Zabobonizacja sfery publicznej

Tym, co wypełnia sferę publiczną jest kultura, najogólniej pojęta. Kultura w swej warstwie symbolicznej wypełniona jest ideami, czyli treścią myślową. Sztuka, nauka, wiedza, wiara, wierzenia i religia to niektóre najważniejsze pojęcia tej warstwy kultury. "Środki służące artykulacji tych treści myślowych to znaki i symbole. Znak od symbolu różni się precyzją odniesienia do swego przedmiotu. Sens znaku jest jasny, precyzyjnie określony; symbolu - przeciwnie — mglisty i wieloznaczny. Znakom — jak pisze A. Flis w swym znakomitym dziele, Chrześcijaństwo i Europa — należy przypisać znaczenie empiryczne, symbolom - ekspresyjne." ^{[ 3 ]}

Coraz częściej odnieść można wrażenie, że nasz język traci sens. Słowa nie znaczą tego, co mówią ich definicje słownikowe. Żyjemy w kraju, w którym tytuł trywialnego filmu 'Indecent Proposals', tłumaczony jest jako 'Niemoralne Propozycje', choć oryginał mówi wyraźnie o 'nieprzyzwoitych', natomiast abp Wielgus, kolaborując z SB, a następnie kłamiąc notorycznie na temat swojej przeszłości — zachował się 'zbyt nieroztropnie'.

W czyim imieniu powitał na Jasnej Górze w 2005r. pielgrzymkę Przyjaciół RM abp Leszek Sławoj Głódź słowami: „Radio Maryja jest znakiem polskiej normalności, na którą Polacy długo czekali."? W imieniu duchowieństwa polskiego? Własnym tylko, czy też całego Episkopatu? Czy może rzeczywiście Polaków?

Powrót do normalności? Jakiej normalności? Jaki powrót? Interesującym skądinąd jest ten upór katolików — Polaków, by tkwić w 'nienormalności', by — używając terminu, którym posłużył się Charles Taylor — pozostawać w „ugruntowanej iluzji" czasów przed-oświeceniowych, albo je, tzn. 'nienormalność' i 'ugruntowaną iluzję' tolerować. Pamiętam medialną 'rozpacz' z powodu utraty przez nasz kraj pozycji europejskiego lidera w religijności na rzecz Malty. Jakoś nikomu nie przyszło do głowy wyrywanie sobie włosów z tejże z powodu utrzymywania niezmiennie 1-szego miejsca w Europie pod względem korupcji. Swoją drogą — czy to przypadek, że zbiór katolików i zbiór oszustów i złodziei pokrywają się w tak wysokim stopniu? Oczywiście, że to przypadek! Tylko ktoś z wszczepionym bypassem zdrowego rozsądku mógł wpaść na to… że to nie przypadek.

Zastanawiam się nad słowami J. Tischnera, cytowanymi przez Racjonalistę: „(...) polski katolicyzm nigdy nie musiał walczyć bezpośrednio z wielką racjonalistyczną krytyką religii…" Czyżby autor, ksiądz w końcu, wierzył, jak niegdyś socynianie, w możliwość racjonalnej religii?

Cóż, Polska, bastion katolicyzmu, tak naprawdę jeszcze nie przerobiła Oświecenia — lekcje zostały przerwane III rozbiorem...

Po przeczytaniu tego tekstu, czytelnicy często wybierają też: Czego uczą na religii? Co robić? Komu ufać?

Comment on this article..   See comments (6)..

Send text to e-mail address..

Print-out version..    PDF    MS Word