To trójaspektowe "spojrzenie" jest oczywiście dziełem Pareto. Podzielam Pana zdanie - to interesujące i "świeże" spojrzenie na naturę teorii socjologicznej. Z tego co wiem, klasyfikacja Pareta nie przyjęła się w środowisku i nie trudno szukać przyczyn takiego stanu rzeczy. Odsłania ona przynajmniej częściowy związek teorii naukowych z uczuciami i emocjami ich twórców, podczas gdy od dawien dawna naukowcy pragną uważać dyscypliny, którymi się zajmują za stuprocentowo racjonalne.

Artykuł poddaje krytyce same rezydua - jako rzeczywiście przyjęte przez Pareto bez żadnego uzasadnienia. Jednak w początkowej części artykułu, pisze Pan o trzech elementach teorii wszelakich - nazwijmy je roboczo logicznej, faktograficznej i intuicyjnej. Czy sam ten podział jest też dziełem Pareto, czy też pochodzi z innych koncepcji ? O ile bowiem sens istnienia w tej teorii arbitralnie wybranych rezyduów wydaje się łatwy do skrytykowania, o tyle samo wyodrębnienie w teoriach trzech wymienionych elementów wydaje się interesujące: nietrywialne, wnoszące metodologiczny porządek, przydatne do analizy teorii i hipotez wszelakich. Słowem wprowadza pojęcia jak najbardziej użyteczne i nietautologiczne. Jeszcze raz więc amatorsko zapytam: czy to trójaspektowe "spojrzenie" (bo daleko mu do teorii) jest też dziełem Paredo czy jest metodologicznym standardem stosowanym w świecie naukowym dość powszechnie?
Serdecznie pozdrawiam przy tej okazji.

Czytelnik staje się bogatszy w wiedzę na temat pewnego znaczącego fragmentu socjologicznej koncepcji Vilfreda Pareto. Jeśli kogoś ten temat nie interesuje, to doprawdy mnie musi czytać poświęconych mu artykułów podobnie jak nie musi zgłębiać wiedzy z zakresu biblistyki czy filozofii języka.

Jeśli zaś chodzi o te przykłady "trudnych słów" to drogi Panie - jeśli ktoś nie wie czym jest asymptota krzywej albo status ontologiczny to odsyłam go do liceum. Derywaty zaś są częścią socjologicznej terminologii Pareta i wyjaśnione w przypisie.

Pozdrawiam

Cały artykuł wg mnie można by dodać do Wikipedii do hasła "werbalizm" jako znakomity przykład tego rodzaju wypowiedzi. Dużo słów, mało treści. Jedynie pod koniec autor artykułu pisze bardziej sensownie stwierdzając:

"Teoria rezyduów mogłaby zostać zastąpiona prostym stwierdzeniem, że ludzie posiadają irracjonalne przekonania, które podsycane są przez emocje. Posiadają też irracjonalne cele, które poprzez przekonania chcą osiągnąć, lub które są determinowane przez przekonania. Przekonania te są racjonalizowane w różny sposób, najczęściej poprzez argumenty"

W zasadzie artykuł nic nie wnosi, a czytelnik po jego przeczytaniu w żaden sposób nie staje się bogatszy w jakąś konkretną wiedzę. Natomiast forma artykułu, używanie "mądrych słów" typu - metateoretyczny, asymptota krzywej, status ontologiczny, biopsychicznne podstawy, derywaty itp. nie tylko nie czyni go bardziej wartościowym, ale nadaje mu pewną formę groteski czy wręcz śmieszności.