Z tego też powodu uruchomiono specjalne programy psychoedukacyjne dla sierżantów i kaprali, a także dla pracowników cywilnych, tak by uczulić ich na ewentualne problemy emocjonalne, występujące zwłaszcza u młodszych żołnierzy. Należą tu m.in. programy Shoulder to Shoulder (Ramię w ramię) oraz Never Leave Marine Behind (Nigdy nie zostawiaj w tyle żołnierza piechoty morskiej). Ich celem jest przede wszystkim zwalczanie krążących powszechnie negatywnych stereotypów na temat osób poszukujących i korzystających z doradztwa, pomocy psychologicznej i psychiatrycznej, zachęcanie żołnierzy do korzystania z dostępnych form pomocy na własną rękę oraz zachęcanie dowódców do przyjęcia aktywnej roli w podejmowaniu działań związanych z profilaktyką samobójstw. Żołnierze i ich rodziny mogą skorzystać z pomocy oferowanej przez doradców on-line lub przez telefony zaufania. Istnieją plany, by w bazach USMC powołać specjalnych cywilnych koordynatorów, zajmujących się profilaktyką samobójstw wśród młodych żołnierzy. Rozmiar problemu jest monitorowany w ramach wspomnianego wcześniej Programu Zapobiegania Samobójstwom Korpusu Piechoty Morskiej (MCSPP); regularnie przygotowywane są również raporty na ten temat - ostatni został opublikowany na początku lipca bieżącego roku.

Zmiany są konieczne na wielu szczeblach — na poziomie kultury przywództwa i procedur bezpieczeństwa, wojskowego systemu opieki zdrowotnej, psychoedukacji, a przede wszystkim w umysłach samych żołnierzy, którzy muszą mieć odwagę, by w razie potrzeby zwrócić się o specjalistyczną pomoc.[7]

O powadze, z jaką podchodzą do problemu najwyższe władze cywilne i wojskowe, świadczy chociażby ostatnie oświadczenie admirała Mike’a Mullena, wygłoszone w trakcie pobytu w bazie Camp Red Cloud w Korei Południowej wobec żołnierzy z 2. Dywizji Piechoty.[8] Mullen mówił między innymi, że nie można oczekiwać, że problem samobójstw żołnierzy sam się rozwiąże. Przyznawał również, że głównym powodem wzrostu wskaźnika samobójstw jest przede wszystkim stres, jaki dotyka żołnierzy z powodu trwającego już blisko dziewięć lat stanu wojny w Afganistanie i Iraku. Prowadzi to niejednokrotnie do rozpadu więzi rodzinnych i więzi społecznych, na co nakładają się często troski finansowe (wśród żołnierzy-samobójców dominują ci o najniższym uposażeniu). Za główny element systemu profilaktyki samobójstw Mullen uznaje przede wszystkim większe zaangażowanie ze strony dowódców, od których oczekuje wdrażania modelu przywództwa w większym stopniu opartego na elementach mentoringu, towarzyszeniu żołnierzowi, doradztwie i rozwijaniu jego samoświadomości.

Admirał Mullen, który jest Przewodniczącym Kolegium Połączonych Szefów Sztabów, przy okazji spotkania z żołnierzami 2. Dywizji Piechoty zapowiedział redukcję liczby żołnierzy służących w Iraku do 50.000. Obiecał również, że będzie dążył do tego, by po roku aktywnej służby żołnierzowi przysługiwało prawo do dwóch lat przerwy.

Odniesienia:
[1] Marine Corps sees big drop in monthly suicide statistics
[2] US Support For Obama's Afghan War Strategy Diminishing
[3] Marine Corps Suicide Prevention Program (MCSPP) — Update July 2010
[4] Marine Corps Suicide Prevention Program (MCSPP) — Update January 2010
[5] Post-Traumatic Stress Disorder (PTSD)
[6] Back From The Brink: War, Suicide, And PTSD
[7] Suicide The Unseen Enemy For Marines
[8] Mullen: Military Needs Leaders to Address Suicide Issue

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Sydonia - czarownica z rodu Borck Niepewność ludzkiej egzystencji, a Bóg u Blaise’a Pascala

Comment on this article..   See comments (8)..

Send text to e-mail address..

Print-out version..    PDF    MS Word