Dochody z przejętych nieruchomości przeznaczone są
wyłącznie na cele kościelne i charytatywne zgodnie z postanowieniami
niniejszej ustawy.
5. Minister Rolnictwa i Reform Rolnych ustali szacunek
dochodów, o których mowa w ust. 4, według norm Państwowego Funduszu Ziemi.
Art. 2. 1. Wszystkie ulegające przejęciu
nieruchomości ziemskie przechodzą z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy z mocy prawa na wałsność Państwa bez odszkodowania i wolne są od
jakichkolwiek obciążeń, z wyjątkiem przewidzianych w niniejszej ustawie,
wraz z wszystkimi znajdującymi się na tych nieruchomościach budynkami,
przedsiębiorstwami, zakładami oraz inwentarzem żywym i martwym, o ile
niniejsza ustawa nie stanowi inaczej.
2. Minister Administracji Publicznej(2)
wyłączy od przejęcia miejsca, przeznaczone do wykonywania kultu
religijnego, jak również budynki mieszkalne, stanowiące siedzibę klasztorów,
kurii biskupich i arcybiskupich konsystorzy i zarządów innych związków
wyznaniowych — choćby budynki te lub miejsca stanowiły część nieruchomości,
podlegających przejęciu na własność Państwa.
3. Rada Ministrów może rozszerzyć zakres przedmiotów
majątkowych, podlegających wyłączeniu w myśl ust. 2.
Art. 3. 1. Pozostają nienaruszone prawa użytkowania
nieruchomości ziemskich lub ich części, przejętych na rzecz Państwa, przysługujące
bezrolnym, małorolnym i średniorolnym chłopom, wynikające z ważnie
zawartych umów dzierżawnych, obowiązujących w dniu wejścia w życie
niniejszej ustawy.
2. Wszelkie inne umowy dzierżawne lub prawa użytkowania
nieruchomości ziemskich, przejętych na rzecz Państwa lub ich części mogą
być przez Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych w porozumieniu z Ministrem
Administracji Publicznej uznane za wygasłe bez odszkodowania.
3. Umowy zbycia podlegających przejęciu nieruchomości
ziemskich lub ich części, dokonane po dniu 22 lipca 1944 r. z wyjątkiem umów,
zawartych na rzecz bezrolnych, małorolnych i średniorolnych chłopów, mogą
być przez Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych w porozumieniu z Ministrem
Administracji Publiczej uznane za nieważne.
4. Ministrowie Rolnictwa i Reform Rolnych oraz
Administracji Publicznej mogą swoje uprawnienia przekazać podległym organom.
Art. 4. 1. Nieruchomościami ziemskimi związków
wyznaniowych w rozumieniu niniejszej ustawy są wszelkiego rodzaju nieruchomości
ziemskie, należące do kościoła lub innego związku wyznaniowego albo do ich
instytucji, zakładów, zakonów, zgromadzeń lub jakichkolwiek innych jednostek
organizacyjnych i organów, bez względu na ich formę prawną oraz cele, na
jakie dotychczas obracane były dochody z tych nieruchomości.
2. Gospodarstwami rolnymi proboszczów, które Państwo
poręcza tym duchownym na podstawie art. 1 ust. 2, są nieruchomości ziemskie
(ust. 1), znajdujące się w posiadaniu proboszczów (choćby były oddane w dzierżawę) w granicach do 50 ha, a na terenie województw: poznańskiego,
pomorskiego i śląskiego — do 100 ha.
3. W przypadku, gdy gospodarstwo rolne proboszcza
przekracza granicę obszaru, określoną w ust. 2, przejęciu na rzecz Państwa
podlega jedynie nadwyżka obszaru ponad tę granicę.
4. O tym, czy nieruchomość ziemska posiada charakter
nieruchomości związku wyznaniowego w rozumieniu ust. 1, orzeka Minister
Administracji Publicznej(3).
5. O tym, czy nieruchomość stanowi gospodarstwo rolne
proboszcza (ust. 2), orzeka Minister Administracji Publicznej. O określeniu
nadwyżki, podlegającej przejęciu (ust. 3), orzeka Minister Rolnictwa i Reform Rolnych w porozumieniu z Ministrem Administracji Publicznej. Ministrowie
mogą swoje uprawnienia, przewidziane w niniejszym ustępie, przekazć podległym
organom(4).
Art. 5. 1. Minister Rolnictwa i Reform
Rolnych obejmie niezwłocznie nieruchomości ziemskie, podlegające przejęciu
na własność Państwa z tym, że objęcie nadwyżek obszaru gospodarstw
rolnych proboszczów (art. 4 ust. 3) nastąpi dopiero po wydaniu orzeczenia o określeniu nadwyżki w trybie art. 4 ust. 5.
2. Rada Ministrów określi zasady zarządzania przejętymi
nieruchomościami.
Art. 6. Jeżeli przejęciu podlega nadwyżka
obszaru gospodarstwa rolnego proboszcza (art. 4 ust. 3), a w skład tego
gospodarstwa wchodzą budynki oraz inwentarz żywy i martwy — Minister Rolnictwa i Reform Rolnych w porozumieniu z Ministrem Administracji Publicznej zapewni
temu gospodarstwu niezbędne do jego prowadzenia budynki oraz inwentarz żywy i martwy.
