Podział religijny na Tajwanie:
— Taoizm — 42 procent;
— Buddyzm — 34 procent;
— I-kuan Tao — 8 procent
— Protestanci — 5,5 procent;
— Inne — 10,5 procent

***

I-kuan Tao

Chińskie słowa `I-kuan Tao` znaczą w wolnym tłumaczeniu — „Religia Całkowitej Jedności". Nazwa podkreśla naturę `I-kuan Tao` jako religijnej doktryny, która zapożycza wiele zarówno z tradycyjnych chińskich nauk, jak i z każdej z głównych światowych religii. `I-kuan Tao` jest nowoczesną, synkretyczną wiarą i jedną z najpopularniejszych religii na Tajwanie.
Według wyznawców `I-kuan Tao`, ich religia próbuje łączyć ważne nauki, szczególnie z Taoizmu, Buddyzmu, Chrześcijaństwa, Islamu, Judaizmu i Hinduizmu. Wierni `I-kuan Tao` uważają, że przez odkrycie jednego zbioru uniwersalnych prawd potrafią opanować „wzrastający chaos" nowoczesności i pokonać go, żeby żyć w pokoju i harmonii. Wierzą w boga, który stoi ponad wszystkimi bogami [tzw. henoteizm], zwanego `Ming-ming Shang-ti` (Boga Jasności i Prawdy).
`I-kuan Tao` ewoluowało z `Hsien-tien Tao`, które zostało założone przez Huang Te-hui z dynastii Czing (podczas okresu `Shun-chih`, 1644-1661). Huang Te-hui połączył wierzenia trzech głównych chińskich religii z wiarą w boga `Wu-sheng Lao-mu`, bóstwa, które sformowało `Hsien-tien Tao`.
Jednym z powodów szybkiego rozwoju tej religii w Chinach był fakt, że mimo iż `I-kuan Tao` uważało się za religię uniwersalistyczną, to jednak jej główne pisma, formy religijnych rytuałów i koncepcje moralne zgadzały się znacznie z tradycyjną chińską moralnością. Czerpiąc pełnymi garściami z myśli Konfucjanizmu, Buddyzmu, Taoizmu i religii ludowych, `I-kuan Tao` było łatwo zrozumiałe dla przeciętnego Chińczyka.
Wierni `I-kuan Tao` prowadzą wiele rytuałów z Konfucjanizmu i angażują się w oddawanie hołdu przodkom. Nabożeństwa są zwykle odprawiane w świątyniach rodzinnych i mają dwa główne cele, poprawę moralności charakteru członków i lepsze ułożenie stosunków rodzinnych — są to kluczowe koncepcje w chińskiej kulturze.

W roku 2000, istniało około 31 tysięcy dużych i średnich świątyń `I-kuan Tao` na Tajwanie, które dysponowały około 2300 kapłanami świątynnymi i około 850 tysiącami wiernych. Poprzez zwiększanie liczby świątyń `I-kuan Tao`, wierni uważają, że przynoszą buddyjski „Zachodni Raj" na Ziemię i kreują świat braterstwa i uniwersalnej miłości tak jak to jest wyłożone w pismach konfucjańskich.
Osobista sublimacja i życie polegające na pomocy bliźniemu są kluczowymi założeniami moralnej filozofii `I-kuan Tao` i wierni poświęcają wiele środków i czasu na pracę społeczną. Na Tajwanie, znajdują się 4 seminaria `I-kuan Tao`, 34 przedszkola, 4 domy dla starców, 21 szpitali, 8 klinik, 30 wydawnictw i 32 organizacje publikujące. Etyka pomocy innym, łączy się blisko z tradycją religijną wedle której „trzeba oddać swe serca dla uniwersum, a swoje życie oddać pracy na rzecz ludzkości".
Od czasu kiedy przybyło na Tajwan, `I-kuan Tao` założyło wiele kulturowych i edukacyjnych jednostek. Te jednostki szkolą przeciętnie 10,000 nowych wiernych `I-kuan Tao` każdego roku. Ponad połowa restauracji wegetariańskich na wyspie jest prowadzona przez członków `I-kuan Tao`, którzy zresztą przestrzegają rygorystycznej diety wegetariańskiej.
Prozelityzm ze strony `I-kuan Tao` nie zawsze był tak otwartą sprawą. Zwłaszcza, że nauki `I-kuan tao` zawierają tradycję sekretu, podobną do innych sekt religijnych, które rozkwitały w czasach chaosu w historii Chin.
W swoim codziennym życiu wierni `I-kuan Tao` starają się przestrzegać odrzucenia zabijania, kradzieży, popełniania cudzołóstwa, kłamstw i picia alkoholu itd. — jednocześnie realizując w praktyce ideały dobroci, prawości, grzeczności, mądrości i wiary.

