Brakuje mi w tym wywodzie, który zresztą jest oparty na założeniu że wszystko da się poszufladkować w utarte terminy, udziału pojęcia "sceptycyzm" rozumianego jako należyte zwątpienie w dowolną usłyszaną tezę. Jeśli zastosujemy to podejście, cokolwiek usłyszymy poddajemy analizie prawdopodobieństwa oceniając je przez odniesienie do innej znanej nam wiedzy czy do nowej, specjalnie uzupełnionej. W efekcie o wszystkim możemy powiedzieć "wg. mnie, dana rzecz ma to a to prawdopodobieństwo zaistnienia". Proszę zauważyć że wcale tu nie ma potrzeby zastosowania aktu wiary, który autor śmiało a bezpodstawnie przypisuje każdemu. Oczywiście, w wielu przypadkach ocena prawdopodobieństwa jest z konieczności bardzo zgrubna lecz lepiej się taką posłużyć niż zaniedbać zwątpienie, sięgnięcie po wiedzę i analizę i ograniczyć się do aktu wiary (który zakłada przyjęcie tezy bez sprawdzania).

Zapraszam do lektury recenzji książki autora artykułu.
pregierzrozumu.blogspot.com/

Jako zdecydowany antyteista wobec wszelkich form aktywnosci religijnej nasuwaja mi sie pewne watpliwosci dotyczace podsumowania artykulu. Najpierw jednak chcialbym napisac, ze zgadzam sie z Autorem w zaakcentowaniu roznicy pomiedzy ateizmem a antyteizmem i wprowadzeniu terminu neutralnosci religijnej - to pomoze w rozwiewaniu wielu watpliwosci i nieporozumien w kontaktach z teistami.
Mam watpliwosci wobec konkluzji, ze warto utrzymywac postawe neutralna doputy dopuki postawa teistyczna jest umiarkowana. Do 'ktorego miejsca' postawa teistyczna jest umiarkowana? Wydaje mi sie ze trudno o taka postawe u teisty. Nie uwazam, ze nie ma takiej postawy ale ja osobiscie w praktyce nie spotkalem sie z taka. Wiekszosc teistow jest reprezentami konkretnych religii ktorych fundamentem jest wlasnie fundamentalizm! Dopuszczam do swiadomosci istnienie teistow neutralnych, ktorych teizm nie wywodzi sie z konkretnej religii a jedynie z osobistych przekonan i przemyslen... ale spojrzmy prawdzie w oczy: ilu jest takich ludzi? W praktyce jest tak jak wspomnial Autor: jestesmy otoczeni przez teistow ale niestety: w wiekszosci fundamentalistow. Malo tego, zyjemy w swiecie w ktorym teisci intensywnie indokt

Artykuł świetny ,pozwala mi właściwie nazwać moje stanowisko wobec religi i wiary.Z zakończenia wynika że doszliśmy niemalże do teizmu fundamentalistycznego-stanowienie prawa w porozumieniu i pod dyktando kościoła katolickiego,cenzura sztuki przez członków LPRu,zniakanie z rynku księgarskiego wydawnictw z zakresu wychowania seksualnego,utrudnianie dostepu do środków antykoncepcyjnych,wprowadzenie religii do szkół a przedstawicieli kościola do wszystkich instytucji państwowch itd.Wobec tego jakie stanowisko powinni zająć ludzie neutralni religijnie ?A jakie bedą konsekwencje milczenia neutralnych?

Dobry artykuł.Całkiem ciekawy sposób.Ja jeszcze wychodze zawsze w taki sposób,że mówie każdemu tak,to czy jestem agnostykiem,czy ateistą,czy nawet mialbym powiedzieć,że antyteistą to znaczy tyle co sprzeciwiam się narzucanemu i to siłą teizmowi,ale nie walcząc z nim silą.Mówie otwarcie,że jestem przeciw kościołowi i wszystkim innym religią,ale ani w kościoły,ani w ludzi wierzących nie rzucam kamieniami,nie stosuje wobec nich przemocy.Czyli daje im do zrozumienia,że mój nawet choćby to był antyteizm polega na sprzeciwianiu się agresywnemu teizmowi.Pozdrawiam Grzegorz Cer

Ateizm operaconalistyczny, ateizm temporalny... Ograniczenie rzeczy do dyskusji światopoglądowych - a przeciez światopogląd nie wywodzi się z dyskusji światopoglądowych, jest pewną stabilną i osobistą baza pojęciową. Propozycja Autora ma zalety - moim jednak zdaniem wady przewazają.

Ateizm nie jest antyteizmem - postrzegam go jako stan naturalny umysłu, mimo złożonej nieraz drogi dojścia. Nadając mu operacyjne jedynie znaczenie (a zwłaszcza wykazując go temporalnie zatem reaktywnie) albo eliminujemy jego fundamentalność - albo też stawiamy ją ponad wszystko: obie powstawy prowadzą do tego samego, do pozycji obrotowego, który swoje przekonania ujawnia w stopniu właściwym do sytuacji. Jedno i drugie pozwala skutecznie ateizm atakować.

Ateizm nie jest całościa światopoglądu - nie determinuje w jakikolwiek sposób stosunku do społeczenstwa czy choćby do sztuki; nauka od dawna z teizmem nie ma nic wspólnego. Jest jednak istotna odpowiedzią na hipotezę, że przyczyna swiata jest osobowa - to hipoteza nieweryfikowalna, zatem nie tyle dyskusyjna co niegodna uwagi. Skoro jednak własnie tak - jako ateista przyjmuję pewne założenie, bliskie brzytwie Ockhama: nie tworzę zbędnego bytu ani nie korzystam z tego rodzaju cudzych wytworów. Mój antyklerykalizm natomiast jest operacyjny i temporalny, bo nie zawsze i nie wszędzie klerykalizm zagraża - antyklerykalizm jednak to działanie, działanie reaktywne, nie postawa światopoglądowa warstwy najgłębszej: dotyczy faktów społecznych, nie wiedzy o rzeczach pozaspołecznych.

Mamy tu jak sadzę dyskusje o taktyce lisa i taktyce lwa. Jaka jest w Polsce obecnej sytuacja ateizmu - wiadomo, że jest on postawą raczej elitarną niz rozpowszechnioną - też. Obie przesłanki wskazuja na potrzebę taktyki lisa - a przecież lis taktyczny staje się lisem faktycznym gdy zbytnio przywyknie: lew na tym cierpi. Lepiej więc przyjąć zarazem wspólność świata i języka teistów i ateistów - z nieuchronnymi konfliktami, ale i z polami bezpiecznymi - a zarazem pełną autonomię ateizmu względem teizmów: zatem jego permanencję i fundamentalność nieskażoną wojna z teizmami jako zaledwie konsekwencją owego fundamentalnego założenia a nie jego cel czy treść; pozostawiając religiom miejsce jedynie w języku i komunikacji społecznej, innego znaczenia bowiem one nie mają.