Aneks

W pismach Indii pojawia się wiele nazw niearyjskich, w tym odnoszących się do plemion i osób. Te, które mogłyby odnosić się wprost do mieszkańców miasta cywilizacji Indusu nie są liczne. O nazwie „Harrijupija" wspomniałam w wyżej, w zasadniczym tekście. Najistotniejsza wydaje się nazwa "Mleczczhowie". To właśnie ta nazwa zdaje się wskazywać wprost na mieszkańców cywilizacji Doliny Indusu. Dowodem pośrednim jest wymieniona w pismach sumeryjskich kraina, którą badacze (np. Allchinowie) już raczej bez wątpliwości utożsamiają z północno-zachodnimi Indiami III tys. p.n.e. — a nazwa tej krainy brzmi — Meluhha.

W późniejszych Indiach byli oni poza systemem bramińskim, a mlechha znaczyło obcy, barbarzyńca (choć w Mahabharacie twierdzi się, że to plemiona aryjskie, które przegrały bitwę z Bharatami). Uważa się w tradycji, że ludy mlechha pochodzili od boga Anu — aż prosiłoby się o przytoczenie w tym miejscu imienia boga Ana z Mezopotamii...

Inną nazwą nawiązującą może wprost do czasów cywilizacji Harappy to Dasa.

Dasa — dziś znaczy „niewolnik", w brahmanach występuje w formie „Dasju", a w Rygwedzie pojawia się postać określana jako dasa o imieniu Balbutha Taruksza (stał się podobno zwolennikiem wedyjskich bogów). O ludach Dasa powiada się jako o ciemnoskórych, o zadartym nosie.

Dasowie w mitologii to synowie Dasy, wrogowie bogów, utożsamiano ich z autochtonami, nie-Aryjczykami, słynęli z bogactw, panowali nad wodami, wody były ich żonami.

Niewykluczone, że także nazwa dziś określająca najniższą kastę, miała inne konotacje i także łączy się z potomkami Harappańczyków. Siudrowie -to nazwa najniższej warny.

Inne nazwy dotyczą także nie-Aryjczyków, ale nie mieszkańców „miast na platformach", lecz innych ludów. Pamiętać wszak należy, że Indie to wiele tradycji, w tym plemiennych. W brahmanach na określenie nie-Ariów używa się słowa niszada, ale tu chodzi raczej o określenie plemion trudniących się myślistwem, a nie o przedstawicieli miejskiej cywilizacji Indusu.

Padają tez nazwy etniczne, plemienne: Andhra, Siabara, Pulinda. Mowa o też ludach Pani. Ale to już inna historia...

*

Bibliografia:
1. Basham Arthur, Indie, Warszawa 1964.
2. Erman Władymir, Tiomkin Eduard, Mity starożytnych Indii, Bydgoszcz 1987.
3. Dale M. Browne (red. serii Zaginione Cywilizacje), Dawne Indie. Kraina tajemnic, b.m., b.r.
4. Jakimowicz-Shah Marta, Jakimowicz Andrzej, Mitologia indyjska, Warszawa 1982.
5. Knappert Jan, Mitologia Indii, Poznań 1996.
6. Schayer Stanisław, Mit, kult i etyka buddyzmu, [w:] O filozofowaniu Hindusów, Warszawa 1988.
7. Słuszkiewicz Eugeniusz, Pradzieje i legendy Indii, Warszawa 1980.
8. Wykłady otwarte prof. H. Wałkówskiej, Uniwersytet Wrocławski, Instytut Filologii Klasycznej, 1993/94.
9. Strona internetowa: www.harappa.com/har/har0.html.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Hinduizm - rys ogólny Hinduizm - rys historyczny

Comment on this article..   See comments (5)..

Send text to e-mail address..

Print-out version..    PDF    MS Word