Rodzicu! Jeśli z mediów publicznych wiesz już, że pielgrzymki są dla dzieci śmiertelnie niebezpieczne, bo czyhają na nie sekciarze; jeśli wiesz już, że podrywanie dziewcząt jest najczęstszą metodą ich werbunku a usekciarzona latorośl przechodzi pranie mózgu, to przeczytaj podręcznik do religii swojego dziecka!

Ośmioletni katolik, zdolny już do konsumpcji Jezusa, wykonać musi po raz pierwszy rachunek sumienia. W tym celu prosi Ducha Świętego aby obdarzył go wyrzutami sumienia ^{[ 1 ]} (s. 10). Co prawda "sumienie nam mówi, że to co jest dobre należy czynić a co złe — unikać" i "głosu sumienia mamy obowiązek słuchać" (s. 25), ale dodatkowe zabezpieczenie nie zaszkodzi. Rodziców szczęśliwie należy szanować ponieważ są prawie tak ważni jak Pan Bóg. Tak, tak — są jego "zastępcami", zupełnie jak w jakiej sekcie. Ciekawe czy dziecko powinno szanować rodziców niewierzących i z jakiego powodu, jeśli szczęśliwie tak. Również dzięki Panu Bogu katolicy szanują własne i cudze rzeczy — "bo są one darem Bożym" (s. 60). W ten sposób unikają wielu złych rzeczy, np. powstrzymują się przed rzucaniem oszczerstw, bo na całe szczęście jest to grzechem (s. 61). Rachunek sumienia podkreśla wysokie normy etyczne obowiązujące w Kościele. Małemu katolikowi nie wolno na przykład "dręczyć ptaszków i zwierząt" (s. 11) pod rygorem pięciu ojczenaszów. Nie może także wyrażać uczuć negatywnych — złość i zazdrość są zabronione (s. 12). Gniew podciągnięto pod piąte przykazanie ponieważ "może doprowadzić do bójki a nawet zabicia człowieka" (s. 57). Najlepiej chodzić jak zombi. Natomiast przykazanie „nie cudzołóż" w odniesieniu do dzieci oznacza "zachowywanie się skromne i wstydliwe" (s. 59). Dzieci „nie cudzołożące" spotkać można w poradniach psychologicznych, leczące się z chorobliwej nieśmiałości. Niezbyt jasne jest dlaczego dzieci mają spowiadać się przynajmniej co miesiąc, skoro "kto naprawdę żałuje za grzechy, ten postanawia już więcej nie grzeszyć" (s. 77). Pewnie dlatego, że "Pan Jezus cieszy się, gdy przychodzimy do spowiedzi i wyznajemy swoje grzechy" (s. 79). W ten perwersyjny sposób Pan Jezus zmusza dzieci do ciągłego grzeszenia. Kościół nie byłby sobą gdyby nie obwarował zakazami Komunii świętej — "na jedną godzinę przed nie można jeść ani pić za wyjątkiem czystej wody" (s. 109). Na szczęście jest ona pod koniec mszy a i do kościoła trzeba dojść więc większość wiernych mieści się na styk. Przegrane mają tylko mieszkający tuż obok kościołów jeśli msza jest ekspresowa. Jak przystało na porządną sektę rodzice ustępują pola "Najlepszym Rodzicom". Pan Bóg jest dla szkrabów "Najlepszym Ojcem" a "Zawsze Dziewica" "Najlepszą Matką". Musicie, Drogie Czytelniczki, rywalizować z tą ostatnią o dziecko i pogodzić się z tym, że "będzie często mówić Matce Bożej, że Ją kocha". Zwłaszcza, że "Polacy bardzo kochają Matkę Bożą" (s. 121) więc nie będzie to niczym szczególnym. Katolickie pranie mózgu idzie w najlepsze: "Pan Jezus wymaga od nas posłuszeństwa Kościołowi" (s. 124), "Pan Jezus chce, abyśmy uczestniczyli we Mszy świętej" (s. 98), "Pan Bóg w pierwszym przykazaniu nakazuje (...) szanować Kościół i rzeczy poświęcone: obrazki, medaliki, różaniec" (s. 43 - trudno o większy tupet w kłamaniu a dla wierzących — bluźnierstwo), "Podziękuję (...), że należę do Pana Jezusa" (s. 67), "Grzech jest to świadome i dobrowolne przekroczenie przykazań Bożych lub kościelnych" (s. 132).

Zezwalający na druk arcybiskup Edmund Piszcz miał zapewne ubaw po pachy, kiedy czytał taką oto laurkę: "Jak dobry jest Pan Jezus, że nie zostawił nas samych, ale powierzył nas Papieżowi i Biskupom. Będę dziękować za to dobrodziejstwo". Dziecko dowie się także: "Następcą św. Piotra jest Biskup Rzymski, którego nazywamy Ojcem Świętym, czyli Papieżem. Następcami Apostołów są Biskupi, którzy razem z Papieżem rządzą Kościołem" (s. 113).

I to akurat szczera prawda! Rządzą Kościołem bez świeckiej hołoty, zatwierdzają takie książki i indoktrynują nimi Wasze dzieci nie gorzej niż grasujące na wakacjach konkurencyjne sekty.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Setki trupów w Gazie Świątynia opaczności, ale czy bożej?

Comment on this article..

Send text to e-mail address..

Print-out version..    PDF    MS Word