Przydługie te rozważania można spokojnie pominąć, bo definicja człowieka jest banalnie prosta: do gatunku homo sapiens należą wszystkie te osobniki, które mogą się krzyżować.

'Bycie człowiekiem to zdecydowanie więcej, niż spełnianie tylko biologicznych kryteriów i zgodność z pozostałymi wyróżnikami rodzajowymi. To też umiejętność bycia sam na sam z własnymi myślami, z własnym, często diametralnie różnym od innych, sposobem postrzegania rzeczywistości. Bycie samotnym nawet w stadzie wynika głównie ze
stosunku do wolności i do tego, jak ową „wolność" interpretujemy..."
-Pięknie powiedziane. Oczywiście dotyczy to kwestii określenia człowieczeństwa jako cechy danego osobnika, świadomości bycia człowiekiem, a nie genetycznych cech gatunku. Odnosząc się do komentarza "Fizyka", moim zdaniem artykuł nie służy rozważaniom naukowym, a raczej jest czymś w rodzaju instrukcji, jak nie być bezmyślnym członkiem stada.

Ludzi - z całym dobrodziejstwem inwentarza w postaci nie tylko dusznych wzlotów, ale też wszelakich podłostek i skłonności do przybierania pozycji podporządkowanej - lepiej będzie brać i ludźmi nazywać takich, jacy są, nie takich, jakich byśmy mieć chcieli.
@fizyk: dobre, he, he, dobre!

"lepiej będzie brać i ludźmi nazywać takich, jacy są, nie takich, jakich byśmy mieć chcieli."
-Autor właśnie pokazuje jacy są ludzie są. Tekst jest ironiczny, wręcz sarkastyczny i bardziej w nim chodzi o to, jak bardzo i kiedy homo zasługuje na to sapiens. Homo racionalis powinien dostrzegać takie niuanse, czyli być bardziej sapiens choćby od homo religiosus. Bardziej obrazowo, gdy mówisz do kogoś "bądź człowiekiem" to wcale nie podważasz jego przynależności do tego gatunku.