Ogonki nasze nie łączą polszczyzny z językiem Nawahów. Język Nawahów jest aglutynacyjny i polisyntetyczny. Zapisuje się go obecnie alfabetem łacińskim, a ogonki służą jedynie do zapisu głosek nosowych (taj jak np. w języku litewskim) i zostały wprowadzone ustawowo. Nie kryje się za tym żadna tajemnicza historia łącząca Polaków z Indianami. A pawie pióropusze łączą nas bardziej z krzyżakami niż z Indianami.

Warto wspomnieć o dwuznaku gh występujący w języku angielskim. Oznacza on g czytane bez h i występuje np. w słowie ghost [ɡəʊst], czyli gość w dom, bóh w dom.
Ogólnie sprawa z zamianą g na h jest bardzo ciekawa. W jednym języku mamy Lechitów a w innym boga Lugha. Czy jest to wynik wprowadzenia rozróżnienia między dźwięcznym laryngalnym h [ɦ] a bezdźwięcznym welarnym ch jakie miało miejsce w języku czeskim w XV-XVI w. kiedy to pierwotne g przeszło w h (np. główny to hlavní)?

Oczywiście, słowiańskie korzenie Malty to jest tylko jedna z hipotez, którą ostatnio zaprezentował jeden arabista. Nie jestem do tej teorii przywiązany, podałem ją tutaj jako ciekawostkę.
Związek z Nawaho też jest jedynie ciekawostką, nie przypisywałbym temu szczególnego znaczenia.
Poza tym ten tekst nie dotyczył pokrewieństw językowych, lecz alfabetowych. To tekst promujący polskie ogonki za pomocą garści ciekawostek. Nie ma tutaj żadnych poważnych teorii :)

Cieszmy się, że te diakrytyki możemy wprowadzać z klawiatury stosunkowo łatwo, i że nasi przodkowie zadbali, byśmy nie musieli się posługiwać jakąś klawiaturą krzesełkową. Chinole i inni Azjaci mają jeszcze gorzej.
Ą i Ę w zasadzie występują już raczej tylko w pisowni, albo mowie (często wyśmiewanej) starającej się przesadnie oddawać zapis literacki.
O tym związku z językiem Navajo to przyznaję słyszę po raz pierwszy. Sprawa ciekawa, ale raczej zwykły przypadek. Aparat mowy jest u każdego człowieka zbudowany tak samo, stąd mogą występować różne podobieństwa. Pomijając zapis, to semantycznie najbliższy jest nam ukraiński - setki lat wspólnej historii - a fonetycznie (akcenty) chyba serbski.

https://www.eupedia.com/europe/european_y-dna_haplogroups.shtml

Wg tej strony najczęstszą haplogrupą na Malcie jest R1b.

"Jest to kraj o korzeniach słowiańskich posługujący się językiem arabskim, który jako jedyny na świecie zapisywany jest w formie łacińskiej. Są oni swoistą pamiątką po kalifacie Fatymidów. Jak podaje prof. Michael Cooperson z Uniwersytetu w Kalifornii, arabista i tłumacz literatury arabskiej, dzisiejsza ludność Malty to potomkowie słowiańskich niewolników (najczęstsza haplogrupa na Malcie to R1a), którzy sprzedawani byli do kalifatów w X w. Dziś tworzą oni najbardziej katolickie państwo świata, w którym rozwody są legalne dopiero od 2011, aborcja jest nielegalna a katolicyzm jest religią państwową."

Z tekstu podlinkowanego przez Pana wynika, iż teza o słowiańskim pochodzeniu Maltańczyków - jest jedną z wielu - i bynajmniej nie ma ona charakteru nadrzędnego w stosunku do pozostałych. Przez Maltę przewinęło się multum nacji. Fenicjanie, Kartagińczycy, Rzymianie, Wandalowie, Goci, Bizantyjczycy... To jest amalgamat, pod względem pochodzenia etnicznego - najpewniej z jakąś domieszką słowiańskiej krwi ale trudno w takiej sytuacji mówić o "korzeniach" słowiańskich.
O DNA Maltańczyków w wikipedii pod hasłem Maltańczycy , tak pisze: "Maltańskie chromosomalne DNA jest podobne do mieszkańców południowych Włoch, zwłaszcza Sycylii."