Ale fajny tekst!

podoba mi sie!:D

ciekawi mnie jak wyglada sytuacja ateistow w innych krajach.
u nas jest... chyba dosc trudno byc ateista.
rzad slucha kosiola, media tez, nie wspominajac juz o ogromnym % naszej populacji. fakty i wierzenia podawane sa na takiej samej zasadzie - bez poddawania watpliwosciom. no moze czasem zaprzecza sie dowodom, jednak wierzeniom NIGDY! straszne jednak jeszzce troszke zajmie nam odejscie od religii. jednak weim ze tak sie stanie. gdy juz technika/wiedza osiagnie poziom bliski maximum na boga nie bedzie juz miejsca. szkoda tylko ze ja tego nie doswiadcze:/

pozdrawiam=)

Na prośbę redakcji jeszcze krótkie uzupełnienie:
Ateistisk Selskab jest największą organizacją wolnomyślicielską działającą w Danii nieprzerwanie od roku 2001. Jest też najbardziej widoczną w debacie publicznej, średnio raz na miesiąc ktoś ze stowarzyszenia pojawia się w duńskim radiu lub telewizji. Poza Ateistisk Selskab istnieje jeszcze niedawno utworzone stowarzyszenie Ateistisk Forum, skupione wokół strony internetowej www.ateist.net. Można też znaleźć w Danii szereg mniejszych organizacji jak np. Humanistisk Selskab i Viborg założone przez Erika Jensena (redaktora książki, o której mowa w artykule), które działa na terenie jednego tylko miasta. Wśród ludzi skupionych wokół Ateistisk Selskab znaleźć można też członków innych organizacji, już bardziej neutralnych światopoglądowo, jak np. Evolutionært Selskab (Stowarzyszenie Ewolucyjne, tudzież Ewolucjonistów) propagujące metodologię naukową i ewolucjonizm w naukach przyrodnicznych.

Po pierwsze - brawo Przemku za obecność u Duńczyków i nawiązanie współpracy.
Po drugie - Norwid powiedział coś w tym stylu: Polacy to wspaniały naród, ale jako społeczeństwo są do niczego.
Stąd nasze problemy ze znalezieniem ludzi do prawdziwej pracy i zorganizaowaniem się. Wolimy bić pianę - to taka nasza wielowiekowa tradycja.
Twoje spostrzeżenie o zaangażowaniiu Duńczyków w życie społeczne świetnie koresponduje ze spostrzeżeniem mojego znajomego, który to samo mówił o Niemcach. Jeśli już ktoś tam się zdecydował zaangażować w jakieś przedsięwzięcie, to traktuje je poważnie. To taka ich pozytywna cecha wśród innych, niekoniecznie już tak pięknych.
Pozdrawiam
Marek

tekst ciekawy,przybliża w sensowny sposób budzenie się narodu,który w kwestiach dostatku materialnego niewielu ma równych sobie.
Oby duński pluralizm światopoglądowy,nie zakładał,że ich wiedza w tej materii jest najdoskonalsza.
Nie ma narodu doskonałego.