|
Chcesz wiedzieć więcej? Zamów dobrą książkę. Propozycje Racjonalisty: | | |
|
|
|
|
»
Oblicza liberalizmu [5] Author of this text: Miłosz Sałagan
W swoim dziele Zwięzła encyklopedia konserwatyzmu, które jest w znacznie większym
stopniu esejem niż encyklopedią, Brad Miner charakteryzuje współczesny
liberalizm (znów pojawia się utożsamienie liberalizmu socjalnego z liberalizmem, co na gruncie politologii w USA jest zjawiskiem nagminnym) jako
skrajnie deterministyczny światopogląd. "Natura
ludzka chociaż niekoniecznie dobra, jest plastyczna (...) zło jest tylko
niewiedzą". Efektem tych założeń jest skoncentrowanie się doktryny na
przezwyciężaniu przesądów poprzez rozum, co jest stanowiskiem do
zaakceptowania dla każdej innej doktryny liberalizmu; natomiast przezwyciężanie
przesądów można osiągnąć poprzez powszechną, obowiązkową edukacje, kładącą
nacisk w zakresie nauk społecznych na „obywatelskość". Ta wizja edukacji,
którą jako klucz do rozwiązania problemów społecznych zawiera liberalizm
socjalny, jest zarazem nie do przyjęcia przez wszystkie wolnorynkowe doktryny
liberalizmu. Konserwatywny liberalizm ponadto, utożsamia taką edukację z próbą
unifikacji społeczeństwa, akcentując, że siła tkwi w różnorodności.
Jednym z zasadniczych kontrargumentów liberałów socjalnych jest opis tego
rodzaju edukacji jako wyczulającego na różnorodność. Liberalizm socjalny, zgodnie z analizą Bella ma, jak się wydaje, tendencję do
postrzegania wolności z perspektywy tylko i wyłącznie wyzwolenia obyczajowego
(emancypacji) jakie się
dokonało w XX w. i szans na pogłębianie tego przełomu. Stąd liberalizm
socjalny, stojący na stanowiskach permisywizmu (czyli przyzwolenia na szeroką
gamę zachowań) i progresywizmu (przełamywania poprzez rozwój, tradycji)
akcentuje wolność obyczajową na zasadzie self governement. Dążenie do urzeczywistnienia swobody dysponowania własną
osobą nie jest w ramach ideologii liberalizmu nowym przekonaniem, wystarczy
jeszcze raz przywołać dyskusje toczone nad art. 4 Deklaracji
Praw Człowieka i Obywatela. Zasadę swobody w dysponowaniu własną osobą
liberałowie socjalni adoptują z liberalnego kanonu i dostrzegają w takich
prawach jak m.in. pro choice w kwestii
aborcji, prawo do eutanazji, postulat równouprawnienia kobiet i mężczyzn,
legalizacji związków homoseksualnych i wielu innych.
Tak szerokie i negujące sens istnienia ładu i tradycji, określenie
zasady self governement spotyka się z krytyką ze strony konserwatywnych liberałów, którzy wolność liberałów
socjalnych utożsamiają z "wolnością od
pasa w dół". Większość
libertarian co do zasady zgadza się z takim ujęciem wolności w aspekcie obyczajowym.
Za sprawą Johna Atkinsona Hobsona na gruncie liberalizmu socjalnego
pojawiły się także postulaty o prawie do pracy, bezpieczeństwa socjalnego.
Aby zrealizować powyższe cele, stojące w oczywistej sprzeczności z poglądami
wolnorynkowych doktryn liberalizmu, liberałowie socjalni dopuszczają już nie
tylko zaistnienie pewnej redystrybucji (jak liberałowie demokratyczni), ale także
szerokiego interwencjonizmu państwa w sferę gospodarki.
