To, że różnicuje Pan merituum spektrum zainteresowań filozofów przedsokratejskich z zagadnieniami jakie do filozofii wprowadza Sokrates, w zasadniczaj mierze wynika z tego, iż taki pogląd jest powszechnie uznawany za zasadny, tak tego uczy np. Tatarkiewicz. Ja jednakowoż mam nieco odmienne zdanie na tą kwestię, czego egzemplifikacją niech będzie na przykład „dorobek naukowy” Heraklita z Efezu: R. Palacz, Klasycy filozofii, tekst G. S. Kirka, The cosmic fragment.
Otóż na podstawie tych pism Heraklita można wywieźć, iż tak on jak i zapewne pozostali przedsokratejczycy, nie tylko interesowali się wszystkimi zagadnieniami będącymi niezwykle istotnymi dla człowieka jako takiego, ale więcej nawet, to człowiek właśnie był w centrum jego – Heraklita, ich, wszelkich filozoficznych dywagacji. Co się zaś tyczy „pobocznych” wniosków dotyczących kosmologicznych pra przyczyn przedskoratejczyków, to stanowiły one pewien określony plan – schemat, za pomocą którego faktycznie tłumaczyli zasady, ale co istotniejsze, miało to posłużyć za środek, a nie cel nadrzędny ich mądrości.

rodzajem ,i kolejnością zainteresowań filozofów.
Z artykułu wynika,że to miało miejsce.
Występuje nie tylko ewolucja zrozumienia filozoficznych zagadnień.Istnieje odmienna historia zainteresowań.
Inne tematy w innych czasach.
Zapewne istnieją systemy filozoficzne charakterystyczne do swoich czasów.
I tak chociażby pragmatyzm,instumentalizm,atomizm logiczny,pozytywizm logiczny itp.to tzw" filozofia współczesna".
Jeżeli jednak chodzi o "teorie poznania" to w ks."Filozofia" Richarda H.Popkina,Avruma Strolla czytamy,że:
"Jedną z najstarszych pozytywnych teorii poznania stworzono u samych początków filozofii greckiej".
W pewnym stopniu podobnie jest z etyką.
I tak chociażby "hedonizm" ,jest to "antyczna teoria".
Z tego co mi wiadomo, wielu współczesnych filozofów wraca do dawnych pytań, szukając dla nich odpowiedzi.
Jeżeli idzie o filozofię to we wspomnianym "podręczniku filozofii dla  niefilozofów",każdy filozof "zaangażowany jest w rozważanie spraw,które są istotne dla nas wszystkich.Poprzez krytyczne badanie próbuje ocenić informacje i poglądy,jakie posiadamy na temat świata naturalnego i świata spraw ludzkich".
Wydaje mi się,że gdyby dokładnie przyjrzeć się omówionym w art.myślicielem,to ci jednocześnie rozmyślali o wszystkim.

zaliczyć fakt oparcia przez autora, swoich wywodów, na stosunkowo "świeżym materiale źródłowym".
Niemniej treść artykułu dotyczy "zamierzchłych czasów".
W istocie jeżeli chodzi o twórcę określenia [arche]-początku ,to za tworzywo tego "co jest" uważał [apeiron]-to jest bezkres.
Przy czym przyjmuje się,ze jego słowa:
"brzmią poetycko,gdyż w pojęciach odnoszących się do spraw ludzkich ("sprawiedliwość,"kara","wyrok") mówił o sprawach świata.Nie jest to jednak jakaś zamierzona metafora - nie istniał jeszcze wtedy język,który by mu pozwalał mówić o świecie inaczej.Taki język zaczynał się dopiero tworzyć.."
I jak pisała Barbara Markiewicz:
"Rozwój tego języka ( a to znaczy również rozwój myśli filozoficznej ) pozwolił z czasem wyraźnie rozróżnić "to ,co fizyczne",i "to,co ludzkie".
Inaczej mówiąc -od człowieka do "praprzyczyn świata".Przy czym: "pyta nie tylko o to,z czego to ,co jet ,powstało,ale także o samą prawidłowość,która rządzi przemijaniem".
Używa do tego jednak "normalnego języka".
Z podobnym problemem ,uczeni mieli do czynienia, w przypadku wyjaśnienia "mechaniki kwantowej".
Pojawiły się problemy z "niewystarczalnością ludzkiej mowy",do opisu rzeczywistości wewnątrzatomowej.
Starania użycia"normalnej mowy" do opisu świata- wewnątrzatomowego.

Warto zaznaczyć, że Parmenides - mimo skrajnie racjonalistycznego podejścia - zainicjował drogę, którą poszła nowożytna nauka, która rozgranicza to co się ludziom tylko subiektywnie jawi (dzięki zmysłowemu poznaniu potocznemu), od tego jaki świat jest rzeczywiście. Przykładem jest stół, który każdemu wydaje się twardy, kolorowy, ale tak naprawdę jest tylko chumurą atomów. Poznanie filozoficzne u Parmenidesa przekracza zmysłowe poznanie potoczne, tak samo jak naukowe poznanie wykracza poza naocznie widzialną strukturę w stronę struktury - często łamiącą "zdrowy, chłopski rozsądek" - do której dostęp ma tylko teoria wraz z całą swoją narzędziownią: atomami, kwarkami, czarną materią, polem magnetycznym, etc. Z jdnej strony mamy świat jaki nam się tylko subiektywnie jawi w swoich jakościach, a z drugiej strony prawdziwy świat, do którego mamy wgląd poprzez ilościowy język matematyki, którą bogato wykorzystujemy w teoriach nauk empierycznych, a której - jak każdej abstrakcji - ani nie słyszymy, ani nie wąchamy zmysłami.

tematem zdradza tylko fakt,że zdecydowana większość czytelników portalu,nie ma "głębi filozoficznej".
Prawdę mówiąc ,ja także ponad dawnych filozofów wybieram współczesnych.Nad historię filozofii - starożytności,czy średniowiecza,wybieram nowożytną,nowoczesną,czy najnowszą.
Wydaje mi się jednak,że podręczniki poświęcone filozofii,takie jak cytowana "Filozofia"Richarda H.Popkina,i Avruma Strolla,mogą wzbudzić zainteresowanie filozofia.
Niestety w naszych czasach dominacji "światopoglądu naukowego",i próbie wyeliminowania filozofii przez pozytywizm,wielu ludzi odwraca "swoje oblicze" od szeroko rozumianej filozofii,tzw.klasycznej.
Wielu czytelników portalu takiego ,jak ten,w którym zdecydowanie przedkładano naukowe wyjaśnienia nad filozoficzne,nie "traci czasu" na czytanie takich artykułów jak ten.
Niemniej faktem jest,że nawet współcześni uczeni zdali sobie sprawę,ze niektórych zagadnień ,nie rozwiąże się bez analizy filozoficznej.
Dowodzi tego chociażby książka noblisty w dziedzinie fizyki Wernera Carla Heiseinberga tł.Stefan Amsterdamski :"Fizyka i filozofia".
W niej czytamy ,że ważna jest :
"próba wyłożenia ...koncepcji fizyki współczesnej Rozpatrzenia wniosków filozoficznych,które z nich wynikają,porównania ich z pewnymi starymi,tradycyjnymi poglądami".