Podsumowując należy stwierdzić, iż art. 1 ust. 2 ustawy budżetowej na rok 2007 z dnia 25 stycznia 2007 r., w związku z poz. 71, w rozdziale 75818, w dziale 758, w części 83, w załączniku nr 2 do wspomnianej ustawy, jest niezgodny z art. 1 Konstytucji RP, czyli z zasadą, iż Rzeczpospolita Polska jest dobrem wspólnym wszystkich obywateli, z art. 7 w związku z art. 216 ust1. to jest z zasadą legalizmu w zakresie wydatków publicznych w związku z zasadą, że środki finansowe na cele publiczne są gromadzone i wydatkowane w sposób określony w ustawie, z art. 25 ust. 1, tzn. z zasadą równouprawnienia kościołów i innych związków wyznaniowych, z art.25 ust. 2, to jest z zasadą bezstronności władz publicznych w Rzeczypospolitej Polskiej w sprawach przekonań religijnych światopoglądowych i filozoficznych, a także z art. 25 ust. 3 — z zasadą wzajemnej niezależności państwa i związków wyznaniowych w swoim zakresie. Ponadto analizowane postanowienia ustawy budżetowej są niezgodne z art. 22 ust. 2 oraz art. 1 w związku z art. 22 ust.4 Konkordatu.

Ustawa budżetowa, pomimo że stanowi szczególny rodzaj aktu ustawodawczego, m.in. ze względu na charakter norm prawnych w niej sformułowanych — konkretnych i indywidualnych, w świetle art. 188 pkt 1 Konstytucji może być poddana ocenie przez Trybunał Konstytucyjny z punktu widzenia zgodności jej postanowień z normami Konstytucji względnie z normami zawartymi w umowie międzynarodwej. Dotyczy to zarówno tej części ustawy budżetowej, która ujęta jest w jednostki redakcyjne: artykułu, ustępy, punkty itd., jak i części sformułowanej w formie załączników, określających w szczególności wydatki państwa w danym roku budżetowym. Należy bowiem domniemywać, że obie części mają charakter normatywny, skoro, zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji, ustawy są źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej.

Wyżej omówione postanowienia ustawy budżetowej na rok 2007, zarówno ze względów formalnych jak i merytorycznych mogą być przedmiotem wniosku do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie oceny ich zgodności z Konstytucją i niektórymi przepisami Konkordatu. W szczególności taki wniosek może złożyć grupa co najmniej pięćdziesięciu posłów na Sejm RP.

Zważywszy, iż wydatkowanie środków zgromadzonych w ramach omawianej rezerwy celowej może nastąpić w stosunkowo prostym trybie, tzn. na podstawie wniosku ministra ds. kultury i dziedzictwa narodowego, skierowanego do ministra finansów, celowe jest złożenie przez potencjalnego wnioskodawcę do Trybunału Konstytucyjnego wniosku o udzielenie zabezpieczenia. Zgodnie art. 20 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym stosuje się w tym przypadku odpowiednio przepisy kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu zabezpieczającym, czyli art. 730 i nast. kpc. Trybunał Konstytucyjny na tej podstawie może wydać postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia zakazujące wydatkowania środków w ramach rezerwy celowej do czasu oceny konstytucyjności postanowień ustawy budżetowej, albo do końca roku budżetowego 2007. Wniosek o udzielenie zabezpieczenia można traktować także jako instrument swoistej presji na Trybunał Konstytucyjny ponieważ zgodnie z art. 737 kpc winien być rozpatrzony w terminie tygodnia od jego wpływu.

Similar subject matter on: Świątynia Świętej Opatrzności Bożej

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Opinia prawna ws. finansowania Świątyni Opatrzności Bożej Status prawny osób bezwyznaniowych w Polsce

Comment on this article..   See comments (6)..

Send text to e-mail address..

Print-out version..    PDF    MS Word

Paweł Borecki Doktor habilitowany, pracownik Katedry Prawa Wyznaniowego Uniwersytetu Warszawskiego. Specjalność naukowa: prawo wyznaniowe. Autor artykułów i książek z zakresu prawa wyznaniowego.  Number of texts in service: 47  Show other texts of this author  Newest author's article: Państwo laickie w świetle dorobku współczesnego konstytucjonalizmu europejskiego