Interwencjonizm państwowy, istniejący równolegle z liberalizmem rynkowym, uzyskał legitymizację jako utylitarny dla społeczeństwa
za sprawą między innymi filozofii Milla i Hobsona, oraz ekonomiki Johna
Maynarda Keynesa (1883-1946) opartej na ironicznej i pogardliwej negacji
kapitalizmu w aspekcie publicystycznym: "Kapitalizm
to takie niezwykłe wierzenie, że najgorsi ludzie, z najgorszych pobudek, w niewiadomy sposób będą pracować dla wspólnego dobra." (The
General Theory of Employment, Interest and Money, 1936); jak i naukowym, poprzez wprowadzenie do ekonomii nieznanych kapitalizmowi wskaźników
jak np. stabilny kurs waluty (powodujący m.in. pewność cen), odmienne podejście
do teorii całkowitego popytu, bezrobocie przymusowe, dostrzeżenie roli jaką w gospodarce odgrywają niewykorzystane zasoby ludzkie — stąd konieczność
stwarzania przez państwo miejsc pracy. Podsumowując
powyższe uogólnienie można stwierdzić, że tak ukształtowany keynesizm
stał w opozycji zarówno do gospodarki centralnie sterowanej, jak i do
klasycznego liberalizmu. Keynesizm — etatyzm został wdrożony przy okazji New
Deal, nowej polityki gospodarczej w USA za prezydentury F.D. Roosvelta
(prezydent USA 1933-1945), z perspektywy zwolenników interwencjonizmu, a zatem
również liberalizmu socjalnego, New Deal
był ratunkiem, konieczną interwencją państwa w niestabilny wolny rynek.
Najważniejszymi postulatami New Dealu były m.in. bezpieczeństwo socjalne, redukcja przymusowego
bezrobocia, osiągnięto to dzięki takim ustawom jak etatystyczny Social
Security Act z 1935 roku. Polityka nowego ładu spotkała się z krytyką
zwolenników wolnego rynku i do dziś jest przedmiotem ataków z ich strony.
Jedna z najostrzejszych polemik z polityką nowego ładu
zostaje zawarta w książce Kapitalizm i Wolność Miltona Friedmana. Friedman stawia tezę, że to właśnie polityka interwencyjna
Systemu Rezerw Federalnych
doprowadziła do Wielkiego Kryzysu, zatem nie jest to dowód przeciw
kapitalizmowi, ale przeciw interwencjonizmowi. Zbliżona opinia do noblisty
Friedmana udziela się większości zwolenników wolnego rynku.
Politycznie liberałowie socjalni są najsilniej przywiązani do ustroju
demokratycznego uważając go niejednokrotnie za cel sam w sobie. Z przekonania o wyższości metody demokratycznej nad innymi formami ustroju wynika, trzeba
dostrzec, dość arbitralne utożsamienie rozwoju i wolności z demokracją. O ile w tym miejscu poglądy liberałów demokratycznych są praktycznie zbieżne z socjalnymi, to wywołują polemikę ze strony konserwatywnych liberałów i libertarian. Konserwatywni liberałowie pozostają z reguły zwolennikami
monarchii ograniczonej lub republiki prezydenckiej, a libertarianie przyjmują
niezwykle różne poglądy od monarchistycznych po anarchistyczne.
Koncepcją, która zastąpiła w ramach tej doktryny liberalizmu klasyczne
państwo minimum jest koncepcja państwa opiekuńczego, czy też państwa
dobrobytu. W państwie dobrobytu, choć kapitalizm jest jego ustrojem
gospodarczym, to główne zadanie państwa polega na rozwiązywaniu problemów
społecznych, zapewnieniu obywatelom bezpieczeństwa socjalnego i równaniu szans na uczestnictwo w życiu gospodarczym kraju. Takie założenia
państwa opiekuńczego wymagają nie tylko dokonania solidnej redystrybucji dóbr,
wyrażanej poprzez podatek progresywny, ale także dużego interwencjonizmu.
Koncepcja państwa dobrobytu jest wdrażana w Europie Zachodniej od lat 50-60 XX
wieku i stanowi przedmiot krytyki zwolenników pozostałych doktryn liberalizmu,
jednym z najczęściej wysuwanych argumentów jest zastój gospodarki
europejskiej jaki został spowodowany działalnością państwa socjalnego.