***

Inne niezależne religie Tajwanu

Możemy je podzielić generalnie na cztery grupy:
— religie, które przybyły do Tajwanu z kontynentalnych Chin;
— religie, które przybyły do Tajwanu z innych zagranicznych krajów;
— nowe religie, które powstały jako odłamy już istniejących religii;
— nowe religie stworzone na Tajwanie.

Religie przybyłe z Chin kontynentalnych

W tej pierwszej kategorii znajdują się `Chai Chiao`, `Hsia Chiao` (chociaż często nie są uznawane za pełne religie), Li-izm i `Tien Te Chiao`.

a) `Chai Chiao` przybyło na Tajwan w 17. wieku, dzieli się ono na trzy główne szkoły: `Lung Hua ŔsµŘ`, `Chin Chuang Ş÷Ąl`, oraz `Hsien Tien Ąý¤Ń`. `Chai Chiao` jest zmodyfikowaną formą Buddyzmu, z włączonymi elementami z Konfucjanizmu, Taoizmu i religii ludowych. Wierni `Chai Chiao` oddają boską cześć Buddzie oraz bogini Kuanyin. Są wegetarianami, jednak nie golą swoich głów, również nie noszą zakonnych szat — z tego bierze się popularne określenie „świecki buddyzm". Podczas japońskiej okupacji Tajwanu, grupa dołączyła do sekty `Soto` Buddyzmu, żeby uniknąć zniszczenia przez Japończyków.

b) `Hsia Chiao` została założona przez Lin Chao-en w 16 wieku, na Tajwan przedostała się w czasie japońskiej okupacji. Kiedy wierni się modlą — symbolicznie palą cztery patyczki zamiast trzech, po to, żeby oddać hołd Konfucjuszowi, Lao Tze, Buddzie i założycielowi religii.

c) Li-izm (doktryna porządku) został założony przez Jang Lai-ju w 17 wieku. `Credo` religii podkreśla tradycyjne chińskie wartości moralne i etyczne, takie jak lojalność i synowską pobożność Konfucjanizmu, światowe zbawienie i przebaczenie Buddyzmu, oraz naturalną drogę i inercję Taoizmu. Jest to w gruncie rzeczy synteza Konfucjanizmu, Buddyzmu i Taoizmu, która dała nowy wymiar boskiego hołdu dla Bogini Kuanyin. Pomimo, że członkowie Li-izmu czczą boginię Kuanyin nie odrzucają bogów innych religii [henoteizm]. Wierzą, że opatrzność może być objawiana w formie innych bóstw i proroków. Li-iści postępują zgodnie z wielkimi prawami Li-izmu nazywanymi `Fa Pao Tieh Wen` (cenne i oficjalne dekrety), napisanymi przez Jang`a.
Część kleru li-izmiańskiego przybyło na Tajwan z Chin kontynentalnych w 1949 roku. Stowarzyszenie Li-izmu zostało ponownie założone na Tajwanie w 1950 roku, z kwaterą główną w Tajpej. Obecnie Li-izm rozszerzył swój zasięg na Koreę, USA, Hong Kong, Japonię i na Filipiny. W 1952 roku założono uczelnię Sheng-li, aby wykładać klasyczne nauki Janga. Dziś jest ponad 650 kleryków Li-izmu w 131 świątyniach, a religia ma ponad 185 tysięcy członków. Istnieje ponadto pięć seminariów Li-izmu, trzy przedszkola, 15 instytutów zajmujących się nawracaniem, sześć klinik i jedno wydawnictwo.
Członkowie z pełnią entuzjazmu zapewniają potrzebującym pomoc w zimie, wolny dostęp do leków i wdrażanie w tajniki religii.

d) `Tien Te Chiao` została założona w 1923 roku w Chinach przez młodego szamana — Hsiao Chang-ming`a. Teraz jest on znany członkom jako „niebiański strażnik". `Tien Te Chiao` jest syntezą: dwóch głównych chińskich myśli religijno-filozoficznych Konfucjanizmu i Taoizmu oraz trzech wielkich religii świata — Buddyzmu, Chrześcijaństwa i Islamu. Członkowie mają ściśle przestrzegać 20 zasad: lojalności, dawania przykładu, szczerości, otwarcia, cnoty, mówienia prawdy, harmonii itp. Członkowie `Tien Te Chiao` również praktykują różne metody poprawy swego ducha, zachowania zdrowia i fizycznych metod uzdrawiania. Są uczeni akupunktury, którą mają leczyć różne dolegliwości. Wierzący uczą się medytować, pod wodzą swych duchowych mistrzów — po to, żeby osiągnąć swój „oryginalny stan", który jest wolny i niezwiązany z fizycznym światem i zachciankami ciała.
Od kiedy `Tien Te Chiao` przybyło na Tajwan w 1953 roku — buduje się świątynie i budynki medyczne tej organizacji w całym kraju. `Tien Te Chiao` zostało oficjalnie uznane za religię przez rząd Tajwanu w 1989 roku. Obecnie istnieje pięć głównych, wielkich świątyń `Tien Te Chiao` i 31 mistrzów dla prawie 200 tysięcy członków sekty. Członkowie muszą być powyżej 20 lat. Istnieją również 23 instytuty zajmujące się prozelityzmem, dwie wielkie biblioteki, jedno wydawnictwo i cztery organizacje publikujące.

