Witam,
bardzo podobają mi się myśli autora, lecz do pewnego momentu. Pozniej czytam : "Nie trzeba nawet umierać. Wystarczy niezbyt szczęśliwy wypadek (...)". Wydaje mi się ze tekst przejawia pewnego rodzaju napływy wiary w ponowne narodziny, co mi osobiscie cięzko strawić i tym momencie jego rozumienie mi się "łamie". Nie mam tutaj zamiaru krytykowac Autora, ani tez podwazac jego sposobu widzenia. Sama ciekawość mną porusza.. dlatego pytam, czy wlasciwie pojmuje? :-)

pozdrawiam serdecznie

"Rozpatrywanie świadomości człowieka w całkowitej izolacji od świata zewnętrznego nic nie wnosi, bo jest nierealne.Jeśli ciało przestaje funkcjonować, znika świadomość,przestajemy istnieć. Zostaje nasz dorobek i wspomnienia bliskich."

Tak. Nie rozumiem tylko, dlaczego w pierwszym z zacytowanych zdań buntujesz się przeciw tezie autora, którą w ostatnim zdaniu powtarzasz i potwierdzasz.
Owszem, zostaje dorobek, wspomnienia...
Po odparowanej kropli też moze zostać jakiś ślad. Ale to nie implikuje że kropla istnieje nadal.
Słowa "zawsze będzie żyć w naszych sercach" są ładne, romantyczne, ale z gruntu fałszywe. Takie zaklinanie rzeczywistości.
Dlaczego rozpatrywanie świadomości w oderwaniu od świata zewnętrznego miałoby być nierealne ?
Ty zmieniasz tylko punkt odniesienia.
Czy gwiazda z której pochodzi materia z której jesteśmy zbudowani nadal istnieje?
Ja powiem że nie - nie istnieje od milionów lat.
Ktoś może się upierać że ta gwiazda nadal istnieje - w nas.
Ale czy to ostatnie jest czymś więcej niż tylko tęsknotą za wiecznym trwaniem ?

Myślę, że traktowanie człowieka jako obiektu całkowicie oderwanego od otaczającego świata jest abstrakcją.Dotyczy to w szczególności zdania: "Kiedy odchodzimy w niebyt, odchodzimy totalnie- całe nasze życie ulega wymazaniu".Ta teza jest nie do przyjęcia.
Żyjemy w realnym świecie. Zmieniamy otoczenie,zostawiamy trwały materialny ślad swojej obecności. Zostajemy w pamięci. Osiągnięcia wielu jednostek przetrwały tysiąclecia.
Rozpatrywanie świadomości człowieka w całkowitej izolacji od świata zewnętrznego nic nie wnosi, bo jest nierealne.Jeśli ciało przestaje funkcjonować, znika świadomość,przestajemy istnieć. Zostaje nasz dorobek i wspomnienia bliskich.
Arlekin