Witaj Paulino,

Twój artykuł przeczytałem z przyjemnością ponieważ ten film widziałem kilkakrotnie, wcześniej zaś czytałem scenariusz.

Napisałaś na poczatku, że do tej pory nikomu nie udało się znaleźć ostatecznej i słusznej interpetacji filmu.
Sądzę, że to jest niemożliwe. Możemy jedynie interpretować obrazy nidgy nie mając nadziei, że nasza intepretacja będzie ostatnią.

Dla przykładu ty postanowiłaś dokonać opisu treści w oświetleniu freudyzmu. Ja osobiscie byłbym o wiele bardziej ostrożny w wyciąganiu śmiałych hipotez typu: trójkąt z dwoma dziewczętami to reminescencja współbycia z rodzicami. Czyżby bohater miał dwie mamusie?

Podobnie w przypadku kiedy twierdzisz, że ma on negatywny stosunek do kobiet, traktując je przedmiotowo, znajdując same wady. ;)
Sądzę, że gdyby miał pracę dziennikarza i współpracował z inteligentnymi kobietami, takimi jak ty i koleżanki z Racjonalisty, jego obraz byłby bardziej podmiotowy. Zaiste więcej byłoby przyjaznych polemik, słodzenia, miłej atmosfery.

Ale to przecież fotograf był a jego praca polegała na pokazywaniu ciał modelek. Czy można ciało pokazać podmiotowo?
Sam się nad tym zastanawiam. Sądzę, że to jest trudne. Podobnie jak malarz, który przystępuje do malowania aktu, no cóż, musi skupić się na formie przekazu. Ma pokazać kobiece ciało. Ale jak pokazać duszę?
Jest to trude.

Duszę można pokazać w tekście. Twój tekst mi sie podobał. Odniosłem wrażewnie, że jesteś osobą delikatną i wrażliwą na cierpienia innych osób. A przy tym inteligetną. ;) Boże, ale ze mnie lizus.....;)

Pozdrawiam

Akurat wyjaśnienie fabuły Powiększenia nie jest trudne od strony interpretacji faktów. To nie było morderstwo, tylko dowcip, który zaaranżował ktoś (przyjaciele, znajomi, modelki) by sprowadzić go na ziemię. Zastanówcie się, jak długo zwłoki mogą leżeć w parku na publicznym widoku? Ktoś spróbował Thomasa sprowadzić na ziemię, od której oderwały go sława i pieniądze. Pozdrawiam. Kuba Kraszkiewicz