Religie, które przybyły do Tajwanu z innych zagranicznych krajów

Te religie to przede wszystkim Baha`i, Judaizm, Tenrikyo oraz `Mahikarikyo`.

`Mahikarikyo` zostało założone 1959 roku przez Yosikazu Okatę, byłego oficera armii japońskiej. Na Tajwanie jako religia zostało oficjalnie zarejestrowane 8 kwietnia 1996 roku. Pod oficjalną nazwą „Fundacja-Korporacja Generalnego Spotkania Tajwanu o Fundusze dla Organizacji Mahikari". Obecnie `Mahikarikyo` ma 10 wyższych kapłanów i siedmiu normalnych kapłanów, dziewięć instytutów dla prozelityzmu i ponad tysiąc wierzących na Tajwanie. `Mahikarikyo` uważa za bardzo ważne szacunek dla natury, miłość pomiędzy ludźmi, i „duchowe oczyszczenie" poprzez nauki religijne.

Nowe religie, które powstały jako odłamy już istniejących religii

Wiele z nowych religii na Tajwanie zostało opracowanych na bazie poprzednio istniejących. Głównymi przedstawicielami tego nurtu są — `Tienti Chiao` i „Konfucjańska Religia Duchowa", które praktykują duchowe i fizyczne uzdrowienia.
`Tienti Chiao` zostało założone przez Li Yu-chieh`a w połowie lat 80-tych, po tym jak rozstał się on z `Tien Te Chiao`. Doktryny `Tienti Chiao` podkreślają kultywację swego „moralnego ja", posiadają one „20 słów prawdy", które to służą jako „codzienne zadanie dla członków" [czyli mantra]. Od swego założenia, `Tienti Chiao` założyła 47 świątyń i posiada obecnie ok. 130 kleryków. Te główne świątynie zwykle ulokowane są w miastach. Obecnie sekta głosi, że ma ponad 200 tysięcy członków na Tajwanie. Grupa religijna posiada jedną misję za granicą, dwa seminaria, jeden uniwersytet, jedną bibliotekę, dwa wydawnictwa i 44 instytuty zajmujące się 'ewangelizacją'.

Nowe religie stworzone na Tajwanie

Klasycznym przykładem jest `Hsuan-yuan Chiao`, która została formalnie założona w 1957 roku na Tajwanie. Twórcą był 82 letni prawnik Wang Han-sheng. `Hsuan-yuan chiao` próbuje rozniecić chiński nacjonalizm, proponując im mieszankę religijnych myśli chińskich przez epoki — łącznie z Konfucjanizmem, Taoizmem i Mohizmem. Głównym `credo` jest szacunek dla niebios i dla przodków. `Hsuan-yuan Chiao` nosi nazwę legendarnego założyciela Narodu Chińskiego.
Religia została zainspirowana przez rozpacz Wang`a, spowodowaną stratą Chin kontynentalnych na rzecz komunistów. Wang uważał, że strata ta była spowodowana głównie brakiem „ducha narodowego", który mógłby być odzyskany jedynie przez odnowę chińskiej kultury. `Hsuan-yuan Chiao` jest próbą ożywienia „ducha narodowego", poprzez religię bez nazwy, która datuje się od czasów Hsuan-yuan Chiao do czasów zachodniej dynastii Han. Członkowie ruchu idą w ślad za pryncypiami ustanowionymi przez pismo święte `Hsuan-yuan Chiao` — czyli „Huang Ti Ching".
`Hsuan-yuan Chiao` podkreśla i afirmuje istnienie Stwórcy, którego można określić jako `Tao`, bądź `Drogę`. `Hsuan-yuan Chiao` uważa, że człowiek może stać się boski poprzez samo-doskonalenie się i oświecenie w `Tao`.
Najwyższym możliwym stanem w nowej religii jest „unia nieba i człowieka", gdzie „własna jaźń jest niszczona, a jednak jest wszech-ogarniająca". Ten postęp może zostać osiągnięty przez „samo-oczyszczenie się", kultywację wysokich cech, pomaganie innym w osiągnięciu zbawienia.
Obecnie `Hsuan-yuan Chiao` ma 18 świątyń i ponad 100 kleryków, liczba członków wynosi prawie 140 tysięcy. Posiada również jedno seminarium, jeden dom dla starców, osiem instytucji do nawracania innych, trzy kliniki i jedno wydawnictwo publikujące.

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Religie Wietnamu Sikhizm

Comment on this article..   See comments (1)..

Send text to e-mail address..

Print-out version..    PDF    MS Word