Przeczytałem z ogromną przyjemnością. Dziękuję Piotrze! Historia Indii jest jak same Indie - wielostronna, enigmatyczna, trudna do jednoznacznej oceny. To wspaniałe pole do popisu dla dobrych i obiektywnych historyków (a wbrew pozorom niewielu takich porządnie spróbowało), a tu widzę początek fascynującej podróży. Jak to z Indiami - niektóre rzeczy widzę trochę inaczej. Wielcy Mogołowie byli, moim zdaniem, jak na XVI - XVII wiek wybitnymi władcami. Świadectwem rozwoju Indii w tym okresie nie są tylko pałace i grobowce, ale architektura mieszkalna, mosty, drogi etc. Nawet Aurangzeba nie porównywałbym z Portugalczykami. Sipaje na początki byli pobudzeni przez tabu religijne, ale później, moim zdaniem walczyli o niepodległość, o czym świadczy braterstwo broni hinduistów i muzułmanów. Ostatni władca mogolski ich otwarcie poparł, za co został uwięziony, a jego synowie zabici przez Brytyjczyków. Na południu Indii kawa zawsze wygrywała z herbatą. Boginią wiedzy w Indiach jest Saraswati, Ganeś to bóstwo męskie. Parsowie od samego początku byli bardzo probrytyjscy. Stanowili pośredników, oni też rozwinęli indyjskie kino. Znam wybitnych informatyków indyjskich, są też partacze, jak wszędzie. Indyjska gramatyka zastąpiła u nas arystotelejską, jako bardziej naukowa.

bardzo mnie wciągnął. Cieszę, się, że spodobał ci się artykuł. Dziękuję też bardzo za uwagi krytyczne, wł. odnośnie tej bogini/boga (to wiad. z ang wiki, więc pewnie spartaczyli:)

Zarówno lord Mauntbatten jak i Jawaharlar Nehru mieli silne tendencje homoseksualne. Anglicy piszą i mówią dziś o tym otwarcie: związek Nehru z Edwiną - żoną Mauntbattena, był prawdopodobnie platoniczny, natomiast z lordem łączyła go miłość (nieplatoniczna).

homoseksualizm byl dość częsty wśród Brytyjczyków w Indiach bo tam mogli uniknąć duszącej chrześcijańskiej atmosfery wysp @Tabisz ostatni Mogoł poparł powstańców, ale wg Fergusona - bardzo niechętnie. Artykuł jest materiałem na rozdział książki o stereotypach jaką piszę.

Ostatni Mogoł był tylko marionetką w rękach Brytyjczyków. Stając się symbolicznym przywódcą powstania, ryzykował wszystko, nie mogąc jednocześnie odnieść zwycięstwa osobiście. Egzekucja jego dzieci, w tym jeszcze nieletnich, była sporym aktem barbarzyństwa ze strony Anglików.

Bardzo ciekawy artykuł.

Mimo, że długi (jak na ten portal) i wielowątkowy - bardzo ciekawy tekst. Po raz pierwszy miałem okazję w tak skondensowany sposób poznać historię Indii, zrozumieć ich stosunki ze światem zachodnim i zrozumieć ich mieszkańców. Doskonale uzupełniło to moją wiedzę z dwóch wizyt w tym ogromnym i mozaikowym kraju, tak różnym od Europy.

bardzo i pozdrawiam.