Art. 7. 1. Rada Ministrów może niektóre
kategorie nieruchomości ziemskich, podlegających przejęciu na podstawie
niniejszej ustawy albo też poszczególne obiekty pozostawić w zarządzie i użytkowaniu
kościelnych instytucji, zakładów, zgromadzeń lub innych kościelnych
jednostek organizacyjnych i organów albo też przekazać te nieruchomości w ich zarząd i użytkowanie.
2. Rada Ministrów ustali tryb zarządu i użytkowania
(ust. 1), a w szczególności określi, czy oddanie w zarząd i użytkowanie
nastąpi za odpłatą na rzecz Funduszu Kościelnego, czy bez odpłaty.
Art. 8. Dochód z nieruchomości ziemskich,
przejętych na mocy niniejszej ustawy, oraz dotacje państwowe, uchwalane przez
Radę Ministrów, tworzą Fundusz Kościelny.
Art. 9. 1. Fundusz Kościelny świadczyć
będzie na następujące cele:
1) utrzymanie i odbudowa kościołów,
2) udzielanie duchownym pomocy materialnej i lekarskiej
oraz organizowanie dla nich domów wypoczynkowych,
3) (5) (skreślony),
4) (6) opłacanie składek na ubezpieczenie społeczne
duchownych w wymiarze określonym w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887),
5) wykonywanie działalności charytatywno-opiekuńczej.
2. Rada Ministrow może rozszerzyć zakres celów
Funduszu Kościelnego również na inne potrzeby kościelne i charytatywne.
Art. 10. 1. Fundusz Kościelny podlega
nadzorowi Ministra Administracji Publicznej.
2. Statut, uchwalony przez Radę Ministrów, określi
organizację Funduszu Kościelnego, sposób tworzenia jego organów i zasady
działalności.
3. Statut Funduszu Kościelnego zabezpieczy
przeznaczenie na cele danego związku wyznaniowego dochodów, płynących z nieruchomości, przejętych od tego związku oraz zapewni udział duchowieństwa i wierzących w organach Funduszu.
Art. 11. Rada Ministrów w drodze rozporządzenia
wyda przepisy niezbędne dla wykonania art. 1-3, a w szczególności ustalić może,
jakie długi i ciężary, ciążące na przejętych nieruchomościach, zostaną
utrzymane oraz określi sposób ustalania czynszu dzierżawnego w przypadkach
przewidzianych w art. 3 ust. 1 i 2.
Art. 12. (7) (uchylony).
Art. 13. Wykonanie ustawy porucza się
Ministrom: Administracji Publicznej, Rolnictwa i Reform Rolnych, Sprawiedliwości i Finansów.
Art. 14. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Przypisy:
* Z dniem 23 maja
1989 r. nieruchomości lub ich części pozostające w dniu wejścia w życie we
władaniu kościelnych osób prawnych, stają się z mocy prawa ich własnością,
jeżeli podlegały przejęciu na własność Państwa z mocy ustawy, zgodnie z art. 60 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła
Katolickiego w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U.89.29.154).
1) Art. 1
ust. 1 zmieniony przez pkt 1 obwieszczenia z dnia 28 marca 1950 r. o sprostowaniu błędów (Dz. U.50.10.111).
2) Z dniem 1
czerwca 1975 r. wojewoda zgodnie z § 2 pkt 19 rozporządzenia z dnia 30 maja
1975 r. w sprawie określenia zadań i uprawnień należących do powiatowych
rad narodowych i naczelników powiatów, które przejmują wojewódzkie rady
narodowe i wojewodowie (Dz. U.75.17.94).
3) Z dniem 1
czerwca 1975 r. wojewoda zgodnie z § 2 pkt 19 rozporządzenia z dnia 30 maja
1975 r. w sprawie określenia zadań i uprawnień należących do powiatowych
rad narodowych i naczelników powiatów, które przejmują wojewódzkie rady
narodowe i wojewodowie (Dz. U.75.17.94).
4) Z dniem 1
czerwca 1975 r. wojewoda zgodnie z § 2 pkt 19 rozporządzenia z dnia 30 maja
1975 r. w sprawie określenia zadań i uprawnień należących do powiatowych
rad narodowych i naczelników powiatów, które przejmują wojewódzkie rady
narodowe i wojewodowie (Dz. U.75.17.94).
5) Art. 9
ust. 1 pkt 3 skreślony przez art. 99 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998
r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U.98.137.887) z dniem 1 stycznia
1999 r.
6) Art. 9
ust. 1 pkt 4 zmieniony przez art. 99 pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1998
r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U.98.137.887) z dniem 1 stycznia
1999 r.
7) Art. 12
uchylony przez art. VII pkt 8 ustawy z dnia 19 kwietnia 1969 r. Przepisy
wpeoradzające Kodeks karny (Dz. U.69.13.95) z dniem 1 stycznia 1970 r.
« (Published: 22-07-2002 Last change: 09-11-2003)
All rights reserved. Copyrights belongs to author and/or Racjonalista.pl portal. No part of the content may be copied, reproducted nor use in any form without copyright holder's consent. Any breach of these rights is subject to Polish and international law.page 1323 |