Zarys Nurtów
Libertarianizmu
Mogą się pojawić wątpliwości, czy prezentacja różnych nurtów
libertarianizmu jest tematem właściwym dla tej pracy. Z pewnością zarys
tej idei, zawarty w tej pracy będzie stanowił w najwyższym stopniu uogólnienie,
przy pominięciu wielu nowszych zjawisk w doktrynie. Nie ma chyba bardziej
dynamicznego nurtu światopoglądowego niż libertarianizm, ponadto
przedstawiciel jednego z nich (anarcho — kapitalizmu) David Friedman, syn noblisty Miltona, uważa iż "być może znajdą się na świecie dwaj zgadzający się
libertarianie, ja nie jestem żadnym z nich". Istotnie każdy z nurtów libertarianizmu akcentuje najmocniej
indywidualizm i wolną wolę człowieka.
Filozoficzne przekonanie, że społeczeństwo jest bytem wtórnym wobec
człowieka, człowiek jest jedyną godną uwagi komórką społeczną odnajduje
się w metodzie stworzonej i rozbudowywanej przez różnych przedstawicieli
austriackiej szkoły ekonomii, tą metodą jest indywidualizm metodologiczny
(ontologiczny).
Ludwig von Mises (1881-1973) austriacki filozof i leseferystyczny
ekonomista, określił indywidualizm metodologiczny jako metodę wynikającą z założenia, iż żadnej zbiorowości nie przysługuje byt niezależny od jej
członków, pojedynczy człowiek jest zatem nadrzędnym podmiotem. Ta teoria była
wielokrotnie rozwijana, zmieniana przez wielu libertarian, gdyż to co się
wydaje w środowisku zwolenników tej doktryny znamienne, to chęć obalenia założeń
poprzedników.
Innym źródłem libertarianizmu jest filozofia obiektywistyczna Ayn Rand (1905-1982), emigrantka z ZSRR,
filozofka pochodzenia żydowskiego zbudowała system oparty na
arystotelesowskiej logice, kapitalizmie i elementach filozofii Fryderyka
Nietzsche.
Filarami obiektywizmu są racjonalizm, antropocentryzm i ateizm, zgodnie z zasadami doktryny egoizm jako
troska o przetrwanie jest cnotą i cechą konstytutywną charakteru rozsądnego
człowieka.
Obiektywiści byli często krytykowani na gruncie nauk psychologicznych za izolacjonistyczne podejście do człowieka, niemniej zwolennicy tej filozofii, a przy okazji restauratorzy państwa minimum na gruncie amerykańskim, dali
podstawy libertarianizmowi.
Ujmując libertarianizm najogólniej, a zgodnie z opinią Karla Hessa,
libertarianizm jest ideologią uznającą człowieka za absolutnego właściciela
samego siebie i zezwalającą mu na wszystko, co nie krzywdzi innego. Zgodnie z tym poglądem jedyną rolą państw jest stanowienie agencji chroniącej
jednostkę przed przemocą.
Za państwem minimum w granicach, którego człowiekowi wolno prawie
wszystko opowiadają się takie nurty libertarianizmu jak paleolibertarianizm,
minarchizm, konserwatywny indywidualizm — są to nurty prawicowe myśli libertariańskiej kształtowane
przez takich teoretyków jak Lew Rockwell, wczesny Samuel Konkin,
Robert Nozick, czy Murray Rothbard.
Z kolei z sensem istnienia państwa polemizują, proponując w to miejsce
kontr aktualizm, przede wszystkim zwolennicy wyrastającego z tradycji libertariańskiej-
anarcho- kapitalizmu. Twórcami i przedstawicielami tej antypaństwowej
odmiany libertarianizmu są m.in. Samuel Konkin i Hans Hoppe, a w Polsce Jacek
Sierpiński.
Libertarianizm jest ideologią na tyle zróżnicowaną, że
bardziej szczegółowy zarys zmieniłby w sposób nie do przyjęcia,
wobec pierwotnych założeń, całą strukturę pracy. Stąd niezwykle zdawkowy
opis libertarianizmu, zjawiska, które niektórzy teoretycy uważają za współczesną
wersję klasycznego liberalizmu.
Referat wygłoszony na spotkaniu Koła Naukowego Libertas et Lex.
1 2 3 4 5
« (Published: 02-11-2007 )
All rights reserved. Copyrights belongs to author and/or Racjonalista.pl portal. No part of the content may be copied, reproducted nor use in any form without copyright holder's consent. Any breach of these rights is subject to Polish and international law.page 5611 |
|