Bolesław Rogatka urodzony pomiędzy 1220 a 1225
Pierworodny syn Henryka Pobożnego i królewny czeskiej Anny.
Dwukrotnie żonaty w 1242 poślubił Jadwigę, córkę Henryka hrabiego Anhaltu, a po jej śmierci w 1259 Eufemię, córkę Księcia pomorskiego Sambora Tczewskiego.
Skonał w roku 1278 na krwawą biegunkę, pozostawiając po sobie dziesięcioro dzieci.

Wychowywany był w atmosferze moralnego rygoryzmu przez babcię, świętą Jadwigę i matkę świętobliwą Annę. Obydwie uważały, ze chłopiec ma złe skłonności. Żeby nauczyć go pokory, kąpały go w wodzie, w której wcześniej siostry zakonne myły nogi.

W roku 1241 nakazuje rozbudowę zamku w Starej Kamienicy, następnie przekazuje go kasztelanowi Sibotho, protoplascie znanego śląskiego rodu von Schaffgotsch.

W roku 1242 wydaje akt lokalizacyjny Gryfowa Śląskiego, który w ciągu sześciu lat staje się ważnym ośrodkiem handlowym.

Początkowo panuje we Wrocławiu. Od razu daje dowód zmysłu organizacyjnego, między innymi rozumiejąc jak ważne jest zaopatrzenie miasta w mięso. Specjalizacja jaka nastąpiła w końcu XII wieku doprowadziła do wyodrębnienia się specjalnych kramów do handlu mięsem - określanych mianem jatek. Nadanie prawa miejskiego Wrocławiowi spowodowało również ustanowienie przez księcia prawa do utrzymywania w nim jatek. Aby zlikwidować konkurencję istniejących już urządzeń, w roku 1942 Bolesław Rogatka dokonał wykupu karczem i jatek należących do klasztoru trzebnickiego. Przekazując je następnie wójtowi, a ten z kolei sprzedał je mieszczanom. Księże Henryk III i Władysław uznali to przekazanie za niekorzystne dla siebie i rozpoczął się długi spór, zakończony w roku 1261 uznającym status quo.

Na dzień św. Macieja 1243 roku, zwołał wielu rycerzy do Lwówka i nakazał zorganizowanie w mieście pierwszy na Śląsku turnieju rycerskiego. Jak relacjonuje "Księga Henrykowska" najpierw zażądano od księcia przyobiecania jakieś uroczystej, miłej Bogu ofiary, a dopiero wtedy rycerstwo obiecało "uradować" władcę. Po wyrażeniu zgody przez księcia rycerz Albrecht Bart wskazał włość Jaworowice, która stała się przedmiotem nadania dla klasztoru cysterskiego w Henrykowie. Książe dotrzymał danej rycerstwu obietnicy i dnia 12 marca 1243 roku dokumentem wydanym w Niemczy poświadczył fakt nadania.

W roku 1244 świadczył w dokumencie nadania włości templariuszom przez wojewodę opolskiego Mroczke.

W roku 1245 pod przymusem babki oddaje Kalisz synom Władysława Plwacza. Pod rządami Przemysława I a następnie Bolesława Pobożnego w roku 1248 panowie Kaliscy i Poznańscy wezwali Rogatkę do powrotu. Akcja została jednak odkryta i nie odniosła skutku.

W 1246 buduje gród obronny w Kopanicy. Niestety w tym też roku przechodzi on we władanie władców wielkopolski.

W roku 1247 został uwięziony w Legnicy i zmuszono go do współrządów brata Henryka III.

W roku 1248 pod dyktando biskupa wrocławskiego Tomasza podzielono Śląsk na dwie dzielnice. Ostatecznie po rezygnacji Bolesława z Wrocławia na rzecz Legnicy, dzielnica wrocławska przypadła Henrykowi III i Władysławowi, a Legnicka Bolesławowi i Konradowi. Przy czym Władysław i Konrad przeznaczeni byli do stanu duchownego.

W roku 1248 i 1249 wydaje dwa przywileje na rzecz biskupstwa wrocławskiego.

W roku 1249 zezwolił benedyktynom na lokowanie na prawie niemieckim wsi targowej zwanej Landishute, położonej a widłach rzeki Bóbr i Zadrna. W ten to sposób powstała Kamienna Góra.
W tym też roku traci ziemię Lubuską na rzecz arcybiskupa magdeburskiego w zamian za pomoc militarną przeciw Henrykowi.

W roku 1251 nadaje przywilej lokacyjny Bolesławcowi, oraz nadaje joannitom wieś Wilków.
W tym tez roku zmuszony zostaje do wydzielenia ze swych dóbr całkowicie odrębnej dzielnicy - głogowskiej - Konradowi.

Dnia 2 października 1256 Bolesław uprowadza biskupa Tomasza do Wlenia a potem do Legnicy, gdzie więzi go przez pół roku.
Za porwanie biskupa Rogatka zostaje wyklęty, a arcybiskup Pełka grozi zorganizowaniem przeciw niemu wyprawy krzyżowej.
Dopiero w 1258 zobowiązuje się Rogatka do pokuty, którą jak twierdzą niektóre źródła odbyć miał 20 grudnia 1261 roku wraz z setką rycerzy.

W roku 1261 sprowadza do Cieplic augustianów za zlikwidowanego klasztoru w Kamieńcu Ząbkowickim.

24 II 1269 potwierdza akt nadania joannitom kościoła i 3 łanów plebani w Złotoryi.

Książe cały czas interesował się też polityką międzynarodową. Między innymi jako sprzymierzeniec władcy Czech Przemysława Ottokara II podpisał traktat pokojowy zawarty po wojnie czesko-węgierskiej w lipcu 1271 roku. Akt przesłany do Stolicy Apostolskiej nosił podpisy władców prawie z całej Europy.

18 lutego 1277 ludzie Bolesława w porozumieniu z dworzanami księcia wrocławskiego porwali Henryka IV z jego dworu i osadzili we Wleniu. Wyprawa odwetowa, przedsięwzięta przez Henryka Głogowskiego i Przemysła II doznała bolesnej klęski 24 kwietnia pod Stolcem. Dzięki tej udanej akcji Bolesław zdobył zachodni pas ziemi wrocławskiej ze Środą Śląską i Strzegomiem.

Na koniec kontrargument przeciw sugestiom na których opierają się niektórzy wmawiający nam, jakoby Rogatka był niegodziwym trucicielem:

Jak oczywiście się zaznacza "Kroniki Książąt Polskich" Piotra z Byczyny sugeruje wręcz, ze to Bolesław stał za otruciem swoich braci: arcybiskupa Władysława i Henryka III. Wg tej samej niegodziwości popełnione przez Bolesława miała przepowiedzieć Święta Jadwiga. Przeczyć temu może fakt, że w "Księdze Henrykowskiej" brak o tym jakiejkolwiek wzmianki. A pamiętać trzeba, że jej autor opat Piotr, był świetnie zorientowany w meandrach życia Rogatki. Znał jego szkolnego kolegę Konrada z Drzewniowa, książęcego notariusza. Konrad powiedziałby Piotrowi, gdyby księcia podejrzewano o skrytobójstwo.