Zabawa hard-hearted kosmicznego lalkarza w teatrum mundi.
Zakład Niszczyciela z synem Szatanem (ciekawe czy przez podanie rąk) przypomina rywalizację filuta z cymbałem.
Nie zakładaj się nigdy,
to rzec tylko chciałem;
jeśli wiesz, toś filutem,
a nie wiesz-cymbałem.
Filut był pewny wygranej, cymbał-pewny człowieka. On wiedział, że człowiek zgrzeszy. I obaj odnieśli sukces. Byli z tej samej gliny; ambiwalentnej, niezróżnicowanej.
Do wyjaśnienia tej schizofrenicznej sytuacji, wyjętej z taniego komiksu, potrzeba całej szkoły psychoanalityków. Moje prostackie wytłumaczenie opieram na paragrafie Dekalogu;
Nie będziesz miał innych bogów obok mnie
i Jungu;,,Nie można archaicznemu bóstwu stawiać wymagań nowoczesnej etyki''. I tego się trzymajmy.
Księga Hioba zamyka okres archaicznego ujmowania JHWH. Odtąd bóg dorośleje, staje się lepszym.
Tylko złośliwcy pokroju Hiltebeitela czepiają się jeszcze kryminalnej konduity Kreatora.

Moja główna uwaga dotyczy się fragmentu "Bóg na ławie oskarżonych" w której użyto wyjętego z kontekstu cytatu z Hi 21:15-19 BW.:
(15) Kimże jest Wszechmocny, żebyśmy mu mieli służyć? I cóż nam z tego, że będziemy się modlić do niego? (...)
Hiob wkłada te słowa w usta bezbożnych, którym poświęcony jest ten właśnie rozdział. Artykuł zaś wkłada te słowa w usta samego Hioba, co moim zdaniem jest albo świadomą manipulacją tekstem i czytelnikiem, albo oparciem się o niekanoniczne źródła biblijne.

Reszta artykułu jest mniej kontrowersyjna, gdyż interpretacje autorskie mieszczą się w niejasnościach tekstu i rozbieżnościach pomiędzy rozmaitymi tłumaczeniami biblii. Po porównaniu Biblii Tysiąclecia i Warszawskiej z angielskią New International Version ma się wrażenie, że nie wszystko w polskim tłumaczeniu ma zrozumiały i logiczny sens.

Trudno też zgodzić mi się z tezą wysuniętą przez autora o Hiobie - bluźniercy. Na pewno nie jest tym bogobojnym Hiobem z lekcji religii, ale po uważniejszej lekturze księgi, Hiob wydaje mi się głównie narzekać na bezkarność zła i deklarować swoją niewinność.

W sumie jednak artykuł ciekawy, uwidaczniający niespójność pomiędzy poszczególnymi częściami Hioba.

W Biblii Warszawskiej między 21.14 a 21.15 jest przerwa przez co można odnieść mylne wrażenie, że to początek nowej wypowiedzi Hioba, a faktycznie, są to słowa bezbożników. Z drugiej strony słowa te mogą wyrażać obawy samego narratora i utrzymane są w podobnej tonacji co reszta rozdz. 21:

21:17 Czy często gaśnie lampa bezbożnych i spada na nich zagłada? A jak często wyznacza On im cierpienia w swoim gniewie?
21:18 Czy są jak słoma na wietrze i jak plewa, którą wiatr porywa?

21:19 Mówisz, że Bóg przechowuje odpłatę za niegodziwość dla jego dzieci? Niechby jemu samemu odpłacił, aby to odczuł!
21:20 Niechby własnymi oczyma oglądał swoją zgubę i pił z kielicha gniewu Wszechmocnego!

czy w tych słowach nie czuć gniewu i wyrzutów stawianych stwórcy?

poza tym Hiob w kilku innych jeszcze miejscach stwierdza, że Bóg jest głuchy na modlitwy i wołania cierpiących - słowa wersetu 21:15 sprawiają więc wyjętych prosto z ust samego Hioba, bo takim językiem posługuje się on wielokrotnie w swoich mowach...

Pewnie mamy wielu cierpiacych i tych nagrodzonych za cierpienia Hiobow we wspolczesnym swiecie. Kazda nagroda poprzedzona jest cierpieniem, wysilkiem, odwaga, cierpliwoscia etc. .
Proponuje neologizm - HIOBOSAPIENS. Hiob nie wnosi nic nowego, czy tez pouczajacego. On mial takie same doswiadczenia zyciowe, jak kazdy z nas wspolczesnie zyjacych.

pozwolę zacytować sobie ten fragment w innym przekładzie

Biblia Gdańska Hi 21
(14) Którzy mawiają Bogu: Odejdź od nas; bo dróg twoich znać nie chcemy.
(15) Któż jest Wszechmocny, abyśmy mu służyli? a cóż nam to pomoże, choćbyśmy mu się modlili?
(16) Ale oto, dobra ich nie są w rękach ich; przetoż rada niepobożnych daleka jest odemnie.

New International Version Job 21
14 Yet they say to God, 'Leave us alone!
We have no desire to know your ways.
15 Who is the Almighty, that we should serve him?
What would we gain by praying to him?'
16 But their prosperity is not in their own hands,
so I stand aloof from the counsel of the wicked.

Jak widać, w wersie szesnastym Hiob odcina się wyraźnie od przedstawianych poglądów, choć Biblia Warszawska zupełnie tego nie oddaje.

Zawsze mnie zastanawiało, dlaczego najmądrzejszy bóg daje się podpuszczać szatanowi, jak małe dziecko....

Bóg daje świadectwo ludziom, a nie Szatanowi. To do nich skierowany jest ten czyn.Szatan jest tylko narzędziem.